สัญญาณแห่งเช้าวันใหม่มาเยี่ยมเยือน ทว่าดารินก็ยังไม่อยากจะลืมตาตื่น เพราะร่างกายของเธอคล้ายจะเหนื่อยเมื่อยล้าจนอยากจะเกลือกกลิ้งเนื้อตัวอยู่กับที่นอนนุ่มนี้ต่อไป ทว่าความชื้นที่สัมผัสได้ตามเนื้อตัวก็ทำให้ดารินต้องลืมตาขึ้นโดยเร็ว
ก่อนที่ดวงตาสวยหวานจะเบิกกว้างเพราะเห็นได้ชัดเจนว่านี่ไม่ใช่ที่นอนหนานุ่มและอบอุ่นของเธอ ทว่ากลับกลายเป็นหาดทรายที่อมความชื้นไว้ตลอดทั้งค่ำคืน
โดยเฉพาะเสียงหัวเราะทุ้มที่ดังชิดติดอยู่ข้างใบหู ก่อนที่เจ้าของร่างสูงใหญ่จะคร่อมทาบเธอขึ้นมาทั้งตัว รอยยิ้มหล่อกับดวงตาคมเข้มที่ก้มมองเธอราวกับหยอกเย้านั้นจะเป็นใครไปได้ถ้าไม่ใช่
“บ้า! พี่จักรทำไมไม่ปลุกน้องดา บ้าจริง! ถ้ามีใครมาเห็นเราตอนนี้จะทำยังไง”
ดารินต่อว่าจักรพร้อมทำท่าจะลุกขึ้นนั่ง แต่จักรที่กดทาบอยู่ด้านบนก็ทำให้เธอต้องนอนแนบร่างอยู่กับหาดทราย
