EP.1: แรกพบสบตา
1384 คำ
“เห้ยยย/โอ๊ย!!! ว้ายยยย” เสียงร้องของคนสองคนที่เดินชนกันโดยไม่ได้ตั้งใจเพราะต่างไม่ได้มองทางมัวแต่สนใจโทรศัพท์ในมือ ทำให้ฝ่ายหญิงที่ตัวเล็กเกือบล้มก้นจ้ำเบ้ากับพื้นถ้าไม่มีอ้อมแขนช่วยประคองไว้ได้ทัน
“ขอบคุณค่ะ”
“ไม่เป็นไรว่าแต่คุณเจ็บตรงไหนหรือเปล่าครับ”
“ไม่ค่ะ” พระพายเงยหน้าขึ้นสบตามองหน้าคนที่เธอเดินชนและยังเป็นคนช่วยเธอไม่ให้ล้มลงไปอีกด้วย แต่เพียงแค่เห็นหน้าพระพายก็ต้องตะลึงในความหล่อกระชากใจนั้นยิ่งมองหัวใจเธอยิ่งเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมานอกอกอยู่แล้ว เธอกลัวคนที่ยืนแนบชิดกับเธออยู่นี้จะได้ยินเสียงเต้นของหัวใจพระพายจึงรีบดันตัวออกจากอ้อมกอดของเขาทันที
“ขอบคุณค่ะ”
พระพายเอ่ยขอบคุณเขาด้วยน้ำเสียงสั่น ๆ เธอไม่เคยใจเต้นแรงขนาดนี้มาก่อนเลยในชีวิตใช่ว่าเธอจะไม่เคยเจอคนหล่อมาก่อนแต่ทำไมเพียงแค่สบตากับเขาใจเธอก็เต้นแรงขึ้นมาทันที มันเป็นเพราะอะไรแต่ที่สำคัญมันน่าอายชะมัดที่เธอใจเต้นแรงกับคนที่เพิ่งเจอกันเป็นครั้งแรกแบบนี้
“เห้ย!!! พายแกเป็นอะไรหรือเปล่า” ฟองเบียร์ที่เพิ่งเดินตามพระพายเพื่อนสนิทมาทันก็ร้องเรียกพระพายออกมาอย่างตกใจก่อนจะรีบเดินเข้ามาหาเพื่อนจับตัวเธอหมุนไปมาเพื่อสำรวจหาแผลจนพระพายต้องร้องห้ามให้หยุดหมุนตัวเธอไปมา
“เบียร์หยุด!!! พายเวียนหัว”
“แกไม่เป็นอะไรใช่ไหม”
“พายไม่เป็นอะไร” พระพายพูดกับฟองเบียร์จบเธอก็หันไปพูดกับอีกคนที่ยืนนิ่งไม่พูดไม่จาอะไร
“ขอบคุณพี่มากนะคะที่ช่วยไม่ให้พายล้มและก็ขอโทษอีกครั้งด้วยนะคะที่ไม่ระวังจนเดินชนพี่เข้า”
“ไม่เป็นไรถือว่าผิดด้วยกันทั้งคู่ ผมขอตัวนะ” ผู้ชายคนนั้นยิ้มก่อนพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบไม่ได้ถือโทษโกรธอะไรเพราะเขาเองก็ผิดด้วยเหมือนกันที่มัวแต่มองโทรศัพท์ไม่ได้มองทางเลย
“ค่ะ” พระพายยิ้มหวานส่งไปให้เขาเป็นการขอบคุณและขอโทษไปในตัวอีกครั้ง ถือว่าเขาก็นิสัยดีพอสมควรที่ไม่ถือโทษโกรธเธอเพราะถ้าเป็นบางคนคงโวยวายไปแล้วถึงตัวเองจะผิดด้วย
พระพายมองเขาจนเดินลับตาไปสร้างความแปลกใจให้กับฟองเบียร์เป็นอย่างมาก เพราะปกติพระพายไม่เคยจะสนใจหรือมองใครแบบนี้มาก่อนเพราะเพื่อนเธอคนนี้ขึ้นชื่อเรื่องความสวยน่ารักและความสวยนั้นไม่ได้มาเพียงเพราะลมปากเท่านั้นแต่การันตีด้วยตำแหน่งดาวมหาลัยมีคนตามจีบเยอะแยะแต่พระพายกลับไม่สนใจใครเลยสักคนแถมยังใช้เธอเป็นโล่อีกต่างหากทำให้ตอนนี้หลายคนมองว่าเธอเป็นสาวหล่อที่เป็นแฟนของพระพายจนไม่มีใครมาจีบเธอเลย แต่อย่างว่ามันก็ดีไปอย่างเพราะเธอยังไม่อยากมีความรักให้ปวดหัว
“พาย... พาย... ไอ้พายโว้ย!!!”
“อะไร!!! ยัยฟองแกจะเรียกเสียงดังทำไมเนี่ยอยู่กันแค่นี้เอง”
“ก็ฉันเรียกหลายครั้งแล้วไหมแต่แกไม่ได้ยิน แกมัวแต่สนใจอะไรอยู่มิทราบ”
“ไม่มีหนิ ไปเถอะใกล้เวลาเรียนแล้วขี้เกียจฟังอาจารย์บ่น” พระพายปฏิเสธฟองเบียร์ก่อนจะดึงมือเพื่อนสนิทให้เดินตามมาทันทีเพราะตอนนี้ใกล้เวลาเรียนแล้วโดยไม่ยอมบอกว่าเธอมองอะไร นี่ขนาดเขาไปแล้วทำไมในใจเธอยังมีแต่ภาพของผู้ชายคนนั้นติดอยู่ในหัวตลอดเลยสลัดยังไงก็สลัดไม่หลุด นี่เกิดอะไรขึ้นกับเธอกันแน่แต่ก็ช่างมันเถอะคนแค่บังเอิญเจอกันอีกไม่นานเธอก็คงลืมเขาไปเองคนเราคงไม่เจอกันบ่อยขนาดนั้นหรอกดูท่าแล้วเขาก็ไม่ได้เป็นนักศึกษาที่นี่สักหน่อยดูจากการแต่งตัวที่เขาใส่สูทแล้วน่าจะเป็นคนทำงานที่มาติดต่อธุระหรือไม่ก็มาหาใครสักคนที่มหาลัยแน่นอนและหล่อขนาดนั้นคงไม่พ้นมีแฟนแล้ว
“แกไม่ต้องเปลี่ยนเรื่องเลยยัยพายตัวดี” ฟองเบียร์พูดกับพระพายที่เอาแต่เดินจ้ำอ้าวแกล้งไม่สนใจโดยที่มีมือของพระพายก็ยังลากให้เธอเดินไปด้วย
“...”
“พาย!!!” ฟองเบียร์หยุดเดินโดยดึงให้พระพายหยุดตามเธอไปด้วยทำให้พระพายต้องหันมาเผชิญหน้ากับฟองเบียร์ เมื่อเจอสีหน้าคาดคั้นของเพื่อนสนิทพระพายรีบยกมือขึ้นโบกปฏิเสธเป็นพัลวัน
“ไม่มีอะไรก็แค่มองเขาเฉย ๆ เท่านั้นเองไม่ได้คิดอะไรเลย”
“เห้อ... ไม่คิดอะไรก็ดีแล้วว่าแต่แกไม่รู้เหรอว่าพี่เขาเป็นใคร”
“แกรู้เหรอ!?”
“ใครบ้างไม่รู้จักพี่สายน้ำอดีตเดือนมหาลัยคนดังของมหาลัยบ้างว่ะ พี่เขาดังมากเลยนะในช่วงที่เรียนอยู่ที่นี่”
“ก็พายไงไม่รู้จัก ว่าแต่แกไปรู้จักพี่เขาได้ยังไงไม่ทราบ เล่ามาเลย เล่ามาให้หมด”
“โอ๊ยยย ฉันจะทำยังไงกับแกดีป้ายประกาศดาวเดือนมหาลัยแต่ละปีเขาก็มีติดไว้ให้ดู แกเคยดูบ้างไหม”
“...” พระพายส่งยิ้มแหย ๆ พร้อมกับส่ายหัวให้ฟองเบียร์ ก็เธอไม่ค่อยสนใจอะไรนอกจากอ่านหนังสือเรียน มาเรียนแล้วก็ทำงานหาเงิน แค่นี้ชีวิตเธอก็หมดวันแล้วกลับถึงห้องก็เหนื่อยก็เพลีย
ฟองเบียร์อดไม่ได้ที่จะเอามือจิ้มไปที่หน้าผากของพระพายแรง ๆ ทีหนึ่งจนพระพายทำหน้างอใส่พร้อมยกมือขึ้นลูบหน้าผากตัวเองเบา ๆ
“เห้อ ฉันว่าแล้ว” ฟองเบียร์ถอนหายใจออกมาเสียงดังเหนื่อยหน่ายกับเพื่อนรักของตัวเองที่ไม่ค่อยสนใจอะไรกับใครเขาเลย
“ใครจะไปรู้ทุกเรื่องแบบแกละยัยฟอง...”
“ฉันไม่ได้รู้ทุกเรื่องแต่ที่ฉันรู้เพราะฉันไปดูรูปแกที่ติดป้ายมาไงเลยรู้แถมในเพจมหาลัยก็มีข่าวพี่เขาเยอะแยะไปหมด แกไม่เคยเปิดดูเลยหรือไง”
“อ้าวเหรอ... แหะ ๆ”
“แต่ฉันเคยอ่านข่าวมาว่าที่บ้านพี่เขารวยมาก ๆ แถมหน้าตาดีกันทั้งบ้าน ในข่าวบอกด้วยว่าพี่เขาเจ้าชู้ด้วยนะไม่เคยคบใครจริงจังควงไปเรื่อย แต่ก็มีบางข่าวว่าพี่เขามีแฟนแล้วเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันแต่ไม่เปิดเผยและไม่มีการยืนยัน”
“ช่างมันเถอะยัยฟอง... พายไม่สนใจหรอกก็แค่คนบังเอิญเจอกันก็เลยมองอีกอย่างเราคงไม่ได้เจอกันบ่อย ๆ เขากับเรามันคนละระดับกันเจอกันยาก” พอพระพายฟังเรื่องราวของสายน้ำจากที่ฟองเบียร์เล่ามาก็ทำให้เธอเลิกสนใจเขาไปโดยปริยาย คนแบบเขากับเธอคงไม่มีทางเจอกันบ่อย ๆ หรอกและอีกอย่างชีวิตเขากับเธอคงไม่มีทางบรรจบกันได้ง่าย ๆ แน่นอน
“อืม ก็จริงอย่างว่า”
“ไปเรียนดีกว่า” พระพายพูดจบก็เดินนำฟองเบียร์ไปยังห้องเรียนเพื่อเข้าเรียนในวิชาของช่วงบ่าย เพราะอีกไม่กี่เดือนก็ต้องไปฝึกงานและอีกอย่างมันเป็นงานสุดท้ายของการเป็นนักศึกษาหลังจากฝึกงานเสร็จเธอก็จะเรียนจบ จากนั้นก็หางานดี ๆ เงินดี ๆ ทำนั่นคือความตั้งใจของเธอ เรื่องความรักอะไรเธอยังไม่อยากคิดตอนนี้เพราะเธออยากทำตามเป้าหมายของตัวเองให้ได้ก่อนคือการมีบ้านมีรถและร้านขนมเล็ก ๆ เป็นของตัวเอง
- ผู้เขียน
