“คุณพ่อไม่ต้องขอโทษพิมหรอกค่ะ คุณพ่อกับคุณแม่ไม่ได้ทำอะไรผิด ที่คุณพ่อคุณแม่เข้าไปในห้องเมื่อคืนนี้เพราะกลัวว่าพิมจะถูกโจรบ้ากามทำร้ายเอา พิมต่างหากค่ะที่จะต้องขอบคุณคุณพ่อคุณแม่ที่เป็นห่วงพิม เข้ามาดูพิมว่าเกิดอะไรขึ้น พิมขอบคุณคุณพ่อคุณแม่มากนะคะ” พิมพิชชาพนมมือไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสองพร้อมกล่าวคำขอบคุณ เธอไม่ถือโทษโกรธทั้งสองเลย ตรงกันข้ามเธอซาบซึ้งในความมีเมตตาของทั้งคู่อีกด้วย
“ต้นเป็นไงบ้างลูก เจ็บหัวนมหรือเปล่า ถ้าเจ็บเดี๋ยวแม่หายาทาให้เอาไหม”
ติณณ์อมยิ้มทันทีที่ได้ยินคำพูดของจณิสตาที่หยิกแกมหยอกลูกชาย คนที่ถูกเย้าหน้ามุ่ยทันควัน ไม่คิดเลยว่าตัวเองต้องกลายมาเป็นตัวตลกบนโต๊ะอาหาร ทั้งอายทั้งเขินที่บิดามารดามาเห็นสภาพของตัวเองตอนนั้น เขาอยากจะแทรกแผ่นดินหนีจริงๆ แต่ก็ไม่รู้ว่าจะตอบโต้กลับไปอย่างไรดีพูด ไปก็เข้าตัวเองอีกไม่พูดดีกว่า ได้แต่นั่งตักข้าวต้มปลาใส่ปาก เคี้ยวตุ้ยๆ ระบายอารมณ์เท
