เลี่ยงหรงหัวเราะเบาๆ
“เช่นนั้นข้าจะเตรียมผลท้อทองคำสักสองถุงผ้าก่อนข้ามมาที่นี่ ดีหรือไม่”
ซือซิงถอนหายใจอย่างปลงตกในความเฉื่อยชาของนาง
“คราวหน้าไปแดนปีศาจกันไหมขอรับ ที่นั่นมีหมู่บ้านปีศาจชั้นสูงไม่ต่างจากแดนปุถุชน สถานที่แห่งนั้นไม่ต้องใช้กายหยาบ และสามารถใช้วิชาเพื่อป้องกันตัวได้ด้วยขอรับ”
เลี่ยงหรงได้ยินเช่นนั้นจึงมองซือซิงด้วยสายตาระยิบระยับ
“นั่นดีต่อเจ้ามากจริงๆ เช่นนั้นอีกสามร้อยปีก็ไปเที่ยวที่แดนปีศาจกันเถิด สัญญากันแล้วนะ”
ปุ้ง!
อยู่ๆ ดอกไม้ไฟก็ถูกจุดขึ้น และแตกออกเปล่งประกายพร่างพราวเต็มท้องนภาอย่างสวยงาม เลี่ยงหรงหันไปมองดอกไม้ไฟด้วยความตื่นเต้น นัยน์ตาสีเข้มสะท้อนแสงสีของมันเป็นระยะ และหลังจากดอกแรกถูกจุดขึ้น ดอกที่สอง สาม สี่ ก็ตามมาราวกับไม่มีที่สิ้นสุด แม้ว่าจะได้กลิ่นดินปืนโชยมาตามลม แต่กลับรู้สึกเพลิดเพลินจนไม่อาจละสายตาได้
ซือซิงละสายตาจากดอกไม้ไฟ แล้วเลื่อนลงมาม
