“นั่นสิ ตายชกำลังมีปัญหาอกหักรักคุดนี่เนอะ” อนันพูดผสมโรง อดสัพยอกบุตรชายนิดหน่อยไม่ได้
“ผมควรทำไงดีครับพ่อ...” ผมถามบิดาเพื่อหาคำตอบให้ตัวเอง
“ง้อสิ...บอกตรงๆ เลยนะ พ่อคิดว่าแม่หนูคนนั้นมีใจให้ลูกด้วยแหละ”
ผมขมวดคิ้ว ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมบิดามั่นใจว่าวิทวลามีใจให้กับผม ทั้งที่ผมหาทางฉวยโอกาสกับเธอแถมดูแคลนเธอทุกครั้ง
“แม่เห็นด้วยนะยช...ผู้หญิงกับผู้ชายไม่เหมือนกันหรอกนะ ผู้หญิงอย่างแม่ซื่อสัตย์กับความรู้สึกตัวเอง ถ้าผู้หญิงคนนั้นเกลียดลูก เธอคงไม่เพิ่งหายหน้าไปตอนนี้หรอก เธอไม่ทนตั้งแต่ถูกลูกเหยียดหยามแล้วล่ะ”
ผมเองก็เข้าใจแบบนั้นมาตลอด วิทวลาไม่ได้ขัดขืนหนักหน่วงอะไรจริงจัง ทุกครั้งที่ผมเข้าถึงตัวเธอได้ ผลตอบแทนนั่นคุ้มค่าเสมอ ผมกับเธอแนบผสานกันได้ในทุกลีลา เธอชอบ ผมชอบเราน่าจะศีลเสมอกัน ดังนั้นเมื่อจู่ๆ เธอหายหน้าไป ผมเลยไม่เข้าใจนัก
“พ่อว่าลูกเจอคนที่เหมาะกับลูกแล้วล่ะ”
“แม่
