“เอามานี่!” เมื่อกณิศากลับเข้ามาในห้อง บาสเตียนก็กระชากกระเป๋าสะพายของเธอไปจากแขน เขาเททุกอย่างลงพื้น และหยิบโทรศัพท์ของเธอปาใส่ผนังห้อง ชิ้นส่วนของโทรศัพท์แยกออกจากกันเป็นสามส่วนต่อหน้าต่อตาของกณิศา
“ทำบ้าอะไรของคุณเนี่ย!” เธอเดินตรงเข้าไปหยิบส่วนต่างขึ้นมาดู แต่ตอนนี้มันไร้ค่ายิ่งกว่าเศษกระดาษทิชชู่ใช้แล้ว หน้าจอแตก แบตเตอรี่หลุดออกจากเครื่อง เคสโทรศัพท์มีรอยร้าว เมื่อจับมันประกอบเข้าด้วยกัน ทุกอย่างก็แยกร่างออกมาเช่นเดิม
“ฉันบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าทำตัวแรด!” บาสเตียนต่อว่าอย่างหัวเสีย
“ฉันแรดยังไงไม่ทราบ!”
“ไปให้เบอร์ผู้ชายคนอื่น ทั้งๆ ที่ตัวเองมีผัวอยู่แล้ว มันไม่เรียกว่าแรดหรือไง!”
“คุณไม่ใช่ผัวฉัน แล้วคุณก็ไม่ได้เห็นฉันเป็นเมียด้วย คุณเห็นฉันเป็นผู้หญิงขัดดอก ผู้หญิงที่ขายตัวเพื่อใช้หนี้แทนพี่ชาย แล้วฉันก็เป็นแค่คนทำงานบ้าน และที่สำคัญ เราไม่ได้คบกัน ทำไมฉันจะไม่มีสิทธิ์ให้เบอร์ผู้
