EP06 คนของเอ็มเจ
1201 คำ
EP06
"เธอไม่มีทางปฏิเสธได้หรอกมุกดา พรุ่งนี้เตรียมตัวด้วย"
"…" มุกดาได้แต่นิ่งเงียบเธอจิกมือตนเองแน่นด้วยอาการประหม่า ส่วนนิดหลังจากพูดเสร็จก็สนใจกับอาหารตรงหน้าต่อ
"อ๋อ แล้วก่อนที่เธอจะไป เธอต้องรับแขกก่อน เพราะฉันไม่ปล่อยให้เวลาของฉันสูญเปล่า เธอต้องทำงานให้ฉันจนถึงวินาทีสุดท้ายก่อนจะไป"
"น้องดาต้องรับแขกให้คุณนิดอีกหรอคะ"
"ใช่ เธอต้องทำ"
"แต่ในเมื่อคุณเอ็มเจจ่ายเงินคุณนิดแล้ว คุณนิดทำแบบนี้ไม่ถูกต้องนะคะ"
"ไม่มีคำว่าถูกสำหรับสถานที่แบบนี้หรอก เงียบปากแล้วกิน" มุกดาได้ยินคำตอบแบบนั้นพร้อมกับสายตาที่เริ่มไม่พอใจของนิดเธอก็ยอมเงียบและกินอาหารตรงหน้าต่อด้วยความขมขื่น
•••
@คอนโดมิเนียมหรูกลางใจเมือง
"ขออนุญาตครับ" เอ็มเจหันกลับไปตามเสียงของมือขวาตนเองที่กำลังเปิดประตูเข้ามาในห้องพักของเขา อาโปอยู่ในชุดสูทเรียบหรูพร้อมกับผูกเนกไท
"กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่" ชายหนุ่มถามในขณะที่จ้องมองตนเองที่สวมชุดยูนิฟอร์มของมหาลัยผ่านกระจก
"สองวันที่แล้วครับ"
"แด๊ดว่าไงบ้าง"
"คุยลายละเอียดเรื่องการส่งสินค้าล็อตใหม่ครับ แล้วก็ฝากจดหมายมาหาคุณด้วย" อาโปชายวัยกลางคนยื่นจดหมายซองสีขาวให้เอ็มเจ เพราะเขาพึ่งไปหาพ่อของเอ็มเจเพื่อคุยเรื่องธุรกิจที่ต่างประเทศมา
"วางไว้ตรงนั้น แล้วเรื่องบริษัทเป็นยังไงบ้าง"
"ทุกอย่างเรียบร้อยดีครับ ผมทำตามที่คุณสั่งทุกอย่าง"
"ดีแล้ว ตอนเย็นมีประชุมใช่มั้ย"
"ใช่ครับคุณเอ็มเจ"
"รายงานการประชุมให้ฉันอย่างละเอียดด้วย" เอ็มเจเอ่ยสั่งแล้วละสายตาจากกระจกมองอาโป เขาเป็นเหมือนพี่ชายคนหนึ่งเพราะทำทุกอย่างเพื่อปกป้องเอ็มเจและครอบครัวของเขา พ่อของเอ็มเจออุปการะอาโปมาตั้งแต่เด็กๆ เขาเป็นคนต่างชาติที่มาอยู่ไทยพร้อมกับเอ็มเจ
"ได้ครับ ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวเข้าบริษัทก่อนนะครับ"
"ตามสบาย" คุยกันเสร็จสับอาโปก็เดินออกจากห้องไป อาโปอยู่ในตำแหน่งของประธานบริษัท เอ็มเจเปิดเพื่อบังหน้าและเบี่ยงเบนธุรกิจมืดของเขา โดยธุรกิจมืดของเขาก็มีคนของภาคินคอยช่วย ส่วนเขาก็ถูกมองเป็นนักศึกษาที่ร่ำรวยคนหนึ่งเพียงเท่านั้น
เอ็มเจจัดการแต่งตัวทำอะไรเสร็จเขาก็หยิบจดหมายที่พ่อของเขาฝากอาโปมาเปิดอ่าน โดยเนื้อความข้างในถูกเขียนเป็นภาษาอังกฤษ เอ็มเจอ่านมันคิ้วก็ขมวดยุ่งเข้ากันก่อนจะเก็บซองจดหมายเอาไว้ที่เดิม
•••
@ชมรมนักศึกษาเกรด A
"เรื่องที่ขอให้ช่วยเป็นยังไงบ้าง" ภายในห้องชมรมที่เงียบมาเกือบชั่วโมงภาคินก็เอ่ยถามขึ้น ทำให้เอ็มเจที่นอนพักสายตาอยู่ลืมตาขึ้นมา เขากำลังเครียดกับจดหมายที่พ่อส่งมา
"จัดการให้เรียบร้อยแล้ว"
"จัดการของมึงคือแบบไหน"
"ซื้อแล้วก็เอา วันนี้กูจะไปรับเด็กนั้นออกมาแล้ว" คำตอบของเอ็มเจทำให้ภาคินขมวดคิ้วยุ่งจนเอ็มเจต้องขยายความ
"มึงทำอะไรน้องดาแล้วใช่ไหม"
"ก็ว่าจะไม่ทำ แต่น้องมึงดันหน้าเอา"
"เหี้ยเสมอต้นเสมอปลาย"
"ยอมรับ" เอ็มเจตอบออกมาโดยที่ไม่มีความรู้สึกผิดใดๆ เขาเอนตัวลุกขึ้นนั่งตัวตรงแล้วหยิบมวลบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ
"มึงจ่ายไปกี่บาท"
"ห้าล้าน"
"เดี๋ยวกูเอาเงินคืน แล้วปล่อยน้องดาเป็นอิสระ" คำพูดของภาคินทำให้เอ็มเจตะหงิดขึ้นมาในใจ เขามองหน้าเพื่อนตนเองแล้วนิ่งเงียบ
"ไม่กลัวคุณย่ามึงรู้หรอวะ อยู่ในความดูแลของกูไม่ดีกว่าหรอ"
"ยังไงสักวันหนึ่งคุณย่าก็ต้องรู้เรื่องนี้ น้องดาไม่ได้มีความผิดเกี่ยวกับเรื่องของพ่อแม่ตนเองทำ เธอแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วยซ้ำ"
"…" เอ็มเจถอนหายใจออกมาแล้วพ่นควันสีขาวขุ่นลอยคละคลุ้งทั่วห้องชมรม
"หรือมึงอยากได้ตัวน้องดาไว้ แต่มันไม่ใช่ข้อตกลงกันตั้งแต่แรกที่เราตกลงกัน"
"กูรู้" ข้อตกลงที่ทั้งสองตกลงกันคือ เอ็มเจจะช่วยมุกดาออกมาจากตรงนั้นยังไงก็ได้แต่มีข้อแม้ว่าหลังออกมาจากตรงนั้นภาคินจะรับผิดชอบต่อและปล่อยตัวมุกดาให้เป็นอิสระไป แล้วภาคิณก็จะคอยสอดส่องอยู่ห่่างๆ เพราะอย่างน้อยๆ มุกดาก็ถือเป็นสายเลือดเดียวกัน
"ถ้ามึงรู้ก็ทำตามที่เราตกลงกันไว้ด้วย"
"วันนี้กูจะไปรับตัวน้องมึง ค่อยมารับที่คอนโดกู"
"ตกลงตามนั้น" สองหนุ่มตกลงกันเสร็จภายในห้องก็กลับมาเงียบเหมือนเดิม ต่างคนต่างมีเรื่องอะไรให้คิด
•••
@แหล่งให้บริการ
ตกเย็นของวันก็ถึงเวลาเริ่มงานแล้ว มุกดาที่อยู่ในชุดเดิมอย่างเมื่อวานนั่งรวมตัวอยู่กับผู้หญิงขายบริการคนอื่นๆ และในขณะเดียวกันเสียงเปิดผ้าอย่างแรงก็ดึงความสนใจให้ทุกคนหันไปมอง
"ใครชื่อมุกดา ไปต้อนรับลูกค้า" เสียงพูดจาห่ามๆ ของผู้ชายร่างสูงตัวโตทำให้เจ้าของชื่อสะดุ้งตกใจ
"…" มุกดาค่อยๆ ยกมือขึ้นไม่กล้าสบตา จนผู้ชายคนนั้นตะโกนขึ้นมาอีก
"ลุกขึ้น!" เธอไม่ได้ตอบอะไรกลับไปแล้วลุกขึ้นจากโซฟาเก่าๆ ด้วยหัวใจที่คล้ายกำลังจะกระดอนออกมาด้วยความกลัว
"จะไปไหน หรอคะ…"
"ทำงานของเธอ"
ปึก!
"อึก…" ร่างเล็กถูกผลักเข้าไปข้างในห้อง มุกดายืนเหงื่อตกเธอเพ่งมองประตูด้วยความหวาดกลัว ไม่นานเสี่ยทรงมีอายุก็เปิดประตูเข้ามาพร้อมกับรอยยิ้มหื่นกาม
"สวัสดีจ๊ะ หนูมุกดานี่สวยกว่าในรูปเยอะเลยนะ" มุกดาก้าวถอยหลังไปทีละก้าวจนร่างกายสะดุดล้มลงบนเตียงแล้วคนตรงหน้าก็เข้ามาคร่อมร่างของเธอ
"กรี๊ดดดดดด!" หญิงสาวร้องกรี๊ดออกมาด้วยความหวาดกลัวแล้วพยายามขัดขืน สัญชาตญาณบอกให้เธอใช้แรงที่มีทั้งหมดผลักออก
"โธ่เว้ย! จะขัดขืนทำไมวะ!"
เพี๊ยะ!
"อยู่นิ่งๆ" ใบหน้าสวยถูกตบเข้าเต็มแรงจนความเจ็บมันเข้าเล่นงาน แขนเรียวถูกล็อกลงบนเตียงนอน มุกดาพยายามขัดขืนต่อแล้วลำคอก็ถูกเสี่ยคนนั้นซุกไซร้อย่างหื่นกาม
"ปล่อยนะ ปล่อย!" เธอใช้แรงที่มีทั้งหมดพยายามขัดขืนแต่ก็ถูกกำปั้นต่อยเข้าที่ท้องอย่างแรงจนใบหน้าหวานเบ้ด้วยความเจ็บไม่สามารถขัดขืนได้อีกแล้ว
"บอกให้อยู่นิ่งๆ ไงวะ!"
"ปล่อยน้องดาไปเถอะ ขอร้อง" มุกดาใช้เสียงเอ่ยขอร้องพร้อมกับเสื้อที่กำลังจะถูกกระชากออก แต่เสียงอะไรบางอย่างก็ทำให้คนบนร่างเธอหยุดการกระทำ
ปั้ง!
"ใครอนุญาตให้มึงแตะของของกู"
•••
มีคนมาทวงของตัวเองแล้วค่าาาาาาา?
- ผู้เขียน
