“พี่จักรคะ น้องดาเจ็บ”
หยาดน้ำตาที่ไหลอาบข้างขมับซ้ายขวาทำให้จักรชะงัก ก่อนจะลูบเรือนผมที่ชื้นเหงื่อไปมาด้วยความอ่อนโยน เขาสงสารเธอเหลือเกินที่ต้องมาทนกับไอ้ลูกชายของเขา แต่หากเธอผ่านไปได้ก็จะรู้ว่าสวรรค์บนดินนั้นมีจริงๆ
“พี่จะทำค่อยๆ น้องดาอดทนหน่อยนะคะ แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวที่มันจะเจ็บ ครั้งต่อๆ ไปมันจะไม่เจ็บอีก พี่สัญญา”
“ค่ะ น้องดาเชื่อพี่จักร น้องดาพร้อมแล้วค่ะ”
“ระบายความเจ็บลงบนตัวพี่นะคะ”
ดารินพยักหน้าหงึกๆ เมื่อจักรวางฝ่ามือของเธอลงบนต้นขาของเขาก่อนที่ความยิ่งใหญ่นั้นจะถูกสอดแทรกเข้ามาอีกครั้ง
ริมฝีปากเม้มเข้าหากันแน่น ปลายเล็บจิกกดไปบนต้นขาของเขาเพื่อระบายความเจ็บปวดรวดร้าวที่เริ่มต้นจากกึ่งกลางดอกไม้งามก่อนจะกระจายไปทั่วทั้งช่องท้อง เรื่อยลงไปจนถึงปลายเท้าก่อน
