“ตกลง เจ้ามีสิ่งใดให้ข้าช่วยเหลือก็บอกมาได้เลย ไปเถิดลงไปหาท่านปู่หลี่กัน” ชายหนุ่มเปลี่ยนเรื่องไปกล่าวถึงหลี่จงแทน หันมาสบตากับจางฮุ่ยเจียงให้เดินตามเขาไป
เสี่ยวหลงเป็นผู้เดินนำหน้าสุดในกลุ่มคนทั้งหก โดยให้สตรีสองคนเดินอยู่ตรงกลางและเสิ่นอู๋จี้เดินตามมาท้ายสุด ข้างหลังเป็นบ่าวรับใช้ชายหญิงของเสิ่นอู๋จี้และจางฮุ่ยเจียง ที่ถือห่อกระดาษตามมาอยู่ห่างๆ มู่หรั่นชิวเห็นหญิงสาวก้าวเดินงกๆ เงิ่นๆ อย่างระมัดระวังตัวบนบันไดหินที่ค่อนข้างจะสูงชันเล็กน้อย หลายครั้งนางก็พยายามหันมามองทางด้านหลัง เพื่อขอความช่วยเหลือจากเสิ่นอู๋จี้
มู่หรั่นชิวจึงจงใจเดินลงล่วงหน้าไปก่อนเล็กน้อย เพื่อเปิดโอกาสให้ชายหนุ่มได้ก้าวลงมาประคองจางฮุ่ยเจียง แต่จนแล้วจนรอดเสิ่นอู๋จี้ก็เดินชมนกชมไม้ไปเรื่อยเปื่อย ไม่ได้ช่วยเหลือหญิงสาวแต่อย่างใด
“แม่นางจางจับมือข้าเอาไว้” มู่หรั่นชิวส่งแขนไปให้จางฮุ่ยเจียงจับไว้ข้างหนึ่ง ในขณะที
