“เรื่องนี้ฉันเห็นด้วย พวกนั้นประจบเธอเพราะหวังผล พอรู้ว่าตัวเองไม่ได้อย่างที่ตั้งใจเลยพาลโกรธเธอ”
“คุณนั่นแหละตัวต้นเหตุ” รมิดาหันไปต่อว่าลูเซียน
“ผม” เขาชี้นิ้วเข้าหาตัว
“ใช่คุณ เพราะบัตรเครดิตเดอะวิทดอมของคุณไงคะ” รมิดาควานมือหยิบบัตรเครดิตที่ลูเซียนยกให้เธอเอาไปใช้ สำหรับการซื้อเฟอร์นิเจอร์ตกแต่งบ้าน แต่เธอตัดสินใจไม่ได้เลยรีรออยู่ และเป็นเขาอีกนั่นแหละที่ใจร้อน เฟอร์นิเจอร์ใหม่ถอดด้ามในบ้านเธอทุกชิ้น ก็มาจากเขาทั้งหมด
แลนเดนเลิกหัวคิ้วขึ้นสูง แววตาเขาระยิบระยับทีเดียว
จริงอยู่ลูเซียนเปย์ไม่อั้น หากถูกใจสาวสักคนหนึ่ง
แต่ถึงขั้นยกบัตรเครดิตของตัวเองให้ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็น
“ผมขอดูบัตรหน่อยได้มั้ยครับ” แลนเดนยื่นมือมาข้างหน้า แต่ลูเซียนไวกว่า เขารวบบัตรเครดิตที่รมิดายื่นให้มาเก็บไว้กับตัวเสียเอง
‘อย่าเสือก’ ริมฝีปากสีกระด้างขยับโดยไร้เสียง
แลนเดนกลั้นขำ นี่มันพิรุธชัดๆ
เขาห
