“ยังติดอยู่อีกเหรอวะ” เลี้ยวรถออกจากห้างเข้าสู่ถนนสายหลัก บาสเตียนก็ถอนหายใจ สามทุ่มครึ่งเข้าไปแล้วนะ
“คราวหลังคุณก็ลองใช้รถไฟฟ้าดูสิคะ ฉันว่ามันสะดวกดีนะ ที่พักคุณก็อยู่ใกล้รถไฟฟ้าด้วย เดินสองสามนาทีก็ถึงแล้ว”
“ทำไมฉันต้องไปเบียดเสียดเป็นปลากระป๋องในที่แคบๆ แบบนั้นด้วย”
“ฉันเห็นคุณบ่นบ่อยๆ ว่ารถติด ฉันก็แค่แนะนำเฉยๆ ค่ะ”
“ฉันซื้อรถมาเพื่อใช้ ถ้าไม่เอามาขับ จะจอดไว้ให้ฝุ่นเกาะหรือไง แล้วอีกอย่างฉันก็ขายรถด้วย ถือว่าเป็นการโฆษณาไปในตัว ใครเห็นแล้วสนใจ จะได้มาซื้อ”
“เข้าใจค่ะ แต่คุณลองคิดดูสิ ว่าคุณเสียเวลานั่งเฉยๆ บนรถมานานเท่าไหร่แล้ว ถ้าที่ที่คุณจะไปไม่ได้ไกลมาก คุณไม่จำเป็นต้องขับรถไปทุกที่ก็ได้ ขนาดฉันรู้จักคุณไม่ถึงอาทิตย์ ฉันยังรถติดกับคุณตั้งหลายชั่วโมง”
“อยู่กับฉันมันเสียเวลามากสินะ” บาสเตียนประชดประชัน
“จะว่าอย่างนั้นก็ได้ค่ะ” กณิศาตอบไปตามความจริง แต่เมื่อพูดจบ เธอก็รู้สึกว
