พอได้ยินพี่สาวคนงามกล่าว เด็กๆ ก็ทำหน้าตกใจ เกรงว่าตนเองจะทำเสียมารยาทกับคนใหม่ เด็กผู้ชายก็มาช่วยพยุงท่านปู่หลี่เอาไว้อีกข้าง ส่วนเด็กผู้หญิงก็รีบกลับไปเตรียมหาน้ำมาให้คนทั้งสองได้ดื่ม
มู่หรั่นชิวเดิมกำลังจะเดินออกไปต้อนรับผู้มาเยือนทั้งสอง แต่เมื่อเห็นเด็กๆ และพี่ชายเสี่ยวหลงกำลังพาคนเข้ามาที่อารามจึงได้หยุดยืนรออยู่ตรงนั้น
พอได้นั่งพักดื่มน้ำกันแล้ว ท่านปู่หลี่จึงได้แนะนำตัวอีกครั้ง และเล่าเรื่องราวของตนเองกับหลานสาวให้เด็กๆ ได้รับรู้ถึงเหตุผลที่เขาและหลี่เจินจูต้องมาอาศัยที่อารามดับทุกข์แห่งนี้
เด็กๆ นั่งฟังไป น้ำตาก็ไหลพรากกันไปด้วยความสงสารจับใจ ทั้งๆ ที่ตนเองก็น่าสงสารไม่แพ้สองปู่หลานคู่นี้ แต่พวกเขาอยู่ที่นี่มานานจนลืมเลือนหน้าตาบิดามารดากันไปหมดแล้ว เรื่องราวในอดีตล้วนถูกฝังกลบไปจนหมดสิ้นจึงไม่ได้คิดว่าตนเองเป็นทุกข์แต่อย่างใด รู้เพียงแค่ว่าพี่สาวคนสวยกับท่านปู่น่าสงสารเหลือเกิ
