CHAPTER 4 “สมัครงาน”
2447 คำ
กริ๊ง...กริ๊ง...กริ๊ง...เสียงโทรศัพท์ของปันดังขึ้นเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วไม่แน่ใจ วันนี้ทั้งวันมีสายโทรเข้ามาไม่ขาด หลังจากที่ปันลองส่งข้อมูลยื่นใบสมัครงานไปตามบริษัทต่าง ๆ ก็ได้รับการติดต่อกลับมาเพื่อเรียกให้เข้าไปสัมภาษณ์ แทบจะทุกที่ที่ยื่นไป
“สวัสดีค่ะ ปัญฑิตา ค่ะ” ปันกดรับสายจากหูฟังบลูทูธที่ใส่ไว้ ในขณะที่มืออีกข้างอุ้มน้องฝนอยู่
‘ปัน ม่อนเอง รับสายซะเป็นทางการเชียว’ ม่อนเอ่ยทักปันมาตามสาย
“โทษทีม่อน ปันไม่ได้ดูเบอร์ อุ้มน้องฝนอยู่เลยกดรับจากหูฟังเลย” ปันตอบเพื่อน
‘อยู่ข้างนอกหรอ คุยได้มั้ยเนี่ย ม่อนวางก่อนได้นะ’ ม่อนถามให้แน่ใจว่าตนไม่ได้โทรมากวนเพื่อน
“อยู่บ้านนี่แหละม่อน พอดีปันยื่นสมัครงานไป แล้ววันนี้ก็โทรมานัดสัมภาษณ์กันเยอะ ปันเลยใส่หูฟังไว้เลยอ่ะ” ปันอธิบายให้ม่อนฟัง
‘คนเก่งแบบปันบริษัทไหนก็อยากรับเข้าทำงาน แล้วปันมีที่ที่สนใจบ้างรึยัง ม่อนว่าจะโทรมาบอกเรื่องงานอยู่เหมือนกัน’ ม่อนถามปัน
“เท่าที่คุยมายังไม่ใช่ตัวเลือกที่ดีที่สุดอ่ะม่อน เพราะส่วนใหญ่ก็ทำงานร่วมกับสายการผลิตหมดเลย บางที่ถึงจะไม่ใช่โรงงานแต่ก็มีโอทีอยู่ดี” ปันเล่าให้ม่อนฟัง
‘เดี๋ยวม่อนส่งรายละเอียดของม่อนให้ อันนี้งานสายบริหารโดยตรง ตำแหน่งงานดีบริษัทใหญ่ พอดีพ่อม่อนบอกว่าเพื่อนฝากข่าวมาอีกที ม่อนคิดว่าน่าสนใจอยู่พอสมควรเลย’ ม่อนเกริ่นเข้าเรื่อง
“ตำแหน่งอะไรที่ไหนอ่ะม่อน” ปันถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
‘บริษัท ผลิตอุปกรณ์ของใช้ในโรงแรม TWK Supply ตำแหน่งหัวหน้าแผนกควบคุมคุณภาพ ม่อนว่าเหมาะกับปันดี แต่รายละเอียดงานอาจจะต้องลองคุยดูอีกทีนะ’ ม่อนตอบคำถามปันกลับไป
“หัวหน้าเลยหรอ คุณสมบัติปันจะได้มั้ยเนี่ย เป็นถึงหัวหน้างาน” ปันลังเล
‘ได้สิ ปันเคยเป็นผู้ช่วยมาแล้ว ประสบการณ์ก็มี ลองยื่นไปดูก่อนก็ได้ ม่อนว่าน่าสนใจนะ เดี๋ยวม่อนส่งรายละเอียดไปให้ในไลน์’ ม่อนยังคงยืนยันสนับสนุนให้ปันลองสมัครดู
“งั้นเดี๋ยวปันลองอ่านรายละเอียดดูอีกที ขอบคุณมากนะม่อน” ปันเอ่ยขอบคุณ และรอให้เพื่อนวางสายไป
Line IE GANG
ม่อน : ปันเปลี่ยนแผนนิดหน่อย เดี๋ยวม่อนเอารายละเอียดเข้าไปให้ที่บ้านเลย
: พอดีขิมจะพาแม่บ้านเข้าไปด้วย
ไผ่ : จะเข้าไปบ้านปันกันหรอ ทำไมไม่ชวน ทำไมไปวันนี้วะ
ม่อน : มึงทำงานไง กูจะเอารายละเอียดเรื่องตำแหน่งงานเข้าไปให้ปัน
ไผ่ : อ่อ ก็ได้ ไอ้ผาฝากถามว่าตำแหน่งงานที่ไหน
ม่อน : TWK Supply บริษัทเพื่อนพ่อกูอ่ะ แล้วทำไมมันไม่ถามเอง
ไผ่ : มันทำงานอยู่ กูมานั่งกวนมันแก้ง่วง มันฝากบอกว่าดูให้ปันดีดีนะ
ม่อน : เออครับท่าน งานไม่ดีกูจะเอามาบอกปันหรอ
: กูไปและ ลืมไปว่าปันไม่ได้อยู่กับโทรศัพท์ เดี๋ยวโทรไปบอกก่อน
ม่อนโทรกลับมาหาปันอีกครั้ง ก่อนทั้งม่อนและขิมจะพากันขับรถมาที่บ้านปัน พร้อมกับแม่บ้านคนใหม่ที่ขิมพามาจากบ้านตัวเอง
“ปันจ๋า” ขิมเดินยิ้มเข้ามาหาเพื่อนในบ้าน “น้องฝนมาให้น้าขิมฟัดหน่อยเร็ว คิดถึงหนูจังเลยค่ะ” ขิมอุ้มน้องฝนขึ้นมาจากพื้นด้านในคอกกั้นเด็ก
“นั่งก่อนสิ มาเร็วเหมือนกันนะ” ปันยิ้มรับเพื่อนทั้งสองคน “หวานกับป้าทิพย์มาหาปันหน่อย เอาน้ำมาให้แขกด้วยนะจ๊ะ” ปันชะโงกหน้าจากห้องนั่งเล่นไปเพื่อบอกหวานที่เตรียมอาหารอยู่ในครัวกับป้าทิพย์
“อันนี้รายละเอียดเรื่องงานนะปัน ลองยื่นไปดู เห็นพ่อบอกว่าเค้าจะประกาศรับก่อน 1 อาทิตย์ แล้วเรียกสัมภาษณ์พร้อมกัน” ม่อนยื่นรายละเอียดที่เตรียมมาให้ปัน
“ขอบคุณมากนะม่อน เดี๋ยวปันลองดูรายละเอียดอีกที” ปันยิ้มให้ม่อนพร้อมรับเอกสารมาไว้ที่โต๊ะข้างโซฟาที่ปันนั่งอยู่
“คุณหนูเรียกป้ามา มีอะไรรึเปล่าคะ” ป้าทิพย์เดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นพร้อมกับหวาน ที่ถือน้ำเข้ามาเสิร์ฟแขกทั้งสองคน
“พอดีขิมพาคนที่จะมาช่วยงานบ้านป้าทิพย์มาแนะนำให้รู้จักค่ะ” ขิมอุ้มน้องฝนมานั่งลงข้าง ๆ เพื่อน “คนนี้ค่ะป้าทิพย์ ชื่อจันทร์ อายุน่าจะพอ ๆ กับหวานนะ ที่บ้านขิมเทรนมาอย่างดี ทำงานบ้านคล่องทุกอย่าง แต่เรื่องอาหารคงสู้ป้าทิพย์ไม่ได้” ขิมเอ่ยยอผู้อาวุโสพร้อมรอยยิ้ม
“สวัสดีค่ะคุณ ๆ ทุกคน” จันทร์ยกมือไหว้ปันและคนอื่น ๆ ที่เหลือ
“มือไม้อ่อนดีนะคะป้าชอบ” ป้าทิพย์ยิ้มรับ “ป้าชื่อป้าทิพย์นะ ส่วนนี่หลานป้าชื่อหวาน ส่วนคนนี้คุณหนูปัน จะเรียกคุณหนูก็ได้ หรือจะเรียกคุณปันเหมือนยัยหวานก็ได้แล้วแต่เราถนัดเลย พอดีป้าเลี้ยงคุณหนูมาก็เลยเรียกคุณหนูจนเคยปาก แล้วก็ที่คุณขิมเธออุ้มอยู่ ชื่อน้องฝน เป็นลูกสาวของคุณหนูจ่ะ” ป้าทิพย์แนะนำทุกคนให้จันทร์รู้จัก
“เดี๋ยวจันทร์ตามป้าทิพย์ไปดูที่หลับที่นอนให้เรียบร้อยนะ มีอะไรก็ช่วย ๆ กันทำไป ปันไม่ได้แบ่งหน้าที่ให้ทุกคนชัดเจน เราอยู่กันแบบครอบครัว ช่วยกันหยิบช่วยกันทำนะ หลังจากปันกลับไปทำงาน ป้าทิพย์จะมาดูแลน้องฝนให้ปันเป็นหลัก ส่วนเรื่องงานบ้านก็ให้หวานกับจันทร์ช่วยกันรับผิดชอบนะจ๊ะ” ปันพูดกับจันทร์
“ได้ค่ะคุณปัน” จันทร์รับคำก่อนป้าทิพย์จะพาจันทร์และหวานเดินออกจากห้องนั่งเล่นไป
“ขอบคุณมากนะขิม แย่งคนมาแบบนี้คุณแม่ไม่ว่าอะไรหรอ” ปันหันไปถามเพื่อนที่นั่งเล่นกับน้องฝนอยู่
“โอ๊ย พอรู้ว่าปันอยากได้คนก็แทบจะยกให้เลยแหละ รักปันมากกว่าขิมที่เป็นลูกสาวอีกมั้ง” ขิมตอบขำ ๆ
“แหม ขิมก็พูดเกินไป แล้วนี่จะไปไหนกันต่อมั้ย อยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนสิ” ปันเอ่ยชวนทั้งสองคน
“ไม่รบกวนดีกว่าปัน เดี๋ยวม่อนต้องแวะไปหาพ่อที่บริษัทต่อด้วย นี่แวะพาจันทร์มาส่ง ขิมจะอยู่เล่นกับหลานก่อนมั้ย หรือจะไปกับม่อน” ม่อนหันไปถามภรรยาในประโยคหลัง
“ไปด้วย ว่าจะแวะไปดูงานที่โรงงานหน่อย เมื่อวานมีปัญหาไลน์ผลิต จะเข้าไปดูหน่อยว่าวันนี้จะจัดการกันเรียบร้อยรึยัง” ขิมตอบม่อนพลางอธิบายถึงเหตุผลให้ทั้งสองคนฟัง
“งั้นม่อนกับขิมไปจัดการธุระเถอะจ่ะ ปันขอบคุณนะทั้งเรื่องงานแล้วก็เรื่องแม่บ้านเลย” ปันเอ่ยขอบคุณเพื่อนทั้งสองคนอีกครั้ง
“ยินดีมาก ยังไงปันลองดูเรื่องงานอีกทีนะ ม่อนว่าน่าสนใจอยู่” ม่อนทิ้งท้ายไว้ก่อนทั้งสองคนจะพากันเดินทางกลับไปทำงานต่อตามที่บอก
ปันนั่งดูน้องฝนเล่นของเล่นอยู่ในคอกกั้นเด็ก พลางหยิบซองเอกสารรายละเอียดงานขึ้นมาอ่านดูไปพร้อม ๆ กัน เสียงโทรศัพท์ที่เงียบไปได้ซักพัก ดังขึ้นอีกครั้ง
“สวัสดีค่ะ ปัญฑิตารับสายค่ะ” ปันกรอกเสียงเอ่ยทักทายปลายสายไป
‘ปัน นี่ผานะ ไม่ได้อยู่กับโทรศัพท์หรอ คุยได้รึเปล่า’ ภูผาเอ่ยถามทันทีที่ได้ยินเสียงปันรับสาย
“อ่อ ไม่ได้ดูหน้าจอน่ะ ผามีอะไรรึเปล่า” ปันถามเพื่อนกลับไป
‘เห็นม่อนบอกว่าจะเอารายละเอียดงานไปให้ โอเครึเปล่าได้ดูรึยัง’ ภูผายิงคำถามทันที
“กำลังดูรายละเอียดอยู่พอดีเลย ม่อนยังไม่ได้บอกคนอื่น ๆ หรอ” ปันถามภูผา เพราะปกติทุกคนน่าจะส่งข้อมูลให้กันในไลน์กลุ่มอยู่แล้ว ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไร
‘บอกแค่ว่ามีงานที่บริษัทเพื่อนพ่อ แต่ไม่ได้ลงรายละเอียด เมื่อกี้ผาให้ไผ่มันถามแทนให้น่ะ พอดีติดงานอยู่ ว่าแต่รายละเอียดเป็นไงมั่งปัน น่าสนใจรึเปล่า’ ภูผาถามต่อ
“ตำแหน่งหัวหน้าแผนกควบคุมคุณภาพอ่ะผา ปันไม่แน่ใจว่าจะทำได้มั้ย” ปันตอบอย่างชั่งใจ
‘คุณสมบัติที่ระบุล่ะผ่านมั้ย ถ้าผ่านลองยื่นไปก่อนก็ได้นะปัน ผาว่าปันทำได้อยู่แล้ว’ ภูผาให้กำลังใจปัน
“ไม่จำกัดเพศและอายุ จบปริญญาตรีในสาขาที่เกี่ยวข้อง ประสบการณ์ 3 ปี ทั้งด้านการผลิต การควบคุมคุณภาพและการบริหาร มีความรู้เรื่องระบบ ISO คุณสมบัติโหดมาก เงินเดือนตามตกลง” ปันอ่านข้อมูลให้ภูผาฟังไปพร้อม ๆ กัน
‘ยื่นเลยปัน คุณสมบัติปันได้ทุกอย่าง ผาว่าเงินเดือนน่าจะเรียกได้สูงอยู่ ส่วนความสามารถไม่ต้องคิดเลย ปันทำได้อยู่แล้ว แต่ละส่วนงานเป็นงานที่ปันถนัดทั้งนั้น งานผลิตปันก็ทำได้ งานควบคุมคุณภาพและระบบ ISO เมื่อก่อนปันก็ดูอยู่ทุกวัน’ ภูผาสนับสนุน
“อืม เดี๋ยวปันจะลองยื่นไปดูแล้วกัน เพราะที่อื่นที่ติดต่อมาวันนี้ ยังไม่มีที่ไหนถูกใจปันแบบ 100% เลยอ่ะ บางที่ก็อยู่ในโรงงาน บางที่ก็มีโอที” ปันระบายให้ภูผาฟัง
‘ค่อย ๆ ดูไปก่อนปัน ยังไงก็ได้ทำอยู่แล้ว ของ TWK ผาว่าน่าสนใจมากจริง ๆ ลองยื่นไปดูนะ เดี๋ยวผาไปทำงานต่อแล้ว’ ภูผาย้ำกับปันอีกครั้ง
“ขอบคุณมากนะผา โทรมาถูกจังหวะจริง ๆ ตั้งใจทำงานล่ะบอกไผ่ด้วย” ปันเอ่ย ก่อนภูผาจะวางสายไป
ปันหยิบเอกสารขึ้นมาอ่านดูอย่างละเอียดอีกครั้ง เมื่อทำความเข้าใจรายละเอียดทั้งหมดเรียบร้อยก็หันไปหยิบโทรศัพท์มือถือ ขึ้นมาเปิดดูรายละเอียดบริษัท TWK เพื่อศึกษาทำความเข้าใจเกี่ยวกับบริษัทนี้เบื้องต้นก่อนจะตัดสินใจยื่นเอกสารสมัครงานไป
ปันหันไปยิ้มให้น้องฝนเมื่อได้ยินเสียงร้องเรียกความสนใจ พร้อมกับวางข้าวของในมือลงและเดินไปหาลูก
“ว่ายังไงคะคนเก่ง เรียกคุณแม่หรอ” ปันนั่งเล่นกับน้องฝน “เดี๋ยวหนูต้องอยู่กับป้าทิพย์แล้วนะคะ เพราะคุณแม่ต้องไปทำงานแล้ว” ช่วงหลังมานี้ปันพยายามฝึกให้น้องฝนคุ้นชินกับการอยู่กับป้าทิพย์มากขึ้น พยายามให้ห่างตัวเองได้นานขึ้น เพราะกลัวว่าถ้าปันไปทำงานแล้วน้องฝนจะร้องหา
“คุณหนูคะ ไปทานข้าวกันดีกว่าค่ะ ได้เวลาแล้ว” ป้าทิพย์เดินมาเรียกปันในห้องนั่งเล่น
“ไปค่ะน้องฝน ไปทานข้าวกันนะคะคนเก่ง วันนี้ทานข้าวพร้อมคุณแม่เลย” ปันอุ้มน้องฝนเดินไปนั่งประจำเก้าอี้ส่วนตัวของน้องฝนที่โต๊ะทานข้าว
“ช่วงนี้ป้าทิพย์เริ่มมาอยู่กับน้องฝนมากขึ้นได้เลยนะคะ มีจันทร์มาช่วยแล้ว” ปันหันไปบอกป้าทิพย์
“คุณหนูจะเริ่มไปทำงานเมื่อไหร่คะ เห็นวันนี้โทรศัพท์เข้าตลอดเลย” ป้าทิพย์ถามกลับมา
“ลองยื่นไปเรื่อย ๆ ค่ะ อาจจะอีกอาทิตย์สองอาทิตย์ เพราะต้องรอสัมภาษณ์ก่อน ปันเองก็ไม่ได้รีบมาก ถ้ามีโอกาสเข้ามาก็รับ แต่ถ้ายังไม่ได้จริง ๆ ก็ไม่ได้เร่งอะไรค่ะ” ปันตอบป้าทิพย์
“ดีแล้วค่ะ ป้าเองก็ไม่อยากให้คุณหนูเครียดมากเกินไป” ป้าทิพย์ยิ้มให้ปัน
หลังจากทานอาหารเสร็จเรียบร้อย ปันก็หันมานั่งมองน้องฝนที่กำลังพยายามจับอาหารที่ป้าทิพย์เตรียมไว้ให้เข้าปาก สลับกับป้าทิพย์ที่คอยป้อนอยู่ข้าง ๆ ไปด้วย
“อ่อ ป้าทิพย์คะ ปันว่าปันจะพายัยหนูไปเที่ยวทะเลซักคืน ก่อนที่ปันจะกลับไปทำงาน เพราะไม่รู้เลยว่าทำงานแล้วจะมีโอกาสได้ไปบ่อย ๆ มั้ย” ปันพูดขึ้น
“ก็ดีค่ะ พาออกไปเล่นข้างนอกบ้าง คุณหนูอยากไปวันไหนคะ เดี๋ยวป้าจะได้ช่วยเตรียมของให้” ป้าทิพย์ถาม
“คิดว่าเสาร์-อาทิตย์นี้ค่ะ เดี๋ยวลองชวนพวกนั้นดูด้วย ไปด้วยกันหลาย ๆ คนสนุกดี” ปันตอบ
“พวกคุณ ๆ น่าจะดีใจนะคะ ปกติก็มาหาน้องฝนบ่อย ๆ ได้พากันไปเที่ยวข้างนอกคงสนุกน่าดู” ป้าทิพย์ยิ้ม
เมื่อได้ข้อสรุปจากป้าทิพย์แล้ว ปันก็ปล่อยให้น้องฝนอยู่กับป้าทิพย์ต่อ ส่วนตัวเธอเองก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความไปหาเพื่อน ๆ เพื่อชวนไปเที่ยวตามที่คิดไว้
Line IE GANG
ปัน : ทุกคนปันว่าจะพาน้องฝนไปทะเลเสาร์-อาทิตย์นี้ ใครสนใจจะไปด้วยมั้ย
: ทิ้งท้ายก่อนกลับไปทำงานซะหน่อย
ไผ่ : ไม่พลาด เก็บของเลยเย็นนี้
ภูผา : @ไผ่ รีบไป @ปัน เดินทางยังไงปัน เอารถบ้านผาไปมั้ยกว้างหน่อย
ปัน : ได้ แต่จะพอมั้ยปันว่าจะให้ป้าทิพย์กับน้อง ๆ ไปด้วย
ม่อน : เอาไปสองคันก็ได้ปัน จะได้ไม่ต้องเบียดกันมาก เดี๋ยวเอารถม่อนไปอีกคัน
ปัน : ได้ งั้นไปกันครบนะ เดี๋ยวนัดเวลากันอีกที
ภูผา : งั้นเจอกันบ้านปันวันเสาร์นะทุกคน
ปันวางโทรศัพท์ลง พลางหันไปมองลูกสาวตัวน้อย ที่นั่งเล่นกับป้าทิพย์อยู่ ตั้งแต่มีน้องฝนเข้ามาในชีวิต สิ่งแรกที่ปันคิดถึงไม่ใช่ความสุขของตัวเอง แต่เป็นความสุขของลูก ไม่ว่าจะต้องเหนื่อยแค่ไหน เธอก็ตั้งใจไว้แล้วว่าเธอจะเลี้ยงลูกสาวคนนี้ให้ดีที่สุด
เมื่อก่อนเธอทำงานแบบเกินร้อยทุกครั้ง ไม่ว่าจะเวลาไหน งานคือสิ่งที่เธอรักและให้ความสำคัญเป็นอันดับแรกเสมอ แต่ตอนนี้ทุกอย่างจะต้องเปลี่ยนไป การเลือกงานของเธอในครั้งนี้จะต้องอยู่ภายใต้เงื่อนไขหลักคือ น้องฝน เท่านั้น ไม่ว่าใครจะมองว่าเธอเลือกงานมากแค่ไหนเธอก็ไม่สน เพียงแค่การทำงานและการให้เวลากับลูกมันสอดคล้องไปด้วยกันได้ ไม่ว่างานอะไรเธอก็จะทำ
- ผู้เขียน
