เลโอนาร์โดมาถึงที่นัดหมายตอนช่วงค่ำก่อนเวลานัดราว ๆ ยี่สิบนาที พร้อมมาร์ตอย่างเช่นทุกครั้งที่นัดแลกเปลี่ยนของ ระหว่างรอชายหนุ่มสูบบุหรี่หมดไปหลายมวน จนกระทั่งรถแวนคันสีขาวขับเข้ามาจอดใกล้ ๆ กับรถของเขา ก่อนชายที่ดูอายุมากกว่าเลโอนาร์โดราว ๆ สี่ถึงห้าปีจะลงมาจากรถพร้อมกับผู้ติดตาม
อีกฝ่ายรูปร่างสันทัด ไม่สูง ไม่เตี้ย เลโอนาร์โดไม่เคยเห็นหน้าคู่ค้าคนนี้มาก่อน แต่อาจจะเป็นเพราะเขามาจากภาคเหนือ
“สวัสดีครับคุณกอนซาเลส มาตรงเวลาดีจริง” คู่ค้าทัก พร้อมยื่นมือข้างหนึ่งออกมาเพื่อเป็นการทักทาย เลโอนาร์โดส่งมือไปจับตามมารยาทเช่นเดียวกัน
“ผมไม่ชอบทำอะไรชักช้าน่ะครับ ของอยู่ในรถ เงินล่ะ?” เลโอนาร์โดไม่อยากเสียเวลาพูดคุยอะไรมาก เขาอยากจะจบงานให้เสร็จ ๆ พูดมากไปก็มากความ และที่สำคัญลูกค้าคนนี้ไม่ใช่คนคุ้นเคย
อีกฝ่ายหันไปส่งสัญญาณกับลูกน้อง ก่อนที่ชายชุดดำข้างหลังจะโบกมือไปทางรถแวน ประตูรถเปิดออกแล้ว
