บทที่ 15 รู้ตัวกบฏ
เซียวจื่อจ้านกลับมาถึงวังหลวง พร้อมกับนำขนมเปี๊ยะไส้ถั่วที่ท่านแม่ของเขามอบให้ติดมือมาฝากเหมยลี่หลินอีกด้วย เหมยลี่หลินที่ได้เห็นเขาเดินเข้ามาก็ไม่เอ่ยถามสิ่งใด เพราะเซียวจื่อจ้านได้ส่งคนมาแจ้งแก่นางก่อนแล้ว ว่าเขาจะไปหาบิดาที่จวน
"ท่านแม่ฝากขนมเปี๊ยะไส้ถั่วมาให้เจ้าด้วย"
เหมยลี่หลินหันไปมองขนมเปี๊ยะก้อนกลมน่าตาน่ากินก็รู้สึกน้ำลายสอ นางหยิบมันมากัดกินคำหนึ่ง ก่อนจะรู้สึกว่ามันช่างอร่อยลิ้นยิ่งนัก นางจึงกินต่ออีกหลายคำ เซียวจื่อจ้านที่เห็นว่านางชอบ เขาก็รู้สึกดีใจไม่น้อย
"อะนี่ เจ้านำมันติดตัวไว้ ถุงหอมนี่ข้าใช้ดอกฉางชุนฮวาและสมุนไพรผ่อนคลายจิตใจทำมันขึ้นมา เจ้าจะได้กลิ่นหอมของมันตลอดเวลาเหมือนกับว่ามีข้าอยู่ใกล้ๆ
"เจ้ากำลังเอ่ยวาจาเกี้ยวพาบุรุษ?"
"เอ่ยวาจาเหลวไหลสิ่งใดกัน ข้าเห็นของเจ้าหมดแล้ว ไม่จำเป็นต้องเกี้ยวพาเจ้า มีแต่จะลากเจ้าขึ้นไปบนเตียงเท่านั้น"
เซียวจื
