หวนกลับมาทางเมืองหลวงที่ตำหนักผิงอันจนเย็นย่ำซ่งไฉ่หนิงที่ถูกกงหยวนฉีอุ้มกลับเรือนหลักตั้งแต่ช่วงยามเฉินก็ยังนอนหลับไม่มีท่าทางว่าจะตื่นขึ้นมารับรู้ว่าบัดนี้ตนเองได้ถูกย้ายจากเรือนไผ่เขียวเสียแล้วและไม่ใช่แค่ย้ายจากเรือนท้ายตำหนักแล้วมาพักเรือนอื่น ทว่าบัดนี้นางได้กลับมาอยู่เรือนหลักส่วนตัวของฉู่อ๋องอีกด้วย
ทำเอาเหล่านางกำนัลและขันทีที่เคยปฏิบัติตัวไม่ดีกับไฉ่หนิงกงจู่หรือก็คือฉู่หวางเฟยต่างพากันว้าวุ่นใจอยู่ไม่เป็นสุขไม่เว้นแม้แต่ท่านพ่อบ้านใหญ่เองก็ยังนั่งไม่ติดเก้าอี้จนต้องวิ่งมาหาสองคนสนิทของซ่งไฉ่หนิงเพื่อขอคำปรึกษา
“อื้อ…”
ส่วนคนต้นเหตุกลับเพิ่งรู้สึกตัวตื่นแต่แค่เพียงขยับตัวซ่งไฉ่หนิงก็รู้สึกเคล็ดขัดยอกราวกับถูกรถบรรทุกทับ ก่อนที่สติจะนึกรู้ว่านี่คือผลพวงจากการถูกกงหยวนฉีเคี่ยวกรำนางอยู่ตลอดค่ำคืนนั่นเอง
“องค์หญิงตื่นแล้วหรือเพคะ”
จงอี้ผิงที่มานั่งอยู่ภายในห้องตั้งแต่มื้อเที่ยง
