บทที่14.บทสุดท้ายของคนแพ้

1545 คำ

ผมสอดมือรั้งเอวกระโปรงของเธอร่นลงต่ำๆ โดยที่เธอไม่กล้าแม้แต่จะขัดขืน ฉันว้าวุ่นกับความคิดเลยไม่ได้สนใจจะต่อต้านเขาต่อ ฉันถอนใจด้วยความอ่อนล้า ประกายตาของเขาสะกดฉันจนหยุดนิ่ง มุมปากสีเข้มยกยิ้ม เขากดปลายนิ้วแรงขึ้นจนฉันสะท้าน “เชื่อฉันสิ เธอก็รู้นี่วิท เธอหยุดฉันไม่ได้” เสียงแหบเซ็กซี่กระซิบแผ่วๆ เมื่อเขาลดมือลงต่ำ ร่นซับในผ้าลูกไม้รูดออกจากสะโพกผายของฉันไปจนสุดปลายขา ก่อนจะแทรกร่างกายแข็งขึง ร้อนผ่าว กับพื้นที่ชุ่มน้ำแรงๆ “อ่า...” ฉันตัวกระตุก สัมผัสร้อนแรงนั้นกระชากสติฉันให้หลุดลอย ทุกครั้งที่เขากดตัวตนลงมาแรงๆ ฉันก็กระเด้งสะโพกขึ้นรับ ความแข็งแรงของโซฟาทำให้ฉันนึกทึ่ง เขาเดินหน้าเต็มกำลังขนาดนี้เฟอร์นิเจอร์ชุดนี้กลับไม่สะเทือนเลย พอเขากระทุ้งบั้นเอวเสือกเสยแก่นกายร้อนผ่าว เข้ามาในตัวฉันลึกๆ เขาขยับช่างล่างถี่ยิบเพื่อปลดปล่อยความร้อนที่อัดแน่นอยู่ในกาย มือของเขารั้งเอวฉันเข้าหาเขาแรง

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม