นายแพทย์ปริวัตรยังพอมีเวลาเล็กน้อยก่อนเข้าโรงพยาบาลเลยรีบขับรถยนต์ตามคนไข้สาวออกมา
ไม่รู้ทำไม รู้แค่ใจสั่งให้รีบตามมา
ตามมาหารักแรกพบ
“เถอะน่า ไม่ต้องเกรงใจหรอกหรือถ้ากลัวว่าผมจะเป็นคนร้าย อ๊ะ... ให้เวลาห้านาทีไลน์ไปบอกญาติเลย แนบรูปถ่ายหน้าหล่อๆ ของผมกับคลินิกไปด้วยเลยผมอนุญาต” พ่อคนหน้าหล่อยิ้มกว้างสำทับ น่ารักซะจนวารสาอดหัวเราะไม่ได้ ยอมเดินกะเผลกๆ มาขึ้นรถกับนายแพทย์หนุ่มให้เขาไปส่ง
ระหว่างทางนั้นเขาก็ชวนคุยเรื่อยเปื่อย
“มาเที่ยวคนเดียวเหรอครับ”
“ใช่ค่ะ”
“แล้วมีเพื่อนมีญาติหรือมีใครอยู่ที่นี่ไหมครับ ที่ถาม เพราะผมจะได้ฝากคุณไปบอกพวกเขาน่ะครับเรื่องวิธีดูแลข้อเท้า” แถได้อีก ปริวัตรด่าตนเองในใจแล้วยิ้มแฉ่งให้หญิงสาว
วารสาเงียบครู่ใหญ่ก่อนตอบ “เหมือนจะมี แต่จริงๆ ก็ไม่มีค่ะ คนเคยรักของฉันน่ะค่ะ”
“ให้ตาย... ขอโทษครับผมไม่ได้ตั้งใจ”
ขอโทษเหมือนเศร้าแต่นายแพทย์หนุ่มก็ยังยิ้มกว้างเช
