“ก็ใช่ แต่ไม่ได้หมายความว่าจะให้คุณมานอนเฝ้า นายดุแค่ไหนคุณก็รู้” มาร์ตบอก เขาส่งข้อความไปบอกเพื่อให้โรสรานีรู้ว่านายใหญ่โดนยิงก็เท่านั้น ไม่ได้คิดว่าจะให้มานอนเฝ้าสักหน่อย ขืนนายใหญ่ฟื้นขึ้นมาแล้วพบเธอเข้าละก็ คนที่จะได้นอนบนเตียงคนป่วยคงจะเป็นเขาแทน
“ถ้าฉันกลัวเขาจะมาอยู่ตรงนี้เหรอคะ ฉันเอานายของคุณอยู่ เชื่อสิ” โรสรานีบอกอย่างดื้อดึง มาร์ตจึงทำได้เพียงถอนหายใจ ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยอม
“เอาวะ แต่ถ้านายด่าผมคุณต้องช่วยผมนะ”
“รู้แล้วน่า”
สุดท้ายมาร์ตก็ยอมกลับไป ปล่อยให้โรสรานีได้นอนเฝ้าคนเจ็บสมใจ ร่างเพรียวบางคอยนั่งเฝ้าอยู่ที่ข้างเตียงไม่ห่าง น้ำเกลือหมดก็กดเรียกพยาบาลเข้ามาเปลี่ยนให้ เมื่อมองหน้าของเลโอนาร์โดความรู้สึกผิดก็ตรงเข้าเล่นงานโรสรานีจนรู้สึกจุกไปทั้งอก
จะโทษใครไม่ได้เลย เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นเป็นความผิดของเธอคนเดียว จะโดนเกลียดขนาดนี้ก็ไม่แปลก
“ขอโทษนะคะ” โรสราน
