“กินเถอะค่ะ น้องดาหิวจะแย่”
ดารินพูดแทรกเพราะหากปล่อยให้จักรพูดให้จบ มีหวังเธอคงได้กินไปทั้งที่ร้อนวูบวาบไปทั่วทั้งร่างแน่ เพราะแค่ตอนนี้ แค่เขาจ้องมองเธอด้วยสายตาสื่อความปรารถนามาอย่างท่วมท้น ดารินก็แทบจะหายใจไม่ทั่วท้องอยู่แล้ว เพราะกลัวเหลือเกินว่าเขาจะกินเธอแทนอาหารทะเลเหล่านี้เสียก่อน
“จ้ะ น้องดากินเยอะๆ นะจ๊ะ เสียพลังงานไปเยอะ กินให้มากๆ จะได้มีแรง เพราะพี่ยังมีอีกหลายอย่างที่อยากให้น้องดาทำ”
ดารินไม่ตอบไม่กล้ามองดูจักรด้วยซ้ำ เพราะคำพูดของเขานั้นมันสื่อความหมายที่เธอเข้าใจถูก แต่เมื่อจักรยื่นปลาหมึกที่จิ้มน้ำจิ้มกลิ่นหอมฉุยมาตรงหน้า ท้องที่ร้องพร้อมบีบตัวว่าหิวสุดๆ นั้นทำให้ดารินก็ลืมทุกสิ่งทุกอย่างแล้ว
ริมฝีปากอ้ารับปลาหมึกชิ้นพอคำก่อนรอยยิ้มจะผุดขึ้นที่ใบหน้า เพราะน้ำจิ้มรสเด็ดจากฝีมือพ่อครัวจอมหื่นของเธอนั้น เอ
