บทที่ 12 กะทะปลิว
เซียวจื่อจ้านที่ยืนรอเหมยลี่หลินอยู่ด้านหน้าตำหนักใหญ่ เขากำลังสนทนากับเถาฮองเฮาด้วยท่าทีนอบน้อม เถาฮองเฮาเพียงเอายถามว่าเหมยลี่หลินสร้างความรำคาญใจให้แก่เขาหรือไม่ แต่เซียวจื่อจ้านกลับส่ายหน้าไปมาและยิ้มเพียงเล็กน้อย เถาฮองเฮาจึงพยักหน้าเล็กน้อยเขาคราหนึ่ง
เซียวจื่อจ้านหันไปสบสายตากับจิ้งกุ้ยเฟยคราหนึ่ง เขาเห็นนางสางสายตายั่วยวนให้อย่างไม่ปิดบัง พร้อมกับดึงผ้าคลุมไหลลงมาเล็กน้อย เพื่อให้เขามองเห็นเนินอกที่ขาวเนียนของนางได้อย่างเต็มสองตา
เซียวจื่อจ้านพิจารณาจิ้งกุ้ยเฟยด้วยแววตาที่ล้ำลึก สตรีผู้นี้เหตุใดจึงดูคุ้นตาเช่นนี้เล่า?
แต่เขากลับนึกไม่ออกว่าเคยพบนางที่ใดมาก่อน?
เขามองนางอีกครู่เดียว ก่อนจะสายตามองไปยังภายในตำหนักใหญ่ เขาเป็นห่วงเหมยลี่หลินยิ่งนัก เมื่อได้เห็นว่าเหตุการณ์เริ่มจะเป็นไปตามประวัติศาสตร์ เขาก็ยิ่งรู้สึกไม่วางใจ
เมืองผิงเหยาเป็นเมืองใหญ่ กำลังทห
