บทที่ 9 หน้าประวัติศาสตร์ของเมืองผิงเหยา
เซียวจื่อจ้านที่ใช้ชีวิตอยู่ในโลกของอดีตมานานวันเข้าเขาก็เริ่มที่จะปรับตัวได้บ้างแล้ว จะว่าไปการมีชีวิตใหม่ในครั้งนี้ก็ช่างดีไม่น้อย อย่างไรเสียเขาก็ยังได้ใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย
เขากลับมาจากการสอนตำราที่สำนักศึกษาหลวงกั๋วจื่อเจี้ยน และมุ่งหน้ากลับมาที่ตำหนักทันที แต่ทว่าเขากลับได้ยินเสียงหัวเราะชอบใจดังมาจากในตำหนักของเหมยลี่หลิน เขาจึงเดินเข้าไปดู แล้วจึงได้พบกับเหมยลี่หลินที่กำลังยกจอกสุราขึ้นดื่มและสนทนากับบุรุษผู้หนึ่งอยู่
"จื่อจ้านเจ้ามาพอดีเลย วันนี้เหมยหยางอวี้จะมารับสำรับกับเราด้วย"
เหมยหยางอวี้?น้องชายร่วมสายเลือดเดียวกับนาง
"ถวายพระพรองค์รัชทายาทพ่ะย่ะค่ะ"
"พี่เขยไม่ต้องมาก็พิธี มาเถิด วันนี้ข้าคงต้องมารบกวนท่านพี่ทั้งสองแล้ว ในตำหนักของข้าน่ะน่าเบื่อยิ่งนัก"
เหมยหยางอวี้เอ่ยพร้อมกับทำหน้าเบื่อหน่าย เขาอายุยังน้อย เพิ่งจะสิบห้าหนาว
