พิศวาสร้อน...ริมทางรัก

           บรรยากาศภายในร้านอาหารกึ่งผับชื่อดังของเมืองใหญ่ทางเหนือ บัดนี้กำลังเต็มไปด้วยนักท่องราตรีมากมายต่างพากันมานั่งฟังเพลงผ่อนคลายหลังเสร็จสิ้นภารกิจประจำวัน            บางคนกำลังออดอ้อนลูกค้ารายใหญ่กระเป๋าหนักอย่างเผ็ดร้อนด้วยการนำเสนอสินค้าทดลองให้ดูกันจะจะตา กลุ่มชายฉกรรจ์นั่งล้อมวงกันอยู่สี่ห้าคนในมุมหนึ่งของสถานบันเทิงหรูอันดับต้นๆ  พวกเขากำลังจ้องตาไม่กะพริบอยู่ที่สะโพกอวบโยกย้ายส่ายวนอยู่บนตักของหนุ่มผิวคล้ำ สองขายาวของไอ้หนุ่มนั่นอ้าออกกว้าง สองมือกางราบไปกับพนักโซฟาแหงนหน้าเชิดสูดปากคราง            แววตาหื่นกระหายพร้อมเสียงเชียร์ดังระงม เมื่อสาวเจ้าของสะโพกเริ่มเร่งจังหวะที่ใครก็ดูออกว่าหล่อนกำลังทำอะไร            “เอาเลย...ร่อนเร็วๆ...เยี่ยม” เสียงเชียร์สนั่นพร้อมเสียงเป่าปากถูกใจ เมื่อเจ้าของตักเริ่มส่งเสียงร้องดังโหยหวน เสียงตบมือดังก้องพร้อมกับธนบัตรหลากสีถูกโปรยใส่เจ้าของสะโพกเป็นรางวัลที่หล่อนทำให้เจ้าหนุ่มผิวคล้ำปลดปล่อยสายธารขาวพุ่งกระจายออกมาให้เพื่อนๆ ได้เฮ!            เดินลึกเข้าไป หลังกระถางต้นไม้สีเขียวสดชื่นสูงท่วมหัว บนโซฟาชุดเล็ก สาวงามนุ่งน้อยห่มน้อยนางหนึ่งกำลังปีนป่ายอยู่บนลำตัวของฝรั่งผมทอง หล่อนใช้สองขายืนกับเบาะหนังสีแดงหันหน้าเข้าหาแขกตัวโต ที่นังเอนกายพิงพนักโซฟาอยู่ สองมือจับกระโปรงบานสั้นจู๋เลิกขึ้นสูงแล้วคลุมลงไปที่หน้าขาวๆ ส่งเสียงหัวเราะคิกคัก เมื่อมือขาวซีดบีบขย้ำเต้านมด้านบนพร้อมกับซุกหน้าเข้าหาสินค้านุ่มลิ้นที่กระแทกใส่หน้าใส่ปาก            แค่เพียงภาพระหว่างทางก็ทำให้เป้ากางเกงยีนสีซีดของเขามันตุงตุ่ยเป็นรูปลำใหญ่ชัดเจนแล้ว ริมฝีปากหนาหยักยิ้มบางเมื่อนึกถึงสิ่งที่กำลังรอเขาอยู่ในห้องที่เคยมาใช้บริการเป็นประจำ            ตอนนี้สินค้าเกรดเอคุณภาพสูง คงกำลังวอร์มเครื่องรอลูกค้ารายใหญ่เข้าไปร่วมวงด้วย แค่คิดก็รู้สึกกระชุ่มกระชวยอย่างบอกไม่ถูกแล้ว            “ว๊ายยยย...นายปูรณ์มาแล้ว” เสียงแหลมหวานหูดังขึ้น ก่อนร่างอวบอัดจะวิ่งเข้ามาซบอกล่ำๆ ของเขา มือข้างหนึ่งวางแหมะแล้วล้วงเข้ามาในเสื้อเชิ้ตที่ถูกปลดกระดุมลงไปเกือบครึ่ง หล่อนลูบไล้ปุยขนบริเวณอกเขาเล่นอย่างคนเคยสนิท            “เป็นไง โรซี่” ผู้ถูกเรียก ‘นายปูรณ์’ เอ่ยทักสาวใหญ่วัยไล่เลี่ยกันนามว่าโรซี่ หล่อนกำลังสนุกกับหัวนมเม็ดเล็กของเขา แต่ก็รีบเงยหน้าขึ้นส่งยิ้มหวานตามนิสัยแม่ค้าอัธยาศัยดี            “สบายดีค่ะ คุณท่าน...อูววววว” ส่งยิ้มพร้อมกับร้องครางตาโต เมื่อหล่อนบีบคลำไปตามเนื้อตัวแน่นตึงของลูกค้ารายใหญ่ หัวใจสาวสั่นระรัวกับของแข็งกลางลำตัวหนา            “ได้ที่แล้วค่ะท่าน...ทันใจดีจัง...” หล่อนกำเป้าตุงเป็นลำเอาไว้เต็มกำมือ ส่งยิ้มรู้ใจพร้อมกับบีบขยำให้มันสู้มือมากขึ้น            “อืม...ก็เด็กๆ เธอแต่ละคน...ขายของดีจริงๆ” ท่านส่งเสียงถูกใจเมื่อมือของโรซี่เริ่มทำงานหนัก เอวสอบเริ่มส่ายวนเข้าหาอย่างเป็นธรรมชาติ หันไปมองรอบๆ เห็นสาวๆ ของเจ๊โรซี่ทำงานกันขยันขันแข็งดีจริงๆ นี่ถ้าไม่มีเสียงดนตรีกลบ ป่านนี้ทั้งผับคงมีแต่เสียงกระเส่า...ครางกันระงมไปหมด! แต่ละนางพลิ้วไหวร่อนสะบัดเรียกแขกให้ควักธนบัตรในกระเป๋าออกมาโปรยเล่นกันสนุกมือ ใช่...โปรยเล่น! ใครร่อนถูกใจ...แขกจะโปรยเงินสดๆ เป็นรางวัล สินค้าสาวก็สนุก...ร่อนไปด้วย...เก็บเงินไปด้วย!            “ขอโรซี่กินก่อนได้ไหมคะ” เสียงกระเส่าออดอ้อน ขณะมือก็บีบขยำอย่างเอาเป็นเอาตาย แววตาหล่อนหื่นกระหายจัดอย่างน่าสงสาร            “ไม่มีของดีตกถึงท้องมาหลายวันแล้วค่ะท่าน...นะคะ” หยอดเสียงกระเส่ายิ่งกว่าเดิม ช่างสมกับเป็นเจ้าของแหล่งบำเรอความสุขหนุ่มๆ เสียจริง!            โรซี่หรือเรณู เจ้าของผับหรูที่ใครๆ ต่างรู้จักกันดีว่าเป็นสวรรค์ของบรรดาหนุ่มกระเป๋าหนัก เพราะแต่ละคนที่เป็นสมาชิกของที่นี่ไม่ใช่ใครก็ได้ ทุกคนล้วนต้องจ่ายค่าสมาชิกรายปีถึงหกหลักปลายๆ เพื่อบัตรผ่านธรรมดา ส่วนระดับวีไอพีซึ่งมีไม่กี่คนที่ได้สิทธิ์นั้นไม่ต้องพูดถึง! และหนึ่งในนั้น ‘นายปูรณ์’ มีชื่ออยู่ในอันดับต้นๆ เพราะฉะนั้น ทุกครั้งที่ลูกค้าวีไอพีเข้ามาใช้บริการ ทุกอย่างต้องถูกจัดเตรียมไว้อย่างดีที่สุด บางครั้งผู้เป็นเจ้าของถึงกับลงมือต้อนรับด้วยตัวเอง แต่ก็มีไม่บ่อยนักเพราะเจ๊โรซี่ ขึ้นชื่อว่าเลือกได้...ไม่อยาก...หล่อนไม่ทำ...ไม่อร่อย...หล่อนไม่กิน!