ภายในห้อง บรรยากาศรอบตัวมาคุจนชายหนุ่มแปลกหน้าต้องขยับตัวด้วยความอึดอัด ท่าทางหงอยๆ ก่อนหน้านี้หายไปเกือบหมด แววตาของลูเซียนกลับมาเหมือนเดิม เต็มไปด้วยอำนาจและความน่ากริ่งเกรง ลูเซียนยกมือกอดอก เอนหลังพิงประตู หรี่เปลือกตาลง
“คุณเป็นใคร?” เขาถามเสียงแข็ง
“ผมเป็นลูกค้าของคุณไง?” คนแปลกหน้าพยายามสำรวมท่าทาง
“ใครแนะนำคุณมา” ลูเซียนยังพยายามถามต่อ
“ไม่มี” ชายผู้นั้นตอบสั้นๆ
“แปลกนะ หากไม่มีใครแนะนำ คุณระบุตัวผมได้ไง ผมแทบไม่รับงานเลย” ลูเซียนติง เดินมาทิ้งตัวนั่งด้านข้าง พลางแบมือลงตรงหน้า “มีบุหรี่ไหม?”
ซองบุหรี่ถูกส่งให้ พร้อมกับไฟแช็ก
“สารภาพมาดีๆ อย่าให้ต้องเค้นถามด้วยกำลังเลย ผมกำลังอารมณ์ไม่ดีอยู่นะ” ท่าทางของลูเซียนบอกเป็นนัยๆ เขากำลังเดือดปุดๆ อยู่ หากไม่อยากเจ็บตัว พยายามอย่าก่อกวนอารมณ์
“ใครเป็นคนต้นคิด อย่าบอกนะว่าแม่ผมเป็นคนวางแผน” ลูเซียนเปรยต่อ เขาเดาถูกเผง ตั้งแต่เห็นหน้
