วาดดาว
ในเมื่อบอกดินไปแบบนั้นก็เดินลงมาทานข้าวกับเพื่อน ถึงแม้ว่าดินจะพยักหน้าแต่ฉันก็แอบเห็นแววตาที่แสนเศร้าของเขา แต่จะให้ทำอย่างไรได้ ก็ฉันคิดกับเขาแค่เพื่อนจริงๆ
หลังจากนัดเพื่อนที่แผนกออกมาทานส้มตำข้างนอกบริษัท แต่ร้านที่เรามาทานก็ไม่ได้ไกลมากเดินเท้าก็ถึง จากนั้นก็เข้ามานั่งในร้าน ตอนนี้ฉันและเพื่อนที่แผนกสี่ห้าคน ต่างเลือกเมนูที่อยากทาน ลาบ น้ำตก ส้มตำ ทำราวกับว่าเลี้ยงต้อนรับผลสำเร็จของตัวเอง
นั่งอยู่ในร้าน พูดคุยกับเพื่อนสักพักเสียงแจ้งเตือนมือถือของฉันก็ดังขึ้น
ติ่ง (ข้อความ)
ไทก้า: คิดว่าตัวเองเป็นใครถึงไม่รับโทรศัพท์
แค่เปิดอ่านฉันก็เหลือบตาหนี พลางถอนหายใจฉันผิดอะไรที่ไม่รับ ในเมื่อฉันอยู่ในเวลางานอีกอย่างฉันก็พรีเซนต์งานอยู่ด้วย
แต่อย่างนั้นก็ไม่ได้ตอบ อ่านแล้วก็วางไว้ เพราะกลัวเพื่อนร่วมงานจะเสียบรรยากาศ ทว่า
เสียงโทรศัพท์
คราวนี้เขาไม่เพียงแค่ส่งข้อความ เขายังโทรมา
