ตอนที่ 7 กลัว

2446 คำ

“ไปต่อห้องผมนะครับ” นั่นเป็นประโยคสุดท้ายที่ปริมได้ยินเขาพูดตอนอยู่ที่ชายหาด ส่วนตอนนี้ เธอมายืนอยู่ในห้องพักของจินแล้วเรียบร้อย ไม่รู้ว่าเป็นเพราะโชคดีหรือโชคช่วย หรือสวรรค์เข้าข้าง คู่ที่ต้องนอนห้องเดียวกับเขาบังเอิญไม่สบายพอดี ทำให้จินต้องนอนคนเดียว ทันทีที่ประตูห้องปิดลง ร่างเล็กก็ถูกเขาดันจนติดประตู ไม่รอให้พูดอะไร ปากหยักก็ประกบลงมาอีกครั้ง มือข้างหนึ่งรั้งเอวบางให้ร่างกายของเธอแนบชิด ส่วนอีกข้างก็ยันประตูห้องเอาไว้ เขาขบลงบนริมฝีปากอวบอิ่มเบา ๆ เพื่อให้เธอเปิดช่องทางให้ลิ้นร้อนสอดแทรกเข้าไปได้ถนัด ความฉ่ำชื้นอุ่นร้อนจากปลายลิ้นของเขาที่กำลังเย้าแหย่อยู่ในโพรงปากนุ่ม ทำเอาร่างกายของเธอร้อนเร่าแทบจะแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ เสียงบดคลึงริมฝีปากเคล้ากับน้ำลายดังก้อง ต่างฝ่ายต่างไม่มีใครยอมใคร ลมหายใจรินรดซึ่งกันและกัน นัยน์ตาคมเปิดมองหญิงสาวตรงหน้า แก้มสีแดงเรื่อนั้นยิ่งทำให้เขาอารมณ์พลุ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม