ใสซื่อ!? (ลูกแมวตัวน้อย) #1
1379 คำ
ห้องพักส่วนตัวของเจ้านายนั้นหรูหราไม่ต่างจากเพนต์เฮาส์ดี ๆ สักแห่ง จานีนมองไปรอบ ๆ อย่างตื่นตาตื่นใจแต่ก็พยายามเก็บอาการเอาไว้ ท่าทางเหล่านั้นอยู่ในสายตาของเลโอนาร์โดตลอดเวลา จานีนดูตื่นเต้นแม้กระทั่งแชนเดอเลียร์สวย ๆ ที่แขวนอยู่ด้านบน
“สวยจังเลยค่ะ หนูนีนชอบหลอดไฟแบบนี้” จานีนบอกและเขย่งตัวขึ้นเพื่อแตะหลอดไฟที่เจ้าตัวว่า เลโอนาร์โดเลยแก้ให้
“มันเรียกว่าแชนเดอเลียร์”
“อ๋อ แชนเดอเลียร์ หนูนีนไม่รู้ว่ามันเรียกว่าอะไร” เด็กสาวเกาแก้มตนเองอย่างเขิน ๆ ที่ปล่อยไก่ตัวเบ้อเริ่ม คิด ๆ แล้วก็อายเลยต้องรีบเปลี่ยนเรื่อง
“นายจะนวดเลยไหมค่ะ”
“ฉันอยากอาบน้ำก่อน เธอรอได้ไหม” ชายหนุ่มถาม เลโอนาร์โดเป็นคนรักสะอาด หากจะขึ้นไปนอนบนเตียงจะต้องอาบน้ำให้เรียบร้อยก่อน
“รอได้ค่ะ นายอยากดื่มอะไรไหมคะ หนูนีนจะเตรียมให้”
“ทำเป็นหรือไงเธอน่ะ”
จานีนนิ่งไปครู่หนึ่ง มองบาร์ขนาดเล็กตรงมุมห้องที่ส่วนมากจะเป็นเครื่องดื่มจากเมืองนอก แล้วส่ายหน้าไปมา
“จริงด้วย มีแต่เหล้าแพง ๆ หนูนีนชงเป็นแค่เหล้าใส่โซดา ใส่น้ำ” หญิงสาวกลัวว่าตนเองจะชงผิด ๆ ถูก ๆ จนออกมาดื่มไม่ได้เอา ดีไม่ดีนายอาจจะท้องเสียก็ได้หากดื่มเหล้าที่เธอชงให้
“ไม่เป็นไร เธอแค่รินเหล้าในขวดตรงขวามือสุดใส่แก้วให้ฉันก็พอ”
โชคดีที่นายใจดี ไม่ได้ถือสาความไม่รู้เรื่องของจานีน ยังอุตส่าห์บอกอย่างใจดีอีก ก่อนที่ร่างสูงใหญ่จะเดินไปทางห้องน้ำ
จานีนยืนรอจนกระทั่งได้ยินเสียงประตูห้องน้ำปิดลงจึงเดินสำรวจไปรอบ ๆ ห้อง
ข้าวของทุกอย่างภายในห้องจัดเรียงเอาไว้อย่างเป็นระเบียบ ขนาดรูปภาพและหัวสัตว์สตัฟฟ์ไว้ยังเป็นระเบียบอยู่บนผนังเลย จานีนเดินมาที่โต๊ะทำงานของเจ้าของห้อง ของบนโต๊ะเยอะจนไม่รู้ว่าจะเริ่มจากตรงไหนก่อนดี คอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะยี่ห้อดังถูกเปิดทิ้งไว้ จานีนปล่อยมันเอาไว้ก่อน สิ่งแรกที่เธอสนใจคือเอกสารต่าง ๆ บนโต๊ะ
เพราะไม่รู้เป้าหมายแน่ชัดจึงไม่ต่างจากคลำทางไปเรื่อยก่อน จานีนหยิบเอกสารออกมาเปิดอ่านอย่างรวดเร็ว กวาดสายตาดูก็ไม่พบสิ่งที่ต้องการ เป็นเพียงเอกสารในการทำงานทั่ว ๆ ไปของเลโอนาร์โดเท่านั้น
“หรือจะไม่อยู่ที่นี่…” จานีนพึมพำกับตนเอง หากเป็นเธอคงจะเก็บของสำคัญเอาไว้ในที่ที่ปลอดภัยกว่านี้ แต่ถึงอย่างนั้นก็อยากจะลองหาดูก่อน เผื่อว่าจะเจอสิ่งที่พอจะเป็นประโยชน์ ใบหน้าหวานหันมองซ้ายขวาอย่างไม่รู้จะทำอย่างไร จานีนผละจากกองเอกสารมาที่คอมพิวเตอร์ กดเข้าโฟลเดอร์นั้นโฟลเดอร์นี้ไปเรื่อย ๆ เพราะเจ้าของเครื่องไม่ได้ตั้งพาสเวิร์ดเอาไว้
จนแล้วจนรอดก็ไม่เจออะไรสักอย่าง จานีนถอนหายใจอย่างจนใจ ก่อนจะรีบมาที่บาร์เพื่อรินเหล้าใส่แก้วเพราะได้ยินเสียงเปิดประตูห้องน้ำ เธอหยิบขวดเหล้าออกมาเทใส่แก้วอย่างตั้งอกตั้งใจ ทำราวกับว่าเมื่อครู่ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น เมื่อเลโอนาร์โดเดินออกมาจากห้องน้ำ เหล้าราคาแพงก็พร้อมเสิร์ฟให้
ชายหนุ่มในชุดลำลองกางเกงผ้าขายาวสีดำและเสื้อยืดสีขาวนั่งลงบนเตียง กลิ่นสบู่อ่อนๆ ลอยมาเตะจมูกของจานีน เด็กสาวเดินเข้าไปหาอีกฝ่ายพร้อมกับแก้วเหล้าในมือ
“เหล้าค่ะนาย”
“อืม” ชายหนุ่มรับแก้วเหล้าไปดื่มรวดเดียวหมดแก้ว ก่อนจะใช้หลังมือเช็ดปากตนเองอย่างลวกๆ ท่าทางแบบนั้นดูเร้าใจและดิบเถื่อนเสียจนจานีนอดมองไม่ได้ แต่พอดวงตาคมจ้องมองกลับมาก็รีบหลบสายตาแทบไม่ทัน น่าอายสุด ๆ ไปเลยพอโดนจับได้ว่าแอบมองคนอื่น
เลโอนาร์โดเห็นอยู่แล้วว่าจานีนแอบมองเขาอยู่เป็นนานสองนาน โดนมองกลับบ้างถึงกับหน้าแดงรีบหลบสายตา เห็นแบบนั้นชายหนุ่มก็นึกสนุกขึ้นมา เขาชอบสัตว์เล็ก ๆ น่ารัก สิ่งของน่ารัก คนที่น่ารักก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น ให้เล่นด้วยชั่วครั้งชั่วคราวก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าจะให้เล่นด้วยอย่างจริงจังคงไม่ใช่
สำหรับเลโอนาร์โด เขาคิดว่าตนเองไม่เหมาะกับการครอบครองสิ่งใด เพราะเขาไม่สามารถรักษามันเอาไว้ได้
“มานวดให้ฉันสิ” เลโอนาร์โดบอก ขยับไปนั่งพิงหัวเตียงโดยกางขาออกเล็กน้อย สายตาคมจับจ้องใบหน้าอ่อนเยาว์ของเด็กสาวอย่างไม่ปิดบัง
“ขออนุญาตนะคะ” ร่างเล็กคลานขึ้นไปบนเตียง ตวัดสองขาคร่อมท่อนขาแกร่งไว้ในท่ายืนเข่า มือเล็กวางลงบนต้นขาแน่นของนายใหญ่แห่งมูนไลต์พาเลซ ก่อนจะออกแรงบีบนวดอย่างที่ได้คุยโอ้อวดไว้ว่าตนเองนวดเก่ง จานีนจับเส้นบริเวณที่ชายหนุ่มปวดเมื่อยได้อย่างแม่นยำ บีบจากต้นขาขึ้นมาสูงเรื่อย ๆ และย้ายกลับไปที่ต้นขาตามเดิม
เลโอนาร์โดครางในลำคออย่างพอใจ รู้สึกผ่อนคลายมากขึ้นกว่าเดิม จริงอย่างที่จานีนบอก
“ขยับมานวดข้างบนอีกหน่อย” เลโอนาร์โดออกคำสั่ง อีกฝ่ายพยักหน้าพร้อมเปลี่ยนตำแหน่งขึ้นมาสูงขึ้นอีกตามคำสั่ง มือของจานีนวางลงอย่างหมิ่นเหม่บริเวณใกล้จุดสำคัญ พอออกแรงกดลงไปก็ได้ยินเสียงครางเบา ๆ ดังมาจากลำคอของชายหนุ่ม
เลโอนาร์โดจับมือเล็กไว้และดึงขึ้น ก่อนจะถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“รู้ใช่ไหมว่ามันจะไม่จบแค่นวดอย่างเดียว” เลโอนาร์โดถามออกไปตรง ๆ แต่จานีนกลับทำหน้างงใส่
“หมายความว่ายังไงคะ ก็นายบอกว่าจะให้จานีนมานวดให้”
แล้วกัน…เลโอนาร์โดคิดว่าเด็กมันจะรู้อยู่แล้วว่าคืนนี้จะไปจบที่ตรงไหน แต่จานีนกลับเข้าใจว่าเขาบอกให้มานวดก็คือนวดอย่างเดียว ซื่อขนาดนี้แต่กลับมาทำงานขายบริการ ดีไม่ดีจะโดนคนอื่นเอาเปรียบเอา
“รับแขกมาเป็นยังไงบ้าง” ชายหนุ่มถาม
จานีนเงียบไปครู่หนึ่ง ดวงตาสวยมองไปทางอื่นก่อนจะตอบเสียงเบา “…ก็ดีค่ะ”
สีหน้าของจานีนห่างไกลจากคำว่าก็ดีไปมาก ท่าทางกล้ำกลืนเสียจนเลโอนาร์โดคิดว่าการที่เขารับอีกฝ่ายเข้ามาทำงานจะเป็นการทรมานเด็กมันหรือเปล่า ถึงแม้ว่าจานีนจะเต็มใจทำก็เถอะ แต่อาจจะมีงานอื่นที่เหมาะกับจานีนมากกว่านี้
“ชอบงานนี้หรือเปล่า”
“ไม่รู้สิคะ หนูนีนแค่อยากหาเงินได้เยอะ ๆ” ดวงตาสวยช้อนขึ้นมองคนตรงหน้า มือของจานีนยังคงวางอยู่บนต้นขาแกร่งของเขา เลโอนาร์โดจับปลายคางของเด็กสาวและเชิดขึ้น ลูบไล้ปลายนิ้วกับริมฝีปากนุ่ม กดคลึงอยู่แบบนั้นจนสองแก้มขาวของจานีนกลายเป็นสีแดงเรื่อ
“ฉันจะให้เธอสามแสน…” เลโอนาร์โดบอกพลางขยับใบหน้าเข้าไปใกล้จนปลายจมูกชนกับแก้มนุ่ม ดวงตาสั่นไหวของจานีนจ้องมองเขา มันมีแววตาของความตกใจอยู่ในนั้น
“ถ้าคืนนี้เธอเป็นเด็กดีของฉัน”
จานีนกัดปาดตนเองราวกับว่ากำลังใช้ความคิด เลโอนาร์โดใจเย็นพอที่จะรอคอยคำตอบ ก่อนที่จานีนจะยกมือขึ้นมาไหว้แนบอกเขา
“ขอบคุณค่ะนาย”
- ผู้เขียน
