ตอนที่ 9
ตลอดการเดินทางกงหยวนฉีค่อยเหลือบสายตามองไปที่ซ่งไฉ่หนิงเป็นระยะ หากแต่อีกฝ่ายหากไม่หลับตานางก็เปิดม่านหน้าต่างรถม้าแล้วมองทิวทัศน์ข้างทางแทนไม่มีทีท่าว่าจะซักถามอันใดเขาสักคำ ทั้งที่ท่านอ๋องหนุ่มคิดเอาไว้ว่านางจะต้องเค้นคำเขาเอาคำตอบกับเหตุการณ์ก่อนจะขึ้นรถม้าเป็นแน่แท้
“มีอันใดหรือเพคะฉู่อ๋อง หน้าของเปิ่นกงจู่มีสิ่งใดติดอยู่หรือไม่”
ถามแล้วซ่งไฉ่หนิงก็อดจะยกมือขึ้นลูบไปที่ใบหน้าของตนเองอย่างระแวงว่ามีสิ่งใดติดอยู่หรือไม่เสียมิได้ก็ในยุคนี้ก็ดันไม่มีกระจกขนาดพกพาเสียด้วยถูกอีกฝ่ายมองมาเป็นระยะใครจะไม่ระแวงกันเล่าแล้วกงหยวนฉีก็มองเอาจริงมาก
“ไม่มี”
“แล้วฉู่อ๋องมองเปิ่นกงจู่ด้วยเหตุอันใดปกติแล้ว อยู่ใกล้ฉู่อ๋องยังทำท่าว่าเปิ่นกงจู่จะกระโดดกอดจนท่านแปดเปื้อนอยู่เลย หรือวันนี้เปิ่นกงจู่ทำสิ่งใดให้ฉู่อ๋องไม่พอใจ ท่านบอกเปิ่นกงจู่ได้นะ เอาแต่นั่งมองเช่นนี้เปิ่นกงจู่ไม่รู้หรอกว่าตนเ
