“พี่อุบล ฉันว่าเรากลับกันเถอะนะ เย็นนี้รองผู้ว่าจะมาจัดเลี้ยงที่ร้านเรา เราจะได้ไปดูแลความเรียบร้อยไงพี่” ลำเจียกบอกพี่สะใภ้
“เออจริงด้วย พี่ลืมไปเลย” หากน้องสะใภ้ไม่พูด นางก็ลืมเสียสนิท “พี่เพิ่มกลับร้านกัน ทางนี้ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของลิน”
“หา...จะให้ลินอยู่กับไอ้หมีควายสองคนเหรอ ไม่เอาหรอก พี่อยู่เป็นเพื่อนลินที่นี่ดีกว่า” บุญเพิ่มค้านภรรยาเสียงหลง
“แหมพี่เพิ่ม พูดอย่างกับว่าลินไม่เคยอยู่ดูแลริโกสองต่อสองอย่างนั้นแหละ” ลำเจียกพูดอย่างหมั่นไส้พี่ชาย “พี่น่ะต้องกลับไปกับฉันและพี่อุบล เพราะรองผู้ว่าสนิทกับพี่ไม่ใช่เหรอ พี่ไม่ไปจะเสียมารยาทนะ”
ประกาศิตรองผู้ว่าราชการประจำจังหวัดอุบลราชธานีเป็นเพื่อนกับบุญเพิ่มมาเกือบยี่สิบปี ตอนนั้นประกาศิตมีตำแหน่งเป็นรองปลัด ความขยันและซื่อสัตย์ต่อการทำงาน ส่งผลให้ตำแหน่งขยับขึ้นเรื่อยๆ จนบัดนี้ได้รับตำแหน่งรองผู้ว่าฯ ความเป็นเพื่อนระหว่างทั้งคู่ก็ยัง
