"ชอบค่ะ เอม....เอ่อ ฉันถามอีกได้มั้ย?" เฌอเอมเผลอแทนตัวด้วยชื่อเล่น เพราะมัวแต่ปลื้มปริ่มคิดไกล ต่อไปนี้เขาจะไม่ใจร้ายกับเธอแล้วใช่มั้ย
"อืม..ว่ามาสิ" ร่างสูงเอ่ยอนุญาตและนิ่งฟัง
"ทำไมคุณถึงให้สร้อยเส้นนี้กับฉันล่ะคะ แล้วจี้..." ไม่รอให้เธอพูดจบ เขาพอจะเดาออกว่าเธอต้องการถามอะไร
"เธอไม่รู้จักชื่อฉันรึไง หื้ม? ....แล้วที่ให้ก็เพราะอยากให้"
"...." ร่างบางคิดตาม เค เคเบิ้ล จริงด้วยทำไมคิดไม่ได้นะ
แต่เดี๋ยว! เขาให้สร้อยชื่อเขาแอบรักฉันรึเปล่าเนี่ย...
บ้าหน่าา เขาร้ายกับฉันขนาดนั้นคนรักที่ไหนเขาทำกัน
ความคิดในหัวผุดขึ้นมากมาย จนต้องรีบสลัดทิ้ง
"เสร็จแล้วค่ะ" เอ่ยบอกแล้วเดินห่างออกไปเก็บผ้าผืนเล็กเปียกชื้น
"อ๊ะ! คุณทำอะไรคะ" ร่างบางหลุดเสียงร้องด้วยความตกใจ จู่ๆ ก็ถูกเขาดันแผ่นหลังติดตู้ แขนเรียวเล็กทั้งสองข้างถูกรวบขึ้นเหนือศีรษะ ด้วยมือหนาเพียงข้างเดียว ร่างสูงขยับเข้าบดเบียดท่อนขา
