“ต้าเกอ!!” เยี่ยนอวี๋ตกใจจนแทบสิ้นสติ เมื่อเห็นร่างของสหายถูกธนูปักไปที่แขน ขา และลำตัวหลายแห่ง
มู่เกอดูเหมือนกับตัวเม่นที่มีหนามแหลมคมโผล่ออกมารอบตัว แต่เขาก็ยังคงมีจิตใจที่ตั้งมั่นแน่วแน่ ชายหนุ่มดึงร่างที่บังเยี่ยนสือเอาไว้ออกจนหมด กระชากธนูที่ปักที่อกด้านหน้าตนเองออกแล้วแบกร่างของเยี่ยนสือขึ้นบ่า
จังหวะเดียวกันทหารแคว้นเหลี่ยงก็ไปถึงตัวพลธนูแคว้นฉีและเริ่มสังหารคนเหล่านั้นได้ พื้นที่โดยรอบปลอดภัยมากขึ้นแล้วทหาร 6 นายจึงได้ยินยอมปล่อยตัวเยี่ยนอวี๋ออกมา พื้นที่รอบท่านแม่ทัพใหญ่มีทหารเหลี่ยงวิ่งกรูเข้าไปทันทีเพื่อช่วยป้องกันการลอบสังหารซ้ำ
แท้จริงแล้วเวลานี้ทหารแคว้นเหลี่ยงได้ก็เกือบจะได้รับชัยชนะโดยสมบูรณ์เต็มที่ ทหารแคว้นฉีที่เหลือจำนวนน้อยลงต่างยอมจำนน กองทัพทหารเหลี่ยงกระจายกันออกไปค้นหาคนที่ยังเหลือรอด ฉีซุนซานแม่ทัพใหญ่แห่งแคว้นฉีลอบขี่ม้าหลบหนีไปอีกทิศทางหนึ่งโดยมีรองแม่ทัพสองคน
