เลิกงาน
“มันจะยังอยู่เหรอซัน?”
“ก็รอดูก่อนสิคะซันก็ยังไม่แน่เหมือนกันแต่คิดว่าน่าจะยังไม่กลับนะคะเพราะว่าปกติถ้าใครมาก่อความวุ่นวายพนักงานจะกลั้นตัวไว้ก่อนให้ลูกค้าและคนอื่น ๆ กลับไปให้หมดก่อนแล้วค่อยปล่อยตัวออกมา” ฉันพูดกับพี่ลูกหมาก
“ให้แค่ 10 นาทีนะพี่เหนื่อยอะ”
“ถ้ามันมาแล้วพี่ลูกหมากรอซันอยู่ที่นี่แหละค่ะเดี๋ยวซันจัดการเอง”
“ได้ค่าคนเก่งแต่อย่าให้โดนตบอีกนะ เดี๋ยวหน้าสวย ๆ เป็นแผลหมด”
“เป็นสิคะดีซันจะได้ไปหาหมออออออ~” ฉันยิ้มกว้าง
“หมอไซต์น่ะเหรอจ๊ะ?”
“ซันจะไปหาหมอไหนได้ถ้าไม่ใช่หมอซัน^^”
“รักนวลสงวนตัวหน่อยเถอะลูกสาวววว” หมับ! พี่ลูกหมากพูดอย่างไม่จริงจังและบีบแก้มของฉันเบา ๆ
“มัวแต่รักตัวเมื่อไหร่จะได้ใจละคะ....โอ๊ะ! นั่นไงออกมาแล้ว” ฉันตอบพี่ลูกหมากก่อนสายตาจะหันไปมองเห็นแต๊งค์กิ้วเดินออกมา
ใช่...คนที่ฉันรออยู่ก็คือแต๊งค์กิ้วนั่นแหละ
ปึก! ฉันลงจากรถทันทีเมื่อมันเดินผ่านหน้ารถของฉัน
“จะกลับแล้วเหรอ?” ฉันกอดอกและมองหน้า
“อีซันนี่!!!”
“เออ! กูเองมีปัญหาอะไรเหรอโดนลากออกไปแบบนั้นยังจะกล้าขึ้นเสียงอีกเนอะ”
“เพราะว่ามึงตอแหลไง!!ก็สมควรโดนตบแล้วละ”
“อืมม...ก็เจ้าของเขาอยากได้พริตตี้หน้าใหม่เบอร์หนึ่งอะเขาก็เลยต้องเทหน้าเก่าหน้าแก่” ฉันพูดจาจิกกัดสุดฤทธิ์
“มึงไปนอนกับเจ้าของมาสินะเขาถึงให้มึงมาแทนที่กูอะ”
“ไม่ต้องนอนหรอกแค่อ้อนนิดอ้อนหน่อยใคร ๆ ก็ใจอ่อนให้กูทั้งนั้นแหละแต๊งค์กิ้ว จะเรียกตั้งใจแย่งก็ได้กูยอมรับ...” ฉันพูดและยื่นหน้าเข้าไปหามัน
เพี๊ยะ!! นี่แหละกำลังรออยู่เลย
“กำลังรออยู่เลยละ...” เพี๊ยะ!! ฉันตบกลับไปทันทีเมื่อพูดจบก่อนจะตามไปตบซ้ำอีกหลายที
เพี๊ยะ!! เพี๊ยะ!!
หมับ! ฉันกระชากหัวของมันขึ้นมา
“รู้ไหมว่ากูมารอมึงทำไม?”
“อีซันนี่!!!”
“ก็มารอตบมึงนี่ไง!!!” เพี๊ยะ!! เพี๊ยะ!! ฉันผลักมันล้มไปนอนกับพื้นก่อนจะตบรัว ๆ ลงไปที่หน้าของมัน
ใช่...ฉันแกล้งตีหน้าซื่อ ตอแหล แล้วยังไงทำไมฉันต้องใช้วิธีโง่ ๆ ด้วยการตบกลับกลางงานละคนมีสมองเขาไม่ทำกันหรอก และแน่นอนว่าทุกอย่างมันเป็นแผนการของฉันเอง ฉันตั้งใจแย่งงาน ตั้งใจให้โดนตบ ตั้งใจตอแหลเพื่อให้มันกลายเป็นนางร้ายแบบสุดขีด ก่อนจะตามมาตบทีหลังตอนเลิกงาน
“สำหรับที่มึงมาตบกูในงาน!!”
“มึงจะทำให้ชีวิตกูฉิบหายให้ได้เลยใช่ไหม?!” มันถามฉัน
“ใช่ เพราะงั้นทำอะไรไว้ก็ยอมรับสิ่งที่ตัวเองทำเถอะ!!กูไม่ใช่แม่พระไม่ได้ใจบุญสุนทานให้จะอภัยมึงง่าย ๆ !!” ปึก! ฉันผลักหัวของมันกระแทกพื้น
“เหอะ!!แค่ผู้ชายไม่เอาหน่อยก็เป็นบ้าเลยนะ มึงก็ทำตัวเองเหมือนกันผัวเลยนอกใจมาหากูอ่ะ!!!”
“เพราะมึงมันง่ายไง...แต๊งค์กิ้วและไอ้เทอร์โบมันก็แค่เ****นเท่านั้นแหละ ส่วนกูขอบคุณนะที่เป็นแรงผลักดันให้กูมายืนตรงนี้อ่ะ...แต่ทีหลังจากช่วยใช้สมองมากกว่านี้หน่อยนะ”
“กรี๊ดดดด!!อีซันไลน์ก็ไม่ยอมหรอก!!กูจะเอาคืนมึง!!เตรียมตัวไว้ได้เลยขนาดผัวมึงกูยังแย่งมาแล้วเลย!!!” เสียงมันนั่งโวยวายเพราะว่าลุกขึ้นมาสู้ไม่ไหว
ฉันพูดจบก็หันหลังขึ้นรถไปเพื่อกลับคอนโด...
ไม่สิ!
“พี่ลูกหมาก!!!”
“วะว่าไงลูกสาว?” พี่ลูกหมากเรียกฉันอย่างตกใจ
“ไปส่งหนูหาหมอหน่อยอยากไปทำแผลอะ >0“เลือกมาเทอร์!!เลือก!!” เสียงฉันตะโกนถามเมื่อจับได้ว่าทั้งคู่แอบมีอะไรกันในห้องที่ฉันจ่ายค่าเช้าทุกเดือน
“เหอะ!!ยังจะกล้าถามอีกเนอะ! ดูตัวเองสิซัน!!ดูไม่ได้วะโคตรทุเรสเซ็กก็จืดน่าเบื่อสามเดือนมีครั้งหนึ่งประสาทมั้ง!!” เขาโวยวายใส่ฉันเสียงดัง
“พะพูดแบบนี้นายจะเลือกเขาใช่ไหม?!”
“เออไง!!อีควายเอ๊ย!!ทนอยู่ด้วยขนาดนี้แล้วยังไม่รู้ตัวอีกตอนนี้ฉันหมดความอดทนแล้ว!”
“ฮึก! ฮือออ” ฉันน้ำตาไหลออกมาทันทีเมื่อได้ยินอย่างนั้น
“ขอโทษนะซัน...แต่เรารักกันอะขอโทษฉันไม่ได้ตั้งใจเลย...(ซะเมื่อไหร่)” เธอพูดและยิ้มเยาะฉันประโยคนั้นเธอก็ไม่ได้พูดออกเสียง
“อีแต๊งค์กิ้ว!!!!” หมับ!!ฉันจะเข้าไปตบมันแต่เทอร์โบจับตัวฉันเอาไว้
“เลิกบ้าได้แล้ว!!!”
“แบร่!!!” ข้างหลังของเทอร์โบแต้งค์กิ้วแลบลิ้นใส่ฉัน
“ไม่เลิกมันตั้งใจแย่งเทอร์ไปจากซันนะ!!ปล่อย!!ซันจะไปตบมัน...” เพี๊ยะ!!ตุบ! จากจะตบเขาฉันกลับโดนเทอร์โบผู้ชายที่เป็นแฟนของฉัน และเป็นคนที่ฉันรักตบร่วงไปกองกับพื้นทันที
“อุ๊บ!!รุนแรงเกินไปไหมเทอร์โบ”
“ไม่หรอกไปกันเถอะที่รัก...” ตอนนั้นฉันได้สติทันทีเลยว่า...ไม่ควรไปรั้งหรือยื้อให้เสียเวลาอีกต่อไปฉันนิ่งและเก็บความแค้นเอาไว้ในใจฉันมองทั้งคู่เดินออกไปอย่างมีความสุข
“เหอะ!!” ตอนนั้นแหละที่ฉันคิดได้ว่าไม่ควรให้พวกมันมีความสุข พวกมันต้องทุกข์เหมือนฉัน!!
แค้นนี้ต้องชำระเท่านั้น!!!
ให้อภัยคืออะไร?
ที่เป่าขลุ่ยหรือเปล่าอะ?