บทที่ 25

1567 คำ

"มึงมาทำไมที่นี่" "อ้าว?" ขุนรามที่กำลังจะเดินมาขึ้นรถได้ยินเสียงคุ้นหูเลยหันไปมอง "ไหนมึงบอกจะไปค้างกับเด็กไง" "กูถามว่ามึงมาทำไมที่นี่" "มาส่งคุณอัปสรน่ะสิวะ" "เธอมีรถทำไมต้องให้มึงมาส่ง" "เออว่ะกูลืมเลย ถ้างั้นเย็นนี้กูคงต้องมารับเธออีกน่ะสิ" "ไม่ต้องมา" "มึงอาการออกนะ ไหนมึงบอกไม่สนใจไง" "มึงไม่ต้องมาจับผิดกู ต่อไปนี้มึงไม่ต้องมาที่นี่แล้ว" นเรศวรไม่เปิดโอกาสให้ขุนรามได้พูดอีกเขาก็เดินเข้าไปในคอนโด ที่จริงเขาก็ให้ลูกน้องไปส่งที่คอนโดของอุ๋งอิ๋งแล้ว แต่ยังไม่ทันได้ขึ้นห้องเลยก็รู้สึกไม่มีอารมณ์ จึงให้ลูกน้องกลับมาส่งที่นี่ และก็ได้เห็นขุนรามลงมาจากชั้นบน "เป็นอะไรของมันวะ หรือเด็กไม่ให้เอาเลยมาใส่อารมณ์กับเพื่อน" ขึ้นมาถึงชั้นบนนเรศวรเหลือบมองไปดูห้องข้างๆ ก่อนจะเปิดประตูเข้าไปในห้องของตัวเอง ตอนนี้เขาเป็นอะไรกันแน่ ทำไมช่วงนี้เขาเหมือนผูกพันกับเธอมาก ทั้งๆ ที่ไม่เคยพูดดีด้วยก

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม