EP07 สายตาที่ไม่ชอบ
1282 คำ
EP07
(มุกดา)
เสียงปืนดังลั่นเข้าที่ร่างของคนบนร่างฉัน เขานอนแน่นอนนิ่งฉันจึงใช้แรงทั้งหมดผลักออกแล้วลุกขึ้นมานั่งกอดเข่าตนเองเอาไว้ สายตามองเลือดที่ไหลเปื้อนที่นอนสลับกับมองหน้าคุณเอ็มเจ
"กรี๊ดดดด!" เสียงปืนที่ดังลั่นทำให้คุณนิดวิ่งมาดูและเธอก็ตกใจกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า
"ลากคอมันมา" เขาสั่งลูกน้องแล้วผู้ชายตัวใหญ่สองคนก็เดินมาที่ฉัน
"คะ คุณเอ็มเจ" คุณนิดแสดงสีหน้าหวาดกลัวออกมาก่อนที่เธอจะย่อตัวนั่งคุกคล้ายคล้ายกับกำลังจะขอร้องอ้อนวอน
"ผมจ่ายเงินไปหาล้านเพื่อซื้อเด็กนี้ ก็แสดงว่ามันเป็นของผมแค่คนเดียว คุณไม่มีสิทธิ์ขายให้คนอื่น" คล้ายกับว่าเขาจะโมโหมาก นํ้าเสียงที่พูดออกมาเค้นลอดไรฟัน มือหนาบดขยี้คางคุณนิดจนเธอตัวสั่นเทา
"นะ นิดขอโทษค่ะคุณเอ็มเจ นิดขอโทษ" เธอยกมือไหว้ขอโทษอยู่ยํ้าๆ แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ยอมรับคำขอโทษ มือหนาที่ถือปืนอยู่ยกขึ้นแล้วจ่อเข้าที่ปากของคุณนิด ก่อนเสียงปืนจะดังลั่นอีกครั้งพร้อมเสียงกรี๊ด
ฉันหลับตาแน่นเมื่อเห็นเลือดกระเด็นจากด้านข้าง รู้สึกหวาดกลัวอย่างบอกไม่ถูก พอเสียงทุกอย่างเงียบก็ลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง
"สั่งปิดที่นี้ซะ ปิดปากคนที่เห็นเรื่องนี้ทุกคน จัดการให้เรียบร้อยอย่าให้ชื่อกูมีกลิ่นคาว" เขาสั่งลูกน้องตนเองแล้วใช้ปลายกระบอกปืนเช็ดเลือดที่กระเด็นโดนมือออก
"ครับ" ลูกน้องเขาขานรับ แล้วสายตาน่ากลัวนั้นก็มองเข้ามาเข้ามาในห้องที่ฉันกำลังถูกลูกน้องของเขาจับกุมอยู่
"พาตัวตามกูมา" เอ่ยสั่งแค่นั้นร่างของเขาก็เดินผ่านประตูหน้าห้องไป แล้วตัวฉันก็ถูกลากออกมาพอมาถึงหน้าห้องก็เห็นสภาพของคุณนิด เธอนอนจมกองเลือด เปลือกตาเปิด ภาพตรงน่าสยดสยองจนต้องหันหน้าหนี
จนกระทั่งเดินออกมาถึงรถตู้คันสีดำ ร่างกายก็ถูกผักเข้าไปนั่งข้างในที่เบาะหลัง ทุกคนขึ้นมานั่งประจำที่เรียบร้อยแล้วรถก็เคลื่อนตัวออก
•••
30 นาทีผ่านไป…
ฉันไม่รู้ว่าระหว่างทางเกิดอะไรขึ้นบ้างรู้ตัวอีกทีร่างกายก็ถูกกระชากลงมาจากรถ กวาดสายตามองบริเวณรอบก็พบว่าที่นี้คือคอนโดหรูแห่งหนึ่ง ซึ่งร่างของคุณเอ็มเจเขาเดินขึ้นไปก่อนแล้ว ฉันจึงถูกนำขึ้นไปยังห้องห้องหนึ่งที่อยู่ชั้นสูงสุด เปิดประตูเข้าไปข้างในก็เห็นผู้ชายสองคนยืนหันหลังให้ทางประตูแล้วคุยกัน ฉันปิดประตูลงแล้วค่อยๆ เดินเข้าไปข้างใน
"พี่คิน…" ผู้ชายคนที่ฉันไม่คุ้นหันกลับมามอง พอเพ่งมองชัดๆ ก็พบว่าเป็นพี่ชายร่วมสายเลือดกัน พี่คินฉีกยิ้มอ่อนโยนให้ฉันเเล้วเอ่ยทัก
"เป็นยังไงบ้าง"
"กูขอตัวเข้าห้องนอนก่อนนะ" ไม่ทันที่ฉันจะได้เอ่ยตอบคุณเอ็มเจก็ตัดบทขึ้นมา เขาปรายตามองฉันเล็กน้อยก่อนจะเดินเข้าห้องนอนไป
"เราไปคุยกันที่อื่นกันดีมั้ยคะ"
"ตรงนี้ก็ได้ มันไม่ว่าอะไรหรอก" พูดจบพี่คินก็เลื่อนแก้วน้ำเปล่ามาตรงหน้าฉัน
"ขอบคุณค่ะ"
"แล้วตกลงเป็นยังไงบ้าง"
"ไม่ค่อยสบายเท่าไหร่ค่ะ" ฉันตอบพร้อมกับหลุบตามองตํ่า เพราะนึกน้อยใจพ่อกับแม่ที่ทอดทิ้งลูกตนเองแบบนี้
"คงอยากรู้เรื่องพ่อกับแม่ใช่ไหม"
"ค่ะ น้องดาอยากรู้ว่าทำไมถึงได้ขาดการติดต่อไป"
"พี่ก็รู้ข่าวของคุณลุงคุณป้าคร่าวๆ"
"ช่วยน้องดาตามหาคุณพ่อคุณแม่ได้มั้ยคะ" ฉันเอ่ยขอร้องแล้วเงยหน้าขึ้นสบตากับพี่คิน อยากรู้ว่าตอนนี้พ่อกับแม่หายไปไหน แล้วปลอดภัยดีรึเปล่า
"ไว้พี่จะช่วยอีกแรงนะ ตอนนี้เรากลับกันก่อนดีกว่า พี่เตรียมที่อยู่และข้าวของเครื่องใช้ทุกอย่างให้เราแล้ว"
"ได้ค่ะ" ปากขานรับ ใบหน้าก็พยักหน้าตอบ แล้วพี่คินก็เดินนำฉันออกมาจากคอนโดคุณเอ็มเจ ในขณะที่เดินอยู่ข้างหลังฉันก็เอ่ยถามออกไป "คุณเอ็มเจเป็นเพื่อนพี่คินหรอคะ"
"ใช่ พี่ขอให้เขาเป็นคนช่วย เพราะพี่ยังไม่อยากให้คุณย่ารู้เรื่องนี้"
"อ๋อค่ะ"
"มีอะไรรึเปล่า"
"ไม่มีค่ะ" สิ้นเสียงตอบ บทสนทนาระหว่างเราสองคนก็เงียบ พี่คินขับพาฉันมายังคอนโดหรูแห่งหนึ่ง ก่อนที่เขาจะยื่นกุญแจห้องให้
"นี้เป็นกุญแจและคีย์การ์ดนะ ส่วนนี้โทรศัพท์ ขาดเหลืออะไรโทรมาเบอร์พี่"
"ค่ะ" ฉันพยักหน้าตอบและรับของทั้งหมดมา
"พรุ่งนี้ตอนบ่ายโมงพี่จะมารับไปมหาลัย แต่งตัวชุดสุภาพด้วยนะ"
"มหาลัย?"
"ใช่ เป็นมหาลัยที่ตระกูลเราเป็นคนก่อตั้ง"
"แต่น้องดาเรียนคอนเเวนต๋ยังไม่จบเลยค่ะ"
"น้องดาอายุครบสิบแปดก็พอแล้ว เรื่องแค่นี้พี่จัดการได้สบาย"
"งั้น น้องดาขอตัวขึ้นห้องก่อนนะคะ" ฉันเอ่ยบอกพี่คินแล้วส่งยิ้มให้แล้วเปิดประตูลงมาจากรถ แล้วเดินตรงดิ่งไปที่ลิฟต์ แล้วกดไปที่ชั้นแปดมองหาเลขห้องเจอก็แตะเข้าไปภายในห้อง
ห้องนอนถูกแบ่งเป็นสามโซน โซนห้องนั่งเล่น ห้องครัว ห้องนอน ข้างนอกเป็นระเบียง เยี่ยงไปอีกฝั่งเป็นสระว่ายน้ำส่วนตัวเล็กๆ พอมองดูความสะดวกสบายของห้องก็หรูหรามาก
•••
วันต่อมา…
เช้าวันต่อมามุกดายืนส่องตัวเองผ่านกระจกแล้วฉีกยิ้มอ่อนออกมา หลังตรวจเช็คดูความเรียบร้อยแล้วเธอก็เดินไปเลือกกระเป๋ามาคล้องบ่าแล้วเดินไปยังข้างล่างของโดที่มีรถของภาคินจอดอยู่
"สวัสดีค่ะพี่คิน" เธอยกมือขึ้นไหว้ก่อนที่สายตาจะเหลือบมองไปเห็นหญิงสาวหน้าตาสะสวยคนหนึ่งที่นั่งข้างภาคิน
"นี้โยเกิร์ต แฟนพี่เอง"
"สวัสดีค่ะน้องมุกดา" โยเกิร์ตเอ่ยทักทายพร้อมกับรอยยิ้มเป็นมิตร
"สวัสดีค่ะ เรียกน้องดาเฉยๆ ก็ได้นะคะ^^"
"ได้ค่ะ มาขึ้นรถก่อนมา จะได้ไปมหาลัยกัน"
"ค่ะ" มุกดายิ้มให้โยเกิร์ตแล้วเปิดประตูเข้าไปนั่งเบาะข้างหลังก่อนที่รถจะเคลื่อนตัวมาที่มหาลัย ภาคินและโยเกิร์ตพาเธอไปจัดการเรื่องเรียนจนเสร็จเรียบร้อย แล้วภาคินก็มีธุระด่วนที่ต้องกลับคฤหาสน์ทันที
"เดี๋ยวโยอยู่กับน้องเองค่ะพี่คิน"
"เอ่อ น้องดากลับได้ค่ะ พี่คินกับพี่โยไปทำธุระต่อเลย ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ"
"กลับถูกใช่ไหม ไม่งั้นเดี๋ยวรอพี่ตรงนี้หลังจากทำธุระเสร็จจะกลับมารับ" ภาคินเอ่ยถาม
"กลับได้ค่ะ"
"งั้นถึงห้องทักบอกพี่ด้วยนะ"
"ค่ะ" ตกลงกันเสร็จสับทั้งสองคนก็เดินไปที่รถ มุกดาจึงเดินอยู่เพียงลำพังไปเรื่อยๆ เพื่อสำรวจมหาลัยจนมาถึงคณะธุรกิจการบิน สายตาของเธอหันไปมองเห็นร่างของใครบางคนที่เดินลงมาจากรถพร้อมกับผู้หญิง ที่ยืนแน่นิ่งมอง แล้วสายตาคู่นั้นก็หันกลับมาสบตากันพอดี นั้นมันเขา เอ็มเจ…
- ผู้เขียน
