เสียงอุทานของเซียวฮูหยินดังขึ้นมาทันที ครั้นได้ยินเช่นนั้น
“เหตุใดท่านพี่จึงกล่าวเช่นนั้น นี่หมายความว่าสตรีนางนี้คือฮวาเอ๋อร์อย่างนั้นรึ! เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด ข้าไม่เชื่อเป็นแม่นมั่น”เซียวฮูหยินเอ่ยคัดค้านสุดกำลัง พร้อมใช้นิ้วสะกิดมือบุตรสาวที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ให้สนับสนุนนางพลางถลึงตาบังคับไปพร้อมกัน
ครั้นไป๋จูเห็นเช่นนั้นก็มิอาจขัดคำสั่งมารดาของนางได้ จำต้องเอ่ยเสียงสนับสนุนออกไป
“ข้าก็เช่นกันท่านพ่อ! ขะ....”ยังมิทันที่นางจะกล่าวจนจบประโยค
ปัง! ฝ่ามือใหญ่ฟาดลงบนโต๊ะที่ตั้งอยู่ตรงหน้าเสียงดังกระหึ่มไปทั่วทั้งห้องหนังสือ
“เจ้าสองคนแม่ลูกจงหุบปากเดี๋ยวนี้! ข้าสั่งให้ทำสิ่งใดจงทำตามคำสั่งก็เพียงพอ อย่ามาหาญกล้าคัดค้านคำสั่งของข้าเป็นอันขาด นี่ขนาดข้ายังไม่ตายพวกเจ้าสองคนยังกล้าออกความเห็นคัดค้านถึงเพียงนี้!”ไป๋อวี้ตวาดกลับไปเสียงดังกระหึ่มพร้อมจ้องหน้าฮูหยินของตนเขม็ง
ในขณะที่สองคนแม่ลูกต่า
