ปากโหดแต่ใจอ่อน 2
1364 คำ
ณ บริษัทอุณารินทร์ สยามเอสเตท จำกัด
"กษิรา วันนี้ติดต่อคุณป้องภพให้ไปทานอาหารเย็นกับผมนะแจ้งว่าผมจะขอเลี้ยงอาหาร จองโต๊ะเอาไว้ด้วย" ศษฺิลันทร์สั่งเหมือนเธอคือพนักงานคนหนึ่ง ไม่มีน้ำเสียงของคนรักกัน
"ค่ะคุณลันทร์" เธอเรียกเขาแบบห่างเหินให้รู้ว่าเธอรู้ตัวดีว่าคนละระดับกับเขา
"แล้วคุณก็ต้องไปกับผมด้วย ในฐานะเลขา ไปกับผมและกลับกับผม" เขาดักทางกลัวว่าเธอจะกลับกับป้องภพ
"ษิไปกลับเองได้ค่ะ" เธอปฏิเสธ
"ถ้าคิดจะให้คุณป้องภพไปส่งล่ะก็อาจจะต้องผิดหวังหน่อยนะ" เขาพูดเท่านั้นแล้วก็วางสายไป
วันนี้เป็นวันเกิดของกษิราแต่ปีนี้คงจะไม่เหมือนปีก่อนที่ผ่านมาที่ศษิลันทร์จะพาไปทานข้าวและให้ของขวัญ วันนี้ไม่มีแม้คำอวยพร กษิราทำใจไว้ว่าเขาน่าจะลืมหรือไม่ก็ไม่ใส่ใจอีกต่อไปแล้ว
ตลอดทั้งวันวันนี้ศษิลันทร์เดินผ่านหน้าโต๊ะทำงานเธอไปมาแต่ไม่คิดจะหันมองยกเว้นถ้ามีเรื่องงานจะแวะหยุดสั่งเธอแต่ก็มีแค่เรื่องงานเท่านั้นจริงๆ
เมื่อถึงเวลานัดที่กษิราได้นัดป้องภพให้กับศษิลันทร์แล้ว ระหว่างที่กษิราได้นั่งรถไปกับศษิลันทร์เธอได้โทรศัพท์ไปหาธนาวัฒน์
"ฮัลโหลพ่อคะ วันนี้ษิขอโทษนะคะที่ไม่ได้กลับไปทานข้าวด้วยษิติดงานค่ะเลี่ยงไม่ได้จริงๆ ฝากบอกคุณแม่ด้วยนะคะ"
"ถ้าคุณคิดจะโทรหาพ่อเพื่อกระทบให้ผมได้ยินแล้วรู้สึกผิด ไม่ต้องนะผมไม่ได้รู้สึกอะไร" ศษิลันทร์คิดว่าเธอแกล้งโทรไปหาพ่อเพราะว่าต้องการให้ศษิลันทร์รู้สึกผิดที่ดึงเธอมาด้วยจนไม่ได้กลับไปทานข้าวกับพ่อแม่
"ษิไม่ได้คิดอะไรเลยค่ะ แค่โทรไปบอกท่านจะได้ไม่ต้องรอ"
"ผมคิดว่าท่านไม่น่าจะต้องรอคุณนะเพราะหลังๆคุณน่าจะไปทานกับคนอื่นมากกว่าที่จะกลับไปท่านกับที่บ้าน" ศษิลันทร์เดาว่าไปส่งเดช
กษิราไม่ต่อปากต่อคำแต่ก็ก้มหน้างุด ใจนึกแต่ว่าเมื่อไรจะถึงร้านเสียที
...........................................................................................................................
"สวัสดีค่ะมากี่ท่านคะ จองไว้หรือเปล่าคะ" เสียงพนักงานต้อนรับทักทาย
"3 ท่านค่ะ จองไว้ชื่อคุณศษิลันทร์"
เมื่อทั้งสองคนเข้าไปนั่งได้สักครู่ป้องภพก็ตามมาติดๆ
"สวัสดีครับคุณศษิลันทร์ สวัสดีครับคุณษิ" ป้องภพทักทายทายจับมือกับศษิลันทร์
"สวัสดีครับ วันนี้รู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่คุณป้องภพเสียสละรับนัดผมนะครับ"
"ด้วยความยินดีครับ" ป้องภพตอบรับอย่างเป็นกันเอง
"เดี๋ยวเราสั่งอาหารกันเลยนะคะ นี่ค่ะเมนู" กษิราทำหน้าที่เลขาแม้เลยจะนอกเวลางาน
"คุณษิชอบทานอะไรครับ" ป้องภพหันไปเทคแคร์กษิรา
"ผมว่าคุณป้องภพสั่งให้ตัวเองได้เลยนะครับ วันนี้คุณษิเขามาในหน้าที่เลขา ให้เขาดูแลเราสองคนตามหน้าที่ดีกว่า" ศษิลันทร์จิกกัดกษิราเมื่อเห็นป้องภพพยายามดูแลเอาใจ
"ไม่เป็นไรเลยครับ ผมให้เกียรติสุภาพสตรี" เขาหันไปมองกษิรายิ้มหวาน
"ไม่ต้องเกรงใจค่ะคุณป้องภพ ษิอยู่ในหน้าที่เดี๋ยวเจ้านายเขาจะหักเงินเดือนเอา" เธอก็ประชดกลับ
"โอเคครับเอาไว้วันหลังผมขอแก้ตัวใหม่นะครับ ขอเทคแคร์คุณษิกลับบ้าง"
กษิราได้แค่ยิ้มแห้งเพราะเกรงว่าศษิลันทร์จะว่าอะไรเธออีก
"ผมขออนุญาตพูดถึงเรื่องของธุรกิจเราหน่อยนะครับ ผมอยากถามความคิดเห็นคุณป้องภพว่ามีความเห็นอย่างไรกับโครงการที่ผมเคยนำเสนอไป เร็วๆนี้คุณแม่ของผมอยากที่จะจัดแคมเปญขอบคุณลูกค้ารายใหญ่ หวังว่าแคมเปญของคุณแม่จะมีคุณป้องภพมาร่วมอยู่ในนั้นด้วย" ศษิลันทร์เปิดฉากเรื่องงาน
"แหมคุณศษิลันทร์คุณนี่ก็เข้าใจพูดนะครับ เอาเป็นว่าคุณให้คุณกษิราเตรียมร่างเอกสารต่างๆไว้ได้เลยครับผมตัดสินใจนานแล้วล่ะเพียงแต่ยังไม่ได้ติดต่อคุณมาก็เท่านั้นเองพอดีมีตัวเปรียบเทียบนิดหน่อย แต่อย่างไรก็ตามโครงการของอุณารินทร์สยามเอสเตทยังเป็นที่หนึ่งในใจผมอยู่ครับ" ป้องภพให้ข่าวดีว่าเขาตกลงซื้อโครงการเหมาล็อตใหญ่กับทางบริษัทของอุณารินทร์
"ขอบพระคุณอย่างสูงครับ ยังไงผมจะให้กษิราเตรียมเอกสารและประสานงานไปทางเลขาของคุณป้องภพนะครับ"
"ได้ครับ แต่ถ้าจะติดต่อผมตรงผมก็ไม่มีปัญหานะครับคุณษิ มีอะไรต้องการถามเพิ่มเติม ถามผมได้เลย" ป้องภพแสดงความกันเองกับกษิรา
"คุณป้องภพนี่ให้เกียรติเลขาของผมจังเลยนะครับ ระดับเจ้าของบริษัทยักษ์ใหญ่ไม่น่าจะลดตัวมาคุยเองกับเลขา" ศษิลันทร์ตั้งใจกระแทกเธอ
"คุณศษิลันทร์คงจะไม่ว่าอะไรนะครับถ้าผมจะ สานสัมพันธไมตรีอันดีกับเลขาของคุณ" ป้องภพพูดและยิ้มอย่างจริงใจว่าเขาสนใจกษิรามาก
"ผมก็ต้องแล้วแต่เจ้าตัวครับ ผมคงไม่มีสิทธิ์ไปห้ามใจหรือความมักใหญ่ใฝ่สูงของใครได้ แต่สืบก่อนนะครับว่าเขามีเจ้าของหรือยัง เขาทิ้งใครมาหรือเปล่า" ศษิลันทร์เริ่มพูดมากไป
"ผมไม่สนว่าคุณจะเคยเป็นอะไรหรือมีใครมาถ้าคุณษิเลือกผม" ป้องภพไม่เคยรู้มาก่อนว่ากษิราคือคนรักของศษิลันทร์รวมถึงไม่รู้ด้วยว่าเขาคือต้นเหตุและเครื่องมือในการสร้างความร้าวฉานของคู่รักคู่นี้ มันแค่บังเอิญจนลงล็อค มันลงล็อคพอดีเสียจนความระแวงของศษิลันทร์กลายเป็นความแน่ใจว่าเขาถูกคนรักหักหลังแน่นอน
แต่ความจริงมีเพียงหนึ่งเดียว และตอนนี้คนที่อึดอัดใจจนอยากเดินออกไปจากร้านและทานอะไรไม่ลงคงมีแค่กษิรา
.........................................................................................................................
เมื่อทานอาหารเสร็จกันแล้วป้องภพอาสาจะไปส่งกษิราเพื่อทำคะแนน
"ผมไปส่งนะครับคุณษิ"
"ไม่เป็นไรครับคุณป้องภพษิเขามากับผมเดี๋ยวผมไปส่งเขาเอง ผมต้องผ่านทางบ้านคุณษิเหมือนกันครับ วันนี้ใช้งานเขาเยอะขอชดเชยด้วยการเป็นเจ้านายที่ดีหน่อย เดี๋ยวลูกน้องจะลาออกหนีไปเสียก่อน" ศษิลันทร์ตอบแทนกษิราจนสิ้น
"งั้นก็ได้ครับ วันหลังยังมีเอาไว้เจอกันนะครับคุณษิ คุณศษิลันทร์" ป้องภพเอ่ยลาจากคนทั้งสองด้วยมารยาทที่ดี
.................................................................................................................................
"ษิวันนี้ไปไหนมาลูก เห็นคุณพ่อบอกว่าหนูติดงานกลับมาทานข้าวด้วยไม่ได้" ภัทรทิมาทักลูกสาวเมื่อเธอลงมาจากรถ
"สวัสดีครับคุณแม่" ศษิลันทร์ยังคงทักทายแม่ของกษิราตามปกติ
"อ๋อ แม่รู้แล้วลันทร์คงพาหนูไปฉลองมาใช่ไหม พ่อกับแม่ก็ลืมไปว่าลันทร์น่าจะพาษิไปฉลองวันเกิดมาแน่ๆ" ภัทรทิมาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในความสัมพันธ์ของคนทั้งสอง
"วันนี้วันเกิดษิ?"
"จ้ะวันเกิดษิ วันนี้พาไปเซอร์ไพรส์ที่ไหนมา" ภัทรทิมายิ้ม
"เข้าบ้านกันเถอะค่ะแม่ ษิเหนื่อยมากเลย" กษิราดึงแขนแม่เข้าบ้านเลี่ยงหลบไม่มองหน้าศษิลันทร์
"ไปจ้ะๆแม่ยังเก็บเค้กไว้ให้ษิเป่าอยู่นะฉลองแล้วก็เป่าเค้กอีกรอบได้นะลูก" ภัทรทิมาลูบหัวลูกสาวเดินเข้าบ้านกันไป
ศษิลันทร์ยื่นทื่อรู้สึกผิดที่วันนี้เขาร้ายกับเธอทั้งวันแถมยังลืมไปด้วยว่าวันนี้เป็นวันเกิดของเธอ
............................................................................................................................
- ผู้เขียน
