บทที่18.ยอมแพ้แบบไม่มีข้อแม้

1536 คำ

ฉันชิงตัดบทก่อนที่เพื่อนจะอธิบายยืดยาว “เลิกพูดเถอะ ฉันยังไม่อยากฟัง แกทรยศฉัน” “มันไม่ใช่อย่างนั้นแก ฉันรักและห่วงแก ฉันเลยเลือกทางนี้ไงวิท” ฉันเชื่อว่าเพื่อนห่วงฉัน แต่ฉันไม่เข้าใจคนคนนั้นใช้วิธีไหนกล่อมฐานิฏฐ์เสียจนอยู่หมัด เหตุผลนั่นคงมีน้ำหนักมาก ไม่อย่างนั้นคนอย่างฐานิฏฐ์ไม่มีทางสนับสนุนเขา “แกรักฉันแบบไหนฐา แกถึงขายฉันให้คนคนนั้น” “แกเข้าใจว่าฉันเห็นแกเงินงั้นเหรอวิท” “เปล่า เงินซื้อแกไม่ได้หรอก ฉันรู้จักแกดี แสดงว่าคนคนนั้นเขาทุ่มเต็มที่สินะ แกเลยรีบคว้าไว้” เงินน้อยซื้อเพื่อนฉันคนนี้ไม่ได้ และคนอย่างเขา ที่ขึ้นชื่อว่าทุ่มไม่อั้น จะไม่รู้เชียวเหรอว่าเขาเองเปย์หนักแค่ไหนถึงจะเปลี่ยนใจเพื่อนคนนี้ของฉันได้ “แหม...แกมีเหตุผล หากตอนนี้แกคุยกับฉันได้ แสดงว่าแกอารมณ์เย็นลงแล้ว” เป็นการแบ่งรับแบ่งสู้ที่ทำให้ฉันกลอกตามองบน ฉันไม่เหลือสมัครพรรคพวกแล้ว ขนาดคนที่ฉันไว้ใจที่สุดยังเปลี่

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม