ตอนที่ 10
ครั้งแรกกงหยวนฉีลังเลเพราะไม่รู้ว่าห้องใดคือห้องนอนของซ่งไฉ่หนิงแต่ไม่นานจงอี้ผิงก็วิ่งมาเปิดประตูให้ก่อนที่นางจะตรงไปจุดเทียนไขกลางห้องจากนั้นจึงค่อยเลยไปเปิดม่านมุ้งให้แล้วจึงรีบเปิดทางออกจากห้องปิดประตูราวกับกลัวว่าหากนางชักช้าฉู่อ๋องจะจากไป
“ใคร?”
ซ่งไฉ่หนิงรู้สึกว่าโลกหมุนคว้างไปหมดแต่ก็ยังลุกขึ้นมานั่งโงนเงนอยู่กลางเตียงได้อยู่ หญิงสาวพยายามจับจ้องคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าว่าเขาคือใครเพราะเท่าที่จำได้ตนเองไม่มีพี่ชายหรือน้องชายที่สนิทจนเข้ามายืนใกล้ชิดได้เช่นนี้ยิ่งแฟนหรือเพื่อนชายคนสนิทคนบ้างานจนแทบเรียกได้ว่าทำชนิดไม่ลืมหูลืมตายิ่งไม่เคยมีมาหลายปีแล้วดังนั้นคนตัวโตตรงหน้าย่อมไม่ใช่คนที่ตนเองคุ้นเคย
“ข้าหยวนฉี เมาจนแม้แต่สามีก็จำไม่ได้เชียวหรือ”
กงหยวนฉียืนกอดอกมองสตรีตรงหน้าด้วยความเหลือเชื่อเนื่องจากจะหายจากอาการแพ้สุราอย่างรุนแรงแล้วนางยังคอแข็งมากก็สุราสามไห่ใหญ่นางดื่ม
