พระชายามาเฟีย สะท้านวัง

ตอนที่ 12 HERO โครงกระดูก!!!/4

บัดนี้แม่ทัพไร้พ่ายในตำนานได้ฟื้นคืนชีพหวนกลับคืนมาอีกครั้งอย่างไม่คาดฝัน ครั้นเมื่อกระดองเต่าศักดิ์สิทธิ์ซีกที่อยู่กับไป๋หลันฮวาและที่อยู่กับองค์ชายโจวโยว่เฉิงประกบเข้าหาเป็นชิ้นเดียวกันด้วยความบังเอิญ ประจวบเหมาะกับได้เลือดของมาเฟียสาวคนสวยหลั่งรินลงบนพระศพซึ่งเป็นซากโครงกระดูกที่ตายมานานกว่า 3000 ปี

ด้วยพลังเวทย์ที่อยู่บนกระดองเต่าและเลือดของสตรีสาวพรหมจรรย์ของไป๋หลันฮวา จึงทำให้แม่ทัพในตำนานหวนคืนพระชนม์ชีพกลับมาอีกครั้งชนิดที่ว่าเขียนเป็นนิยายยังอ่านแล้วต้องอึ้ง คนอ่านคงว่าเพ้อเจ้อสิ้นดีแต่ของจริงในเวลานี้คนที่เห็นเหตุการณ์ทุกอย่างตั้งแต่ต้นจนจบแทบจะสติแตกไปตามๆ กัน

“ผะ..ผะ...ผี..ผี!!!”หวังเหล่ยเอ่ยเสียงตะกุกตะกัก

ในขณะที่ริมฝีปากหยักได้รูปสวยของแม่ทัพในอดีตองค์ชายโจวโยว่เฉิง ได้สัมผัสกับริมฝีปากอวบอิ่มเต็มไปด้วยความเย้ายวนของสตรีสาวปริศนาตรงพระพักตร์เป็นครั้งแรกในพระชนม์ชีพ ครั้นกลับมามีชีวิตอีกครั้ง

แม่ทัพรูปงามเริ่มบอดเบียดริมฝีปากของตนที่เต็มไปด้วยความร้อนรุ่มลงทาบทับอย่างหนักหน่วง ระดมจุมพิตเร่าร้อนอย่างลืมตัว ลิ้นเกี่ยวกระหวัดโลมเลียแทรกเข้าไปดูดดึงจนอีกฝ่ายชะงักงันทำอะไรไม่ถูก มิรู้ว่าตกใจเพราะถูกผีหลอกหรือตกใจเพราะถูกผีรูปหล่อจูบเธออย่างดูดดื่มกันแน่

อู้วววว!!! มาเฟียสาวคนงามได้แต่ส่งเสียงอู้อี้อยู่ภายในลำคอพยายามที่จะดิ้นรนให้หลุดพ้นไปจากจุมพิตที่เต็มไปด้วยความเร่าร้อนอย่างยิ่งยวด

หมับ!!! มือหนาของแม่ทัพในตำนานคว้าเอวเล็กคอดกิ่วของไป๋หลันฮวาดึงร่างของนางแนบเข้าหา ในขณะที่อีกฝ่ายไม่สามารถทำอะไรได้เลยเพราะยังถูกมัดอยู่เช่นนั้น

และเธอต้องเบิกตากว้างขึ้นมาทันใดด้วยความแปลกใจเมื่อสัมผัสถูกร่างใหญ่ที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้ออัดแน่นภายใต้อาภรณ์ที่เห็นทั่วไปตามซีรีย์ย้อนยุค โครงกระดูกผีแปรเปลี่ยนเป็นบุรุษรูปงามเข้ามาแทนที่ ร่างระหงเริ่มระทดระทวยไร้สิ้นแรงที่จะดิ้นต่อต้านต่อต้านร่างใหญ่ตรงหน้าแต่อย่างใด

“เฮ้ย!นี่มันอะไรกันวะเนี่ย”เสียงของเจ้าร่างยักษ์ซึ่งเป็นหัวหน้ากลุ่มชายฉกรรจ์แผดเสียงดังก้อง

เมื่อสายตาของมันเห็นหัวหน้าแก๊งฮ่องกงและญี่ปุ่นยังมีชีวิตอยู่ มิหนำซ้ำยังปรากฏผู้ชายร่างใหญ่เสียยิ่งกว่าตนเองแต่งกายเฉกเช่นซีรีย์จีนย้อนยุคโบราณไม่มีผิดเพี้ยน ผมสีดำสนิทตกลงปรกหน้า มีความยาวถึงบั้นเอว กำลังยกมือทั้งสองข้างประคองใบหน้าสวยเซ็กซี่ของลูกสาวเจ้าพ่อจุมพิตอย่างดูดดื่มกลางทะเลทรายอยู่ในขณะนี้

“แม่งตายยากตายเย็นจริงนะพวกมึงสองคน! เฮ้ย..เอาปืนมายิงทิ้งให้สิ้นเรื่องสิ้นราวไปเลย!!!”เจ้าร่างยักษ์สั่งลูกน้องเสียงดังก้อง

ในขณะที่สองชีวิตกับอีกหนึ่งชีวิตที่มิรู้ว่าผีหรือคน ยังคงนั่งอยู่ในหลุมทรายมิขยับเคลื่อนกายแต่อย่างใด ด้วยเพราะยังถูกมัดเอาไว้อย่างแน่นหนานั้นเอง หากแต่ลูกสาวเจ้าพ่อคนงามในขณะนี้ไร้สิ้นเรี่ยวแรงไปเสียดื้อๆ เมื่อถูกแม่ทัพหนุ่มในตำนานระดมจุมพิตชนิดที่ว่าไม่ยั้งเลยทีเดียว หญิงสาวทำอะไรไม่ถูกแขนขาระทดระทวยด้วยเพราะถูกผู้ชายจูบเป็นครั้งแรกในชีวิตของวัยสาว

“หลันฮวา!หลันฮวา!รีบหนีออกมาเร็วๆเข้า!เธอกำลังจูบอยู่กับผีอยู่นะรู้ตัวหรือเปล่า!”หวังเหล่ยตะโกนร้องบอกเพื่อนสาวให้ได้สติกลับคืน

ทันทีที่เสียงตะโกนของหวังเหล่ยบอกกับเธอเช่นนั้น ดวงตากลมโตที่กำลังหลับตาพริ้มด้วยความเคลิบเคลิ้มอยู่ในขณะนั้นเบิกกว้างขึ้นมาโดยพลัน พร้อมสติสัมปชัญญะหวนกลับคืนมาทันที

แต่แล้วกลับต้องหยุดชะงักเมื่อสายตาเห็นขนตางอนยาวของผู้ชายที่กำลังจูบเธออย่างดูดดื่มและปลายจมูกโด่งเป็นสันคม เห็นเพียงเท่านั้นบ่งบอกได้เลยว่ารูปงามมิใช่เล่นเลยทีเดียว

“เสี่ยวหลันรีบหนีออกมา!!!”เสียงหวังเหล่ยตะโกนก้องบอกเพื่อนรักออกไปเป็นครั้งที่สอง

และครั้งนี้ทำให้ไป๋หลันฮวาได้สติขึ้นมาจริงๆ

อู้วววว!!!! ไป๋หลันฮวาพยายามขืนตัวเองเอาไว้อย่างเต็มที่ พร้อมพยายามเบี่ยงใบหน้าให้รอดพ้นจากการถูกระดมจุมพิตอย่างบ้าคลั่งอยู่ในขณะนี้ หากแต่เธอจะไปไหนได้เล่าในเมื่อยังถูกมัดด้วยเชือกทั้งมือและเท้าอย่างแน่นหนา

พระหัตถ์ใหญ่ตรงเข้าประคองลำคอระหงของโฉมงามมิให้ดิ้นหนีไปจากพระองค์ ส่วนพระหัตถ์อีกข้างตรงเข้าประคองใบหน้างามของไป๋หลันฮวาให้รับจุมพิตได้อย่างแนบแน่นมากยิ่งขึ้นไปกว่าเดิม

ทันใดนั้นเอง

เปรี้ยง!!! เสียงปืนดังกึกก้องท่ามกลางทะเลทรายเวิ้งว้างสุดสายตา และนั่นทำให้แม่ทัพไร้พ่ายในอดีตกาลทรงเปิดพระเนตรขึ้นมาทันที

พรึ่บ! ดวงเนตรสีนิลคมดุทอดพระเนตรกลุ่มชายฉกรรจ์เขม็ง เมื่อพวกมันกำลังวิ่งลงมาจากเนินทราย ในมือถือปืนด้วยกันทั้งหมด ในขณะที่เสียงปืนที่ดังขึ้นนั้นทำให้ร่างของหวังเหล่ยล้มฟุบลงไปกับผืนทรายทันที พร้อมเลือดแดงฉานไหลหลั่งรินออกมาดั่งเขื่อนกั้นทำนบแตก ด้วยกระสุนเจาะถูกช่วงบนของเนินอกเข้าให้อย่างจัง

“อาเหล่ย!!!”ไป๋หลันฮวาตะโกนเรียกเพื่อนสนิทร่วมแก๊งออกมาจนสุดเสียง พร้อมพยายามดิ้นรนให้หลุดออกจากพระหัตถ์ขององค์ชายในอดีต

“ปล่อยฉันนะ!ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลย!คิดว่าเป็นผีแล้วจะกลัวอย่างนั้นเหรอ..ฉันจะไปช่วยเพื่อน!!!”หญิงสาวตะโกนก้องบอกผู้ชายร่างใหญ่ที่กำลังกกกอดเธออยู่ในเวลานั้น

ในขณะที่ใบหน้าของหญิงสาวยังซบอยู่บนบ่ากว้างของแม่ทัพในตำนาน จึงทำให้ไป๋หลันฮวาไม่สามารถเห็นพระพักตร์อันแท้จริงของแม่ทัพในอดีตหลังจากฟื้นคืนพระชนม์ชีพกลับมา

พระหัตถ์ค่อยๆ ยกขึ้นลูบเส้นผมยาวสลวยสีดำสนิทของหญิงสาวไปมาเบาๆ เพื่อปลอบโยนนางมิให้ตื่นตระหนกกับเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้น

“สหายของเจ้ายังมิตายหรอก! มิต้องเป็นกังวล”

สุรเสียงรับสั่งปลอบโยนของพระองค์ทำให้มาเฟียสาวคนงามนิ่งงันไปทันที ครั้นได้ยินพระสุรเสียงทุ้มมีรับสั่งเช่นนั้น

แม่ทัพในตำนานรับสั่งพร้อมล้วงพระหัตถ์ลงไปในรองพระบาทของพระองค์ทันที

พรืดดด!!! มีดสั้นคมกริบซึ่งถูกซุกซ่อนอยู่ในรองพระบาทยังคงอยู่เช่นเดิม แม้ว่าจะทรงสิ้นพระชนม์ไปนานกว่าสามพันปีแล้วก็ตาม แต่ครั้นพระองค์หวนคืนพระชนม์ชีพทุกอย่างจึงกลับมาด้วยเช่นกัน

ฉับ!ฉับ! มีดสั้นคมกริบเฉือนเชือกที่มัดมือและเท้าของไป๋หลันฮวาเพียงครั้งเดียวก็ขาดออกจากกัน ร่างงามเป็นอิสระทันทีท่ามกลางความดีใจของหญิงสาว พร้อมรีบลุกตามร่างสูงใหญ่ของบุรุษแปลกหน้าที่มิรู้ว่าเป็นผีหรือคนกันแน่ กำลังเดินตรงดิ่งไปหาหวังเหล่ย พร้อมก้มลงตัดเชือกที่มัดมือมัดเท้าจนขาดออกจากกัน

แม่ทัพรูปงามลุกขึ้นยืนเต็มความสูง พร้อมหันกลับไปทอดพระเนตรกลุ่มชายฉกรรจ์จำนวนเจ็ดคนกำลังพากันวิ่งลงมาจากเนินทรายตรงดิ่งมายังทิศทางที่แม่ทัพในตำนานกำลังยืนขวางหน้าไป๋หลันฮวาคนงามและหวังเหล่ยอยู่ในขณะนี้

ก่อนจะเหลือบสายตามองหวังเหล่ยแต่แล้วกลับต้องหยุดชะงักทันใดพร้อมเอ่ยขึ้น

“ที่แท้เป็นเจ้าเองหรอกหรือเนี่ยนเจิน”แม่ทัพในตำนานรับสั่งถาม

ในขณะที่หวังเหล่ยกำลังถูกเพื่อนสาว ประคองร่างขึ้นจากผืนทรายเพื่อตรวจดูบาดแผลด้วยความเป็นห่วง

“มะ..ไม่..ไม่ใช่...ฉันชื่อหวัง..หวังเหล่ยเว้ย...”

ครั้นแม่ทัพไร้พ่ายในอดีตทรงได้ยินเช่นนั้น พระขนงเข้มขมวดเข้าหากันทันใดเมื่อบุรุษตรงพระพักตร์มีรูปลักษณ์ดุจเดียวกับองค์ชายหลี่เนี่ยนเจิน แห่งแคว้นถังพระสหายสนิทของพระองค์ประหนึ่งเป็นบุคคลเดียวกันก็มิปาน แต่เหตุไฉนจึงตอบพระองค์กลับมาเช่นนั้น

เปรี้ยง!เปรี้ยง!เปรี้ยง! เสียงปืนดังก้องติดๆ ต่อกัน ท่ามกลางอาการตกตะลึงของไป๋หลันฮวาและหวังเหล่ย เมื่อทั้งสองเห็นกลุ่มคนที่พยายามอุ้มฆ่าสาดกระสุนเข้าหาผู้ชายร่างใหญ่แต่งกายโบราณอย่างไม่ยั้ง ในขณะที่คนผู้นั้นยกมือขึ้นบังลูกกระสุนดังกล่าวก่อนจะแบมือออกมา

เฮ้ย! เป็นไปได้อย่างไง ใช้มือเปล่าจับลูกกระสุนได้ด้วย”แม่มาเฟียสาวคนงามเอ่ยออกมาทันทีเมื่อเห็นทุกอย่างเต็มสองตาของเธอ

ตุบ!ตุบ!ตุบ! ลูกกระสุนมากมายที่ยิงออกมาเมื่อครู่ล้วนอยู่ในกำมือแม่ทัพในอดีตทั้งสิ้น พระเนตรคมดุจับจ้องอยู่ที่กลุ่มชายฉกรรจ์เขม็ง พวกมันต่างชะงักงันไปทันทีเมื่อต่างพากันเห็นผู้ชายร่างใหญ่ที่มาช่วยเหยื่อของพวกมันให้รอดตายและเป็นอิสระจากการถูกมัด มิหนำซ้ำยังใช้มือเปล่ารับกระสุนปืนโดยไม่เป็นอะไรเลย

“หัวหน้า!ไอ้หมอนี่มันรับลูกกระสุนพวกเราด้วยมือเปล่าได้อย่างไงกัน บ้าไปแล้ว! มันเป็นจอมยุทธ์ช่องไหนหลงมาหรือเปล่าทำได้อย่างไงวะเนี่ย”ลูกน้องแต่ละคนต่างพูดออกมาเป็นเสียงเดียวกัน

“มันก็แค่ฟลุ๊คละวะอยากจะรู้เหมือนกันว่าถ้าถูกประเคนยิงไม่ยั้งจะมีปัญญารับได้สักกี่น้ำ กูไม่เชื่อหรอกเว้ยว่าจะมีใครเก่งเกินกว่าปืน!ฆ่าพวกมันให้หมด!!!!”เจ้าร่างยักษ์ตะโกนบอกลูกน้องของตน พร้อมกระชับปืนกลที่อยู่ในมือยกขึ้นพุ่งเป้าหมายไปที่ชายร่างใหญ่สวมอาภรณ์โบราณทันที

ฟิ้ววว!!! กระแสลมแรงเริ่มพัดพาไอเย็นเข้าปะทะพระวรกายแม่ทัพในตำนาน พระเกศาสีดำสนิทยาวถึงบั้นพระองค์ปลิวสยายไปตามแรงลมที่พาดผ่าน พระพักตร์ค่อยๆ เงยขึ้นทอดพระเนตรกลุ่มคนตรงหน้า พระเนตรสีนิลคมกล้าบัดนี้แปรเปลี่ยนเป็นสีทองอร่ามขึ้นมาทันที

องค์ชายโจวโยว่เฉิงเสด็จวิ่งตรงเข้าไปหากลุ่มคนเหล่านั้น พร้อมกระชับมีดสั้นที่อยู่ในพระหัตถ์ปะทะกับปืนอันเป็นอาวุธของยุคอนาคต ฉับพลันพระวรกายใหญ่ที่เต็มไปด้วยเนื้อหนังของมนุษย์แปรเปลี่ยนไปในบัดดล ทันทีที่แสงสุดท้ายของดวงอาทิตย์ลาลับขอบฟ้า สิ้นสุดเวลากลางวันก้าวเข้าสู่เวลากลางคืนเข้ามาแทนที่

พรึ่บ! พระวรกายที่เพิ่งฟื้นคืนชีพกลับมาเป็นมนุษย์ของแม่ทัพไร้พ่ายในอดีตกาล กลับกลายเป็นโครงกระดูกเข้ามาโดยพลัน กำลังวิ่งตรงเข้าหากลุ่มชายฉกรรจ์ที่มีอาวุธครบมือและที่สำคัญโครงกระดูกที่วิ่งอยู่เนินทรายในขณะนี้มีชีวิต ท่ามกลางสายตาของไป๋หลันฮวาและหวังเหล่ยต่างพากันเห็นเหตุการณ์ทุกอย่างที่กำลังเกิดขึ้นอยู่ในขณะนี้เต็มสองตา

“เหวออออ!”สองสหายเพื่อนซี๊ถึงกับพากันนั่งอ้าปากค้างเมื่อเห็นการเปลี่ยนร่างของแม่ทัพในตำนานต่อหน้าต่อตาเช่นนั้น