มนัสยานิ่งคิด ‘แม่กับพ่อยังไม่รู้เรื่องนี้แน่’ เพราะทั้งสองคนไม่ค่อยจะได้สนใจเล่นอะไรแบบนี้เท่าไร อยู่แต่ในสวน นอกจากจะมีคนเอาไปบอกเท่านั้นเอง
เธอมองตามเขาเข้าไปในห้องน้ำ พลันสายตาก็เห็นกระเป๋าเสื้อผ้าของชายหนุ่ม ใจนึกถึงเอกสารส่วนตัว
‘อยากรู้จังว่านายเป็นใคร’
ขาไวพอ ๆ กับความคิด เธอลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว ไปค้นที่กระเป๋าและข้าวของของเขา อยากจะเห็นหลักฐานหรือว่าบัตรประชาชนของเขา
‘เขาเป็นใคร และเข้ามาในชีวิตของฉันทำไม’ หญิงสาวย้อนนึกทบทวน ถ้าเขาไม่ได้ต้องการอะไร เขาจะเข้าหาเธอทำไม
แล้วตอนนี้มันก็สายเกินไปที่จะไล่เขาให้ออกไปจากชีวิต แต่อย่างน้อย เธอควรจะรู้จักชื่อ
มนัสยากำลังค้นหา
ผลัวะ... เสียงประตูเปิดออก ทำให้เธอแสร้งทำเป็นหาของอื่น ๆ ของตัวเองแถว ๆ นั้น
“หายไปไหนนะ” เธอบ่น และทำสีหน้าเคร่ง
“หาอะไรครับ”
“ซองเอกสาร ปากกา และก็...” ทำท่านึก
“ตรงนั้นไม่น่าจะมีนะ คุณทำไมไม่ไป
