ระยะทำใจ
1141 คำ
“วันนี้คุณสวยมากนะ สวยจนผมตะลึง”
“สวยกว่ายายภรดีเจ้าสาวที่ท้องโย้นั่นไหม”
“ทำไมต้องไปเปรียบเทียบด้วย”
“ก็มันเจ็บใจนี่นา”
“ลืมได้แล้ว ไม่มีอะไรให้น่าจดจำเลย เราควรเลือกจำแต่เรื่องดี ๆ”
“แหม... พูดเหมือนยายฟ้าเลย แล้วยายนี่ก็หายหัวไปไหนไม่รู้ ไม่โทรสักกริ๊งเดียว”
“เพราะคุณฟ้ารู้ว่าคุณมีผมดูแลไง”
“ขอบคุณมากนะคะ ถ้าไม่มีคุณ ฉันก็คงไม่มีความกล้า และเอ่อ...” เธอมองเขาอีกครา มนัสยาอุ่นใจที่มีเขาอยู่ข้างกาย ตอนที่เขาจับมือและโอบไหล่
ถ้าไม่มีเขาวันนี้ คนที่จะล้มทั้งยืนอาจจะเป็นตัวของมนัสยาเองก็ได้
“ฉันยังไม่ได้ชมคุณเลยว่าวันนี้คุณแต่งตัวหล่อมาก หล่อกว่าเจ้าบ่าวอีก คุณไปเอาชุดมาจากไหนคะ”
“ก็เงินที่คุณฟ้าให้ผมมาไงครับ”
“เหรอ จะให้ฉันจ่ายให้คุณไหม”
“คุณมีเงินหรือ” ถามเล่น ๆ แต่คนที่ฟังชักสีหน้าทันที เหมือนเป็นคำที่มันแสลงใจ
“ฉันจนไง ธาราจึงไปคว้าลูกเศรษฐี” เธอพูดแล้วสะบัดหน้าหนีไปทางอื่น
“นี่ ๆ คุณมัสอุตส่าห์แต่งตัวสวย แต่มาทำหน้าเหม็นโลกแบบนั้น ไม่มีประโยชน์เลย ตอนนี้หน้าจะไปเหมือนยายขี้เมาที่นั่งอยู่ในผับแล้วนะ ยายมัสขี้เมา นั่งเกาะบาร์เหล้า แล้วก็อ้วกก็อ้วก” เขาล้อเลียน
และก็ได้ผลมนัสยาหันมองเขาตาเขียว
“ยียวนกวนประสาทเหมือนกันนะ”
“อ้อ นั่นชื่อเล่นของผมเอง”
“ยียวนหรือกวนประสาทล่ะ”
“ทั้งสองอย่างครับ”
“อ้อดีเลย ฉันจะเรียกคุณว่า นายยียวนก็แล้วกัน ชิ...” ทำเสียงออกจากจมูกและทำจมูกย่น ๆ ใส่
“แล้วจะเอาไงต่อครับ เราสองคนจะไปไหนกันดี”
“มีที่ที่ให้ไปที่ไม่ใช่คอนโดของฉันไหม”
“อ้อได้สิ เราอุตส่าห์ขับรถฝ่ามาขนาดนี้แล้ว ที่นี่มันพัทยานะ ไปหาอาหารทะเลอร่อย ๆ กินกัน และไวน์ดี ๆ สักขวด แต่เอาแบบคุณไม่เมา แล้วให้ผมแบกกลับก็พอ”
“นี่นายยียวน คุณกวนฉันอีกแล้วน่ะ”
“ไม่ได้กวน แต่ปรามเอาไว้ก่อน จะดื่มจะกินอะไร ก็เอาแต่พอดี ๆ นะครับ”
“ย่ะ ขอบคุณน่ะที่เตือน”
เขาขับรถไปร้านอาหารที่อยู่ริมหาดทรายแก้ว เป็นร้านที่คนไม่พลุกพล่าน และอาหารทะเลสดมาก
“กินอะไรดี”
“คุณสั่งเถอะ ฉันกินอะไรก็ได้” จะมีกะจิตกะใจจะกินอะไรลงอีก เขาจึงหันไปสั่งพนักงานตามที่ชอบ
“เอากุ้ง หมึก ปลา ทำอะไรก็ได้ที่มันอร่อยที่สุด ขอน้ำจิ้มเด็ด ๆ นะครับ แล้วก็ไวน์ที่ดีที่สุดในร้าน เอาที่แพงมากที่สุดเลยนะครับ”
“เอ่อคุณครับ ตอนนี้มีแพงสุดขวดล่ะหกพันห้าร้อยบาท” มนัสยาได้ยินถึงกับหูกางอีกครั้ง
“เอาขวดนั้นแหละ”
“ครับ” พนักงานเดินออกไป
“คุณ ฉันไม่มีเงินจ่ายนะ” เธอทำหน้ายุ่ง หัวจะปวดกับราคาไวน์
“ผมจะเลี้ยงเอง”
“เอาเงินจากไหนคะ”
“อะ! ก็ค่าจ้างที่เพื่อนคุณจ่ายมาไง ไม่เอาน่า อย่าสนใจเลย ผมจะรับผิดชอบชีวิตของคุณต่อจากนี้เอง”
“เลี้ยงได้แน่นะ ไม่ใช่ว่า พอจะเช็กบิล แล้วไม่มีเงินจ่าย ได้นั่งล้างถ้วยให้กับร้านแน่ ๆ” เขาถึงกับหัวเราะลั่น
“อารมณ์ดีแล้วสิ” ชายหนุ่มแซวอีก
“ก็ทำลงไปแล้วนี่นา กลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้อีกแล้ว”
“ก็แหงล่ะครับ”
“นี่ ๆ คุณว่าสองคนนั่นจะฟ้องฉันไหม แบบที่ฉันไปถล่มงานของเขานะ”
“พวกคนรวย ๆ หน้าบางจะตายไป คงไม่มั้ง”
“เหรอ คุณคิดแบบนั้นเหรอ” เธอพ่นระบายลมหายใจออกมา
“ถ้ามีอะไร ต่อไปผมจะช่วยไง ไม่ต้องคิดมากน่า”
“ถ้าเกิดเป็นคดีความมาล่ะ คุณต้องหาค่าปรับมาจ่ายให้ฉันด้วยนะ” มนัสยาทำตาแดง ๆ ตอนนี้ในหัวใจสับสนไปหมด
“ได้สิ ได้เลย เพื่อนไม่เคยทิ้งกัน”
“หื้อ! อะไรนะ”
พอดีพนักงานเอาไวน์เข้ามาเสิร์ฟเสียก่อน การสนทนาจึงถูกขัดลง พนักงานรินไวน์และให้ชายหนุ่มชิม เขาวนแก้ว แล้วดม จากนั้นก็รินเข้าปาก
“ได้ไหมครับ”
“เยี่ยมที่สุด สมราคานะ” พนักงานถึงกับยิ้มร่า แล้วรินไวน์ให้กับมนัสยาก่อนจะรินให้กับเขา
ทั้งสองคนมองตากันใต้แสงเทียน แก้วสีใสใบแพงยื่นส่งไปกระทบกัน
“ขอให้คุณมัสมีความสุข”
“สาธุค่ะ”
“อะ! เราไม่ได้อยู่ในวัดนะ และผมก็ไม่ใช่นักบวช”
“ค่ะ ฉันก็ภาวนาให้คำอวยพรของคุณเป็นจริงไง”
“ชนอีกทีนะ และก็ดื่มให้หมดเลย”
“ตกลง”
เกร้ง... แก้วไวน์ชนกันอีกครั้ง แล้วทั้งสองคนก็ยกแก้วไวน์รินน้ำสีแดง ๆ ลงไปในคอ
พนักงานทยอยเอาอาหารมาเสิร์ฟ เขาบริการเธออย่างเต็มที่ ทั้งแกะกุ้งให้ ตักปลาหมึก ตักอาหารใส่ลงไปในจานของเธอ “กินให้อิ่ม นอนให้หลับ แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว”
“ค่ะ” ทั้งสองคนมีรอยยิ้มให้แก่กัน
พอกินอิ่ม พนักงานมาเคลียร์โต๊ะ เขาได้สั่งไวน์อีกขวด
“คุณดื่มไหวเหรอ”
“แค่นี้เองนะครับ”
“แต่ใครจะขับรถ”
“เราจะขับไปไกลทำไม” เขาชี้ไปที่ตึกโรงแรมที่สูงมาก ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากร้านอาหารนี้มากนัก
“เราก็นอนมันตรงนั้นสิ”
มนัสยาถึงกับทำหน้าแดง เธอนึกถึงเมื่อเช้านี้ ที่เปลือยหน้าอกล่อนจ้อนให้ผู้ชายคนนี้เห็นหมดแล้ว แล้วยังเลื้อยเป็นหนอนชาเขียวอยู่ที่พื้น นึกแล้วก็กระดากกับมือไม้ที่ลูบไปทั่วตัว แต่ยังไม่รู้อีกว่าตัวเองโป๊
มนัสยารีบกระดกแก้วไวน์ของตัวเอง พนักงานก็รู้งานดี พอเห็นแก้วเธอพร่องก็มารินให้อีก
“ที่จริง ฉันเคยโดนยายภรดีเล่นงานด้วยนะ”
“หา!” เขาดูตกใจ
“แล้วแม่นั่นทำอะไรคุณ” มนัสยาถอนลมหายใจ
“เรื่องนี้ฉันยังไม่เคยเล่าให้ใครฟังเลยนะ แม้แต่ยายฟ้าน่ะ”
“มาดักเจอฉันที่คอนโด และพยายามมาพูดไม่ดีด้วย เอาแต่พูดว่าไม่ให้ฉันไปยุ่งกับธาราอีก และจะตบฉัน”
“แล้วคุณมัสถูกตบไหม”
- ผู้เขียน
