มือถือที่เขายึดจากฉันไป จากนั้นเขาก็กดวางสายอย่างหน้าตาเฉย
"เอามือถืออิ้งคืนมา"
"เอาสิ หากจะโทรกลับไปหาไอ้เดย์อีกละก็ รับรองได้เลยว่าเรื่องของเราถึงหูมันแน่"
ฉันชะงักเพราะความตกใจในคำพูด นี่มันอะไรกันทำไมพี่ไทก้าถึงไม่ยอมจบ ทั้งๆที่เขาก็รู้แล้วว่าฉันตกลงคบพี่เดย์
"พี่ไทก้า พี่เลิกบ้าสักทีได้ไหม เรื่องของเรามันควรจบลงได้แล้ว อิ้งไม่ใช่ของตายของพี่นะ ในเมื่อเรื่องระหว่างเรามันเป็นไปไม่ได้ พี่ปล่อยอิ้งไปเถอะค่ะ เหมือนที่พี่ปล่อยคนอื่น"
"......"
ดูเหมือนเขาจะเงียบ แต่แววตาที่ส่งมานั้น มันเหมือนจะไม่ยอมเสียง่ายๆ เพราะเขาจ้องหน้าฉันอย่างไม่ลดละ สุดท้าย
"มันไม่เหมือนกัน"
ประโยคที่หลุดออกมาพร้อมร่างของฉันที่เซถลาตามแรงดึง พี่ไทก้าลากแขนฉันขึ้นไปข้างบนของห้อง บอกตามตรงว่าฉันเริ่มกลัวเขาอย่างบอกไม่ถูก
"เปิดประตู"
เสียงเข้มโพล่งออกมาสั่ง จนมือไม้ฉันสั่นเทาไปหมด ไม่เพียงเท่านั้นสีหน้าของพี่ไ
