รอยยิ้มที่แสนดีใจฉายชัดบนใบหน้าที่แสนงดงามของนาทาเลีย เธอลุกขึ้นพร้อมกับเดินไปกอดแขนของท่านพี่อลาโนด้วยความดีใจที่พบเจอการปรากฏตัวของเขาเช่นนี้
“ท่านพี่...”
“ว่าอย่างไรกันเทียร์ นี่เจ้าจะออกเดินทางไปโดยไม่คิดบอกกล่าวให้พี่ได้รับรู้เลยอย่างนั้นหรือ?”
นาทาเลียถูกสายตาของอีกฝ่ายจ้องมองด้วยความกดดัน เธอกลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคอ
“ขออภัยที่ข้าทำเช่นนั้น แต่ทว่าในความคิดของข้านั้นการบอกลาท่านพี่ถือเป็นเรื่องที่ทำให้ข้าเจ็บปวดค่ะ ท่านพี่ก็รู้ว่าข้านั้นชอบช่วงเวลาที่ได้อยู่กับท่านพี่มากแค่ไหน”
อลาโนโบกมือเพื่อเป็นสัญญาณให้คนรับใช้ทุกคนในห้องนี้เดินออกไป เมื่อประตูห้องนอนของนาทาเลียปิดลง เขาก็ยกมือขึ้นมาลูบผมของน้องสาวด้วยความรักใคร่
“เพราะองค์รัชทายาทจัดงานโดยไม่ชวนเจ้ารึเปล่า เจ้าน้อยใจที่เขาทำเช่นนั้นจึงคิดหลบหน้า..”
ไม่ใช่แบบนั้นเลยสักนิดเดียว ทว่า..ก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่เธอจะต้องปฏิเสธเหตุผ
