พระลักษณ์หลอกเด็ก

ตอนที่ 7

พระลักษณ์ล้มตัวลงนอนอ่านข้อความที่พระรามส่งมาสักพักเล่าเรื่องเจอมายให้ฟังแล้วบอกด้วยว่าอยู่กับว่าที่คู่หมั้นของเขา ในเวลานี้ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าทำอะไรกันแต่ปัญหาใหญ่มันจะตามมาทีหลังนี่สิถึงแม้ว่าจะเป็นแผนแต่มันเร็วเกินไป!

หวังว่าพระรามจะรับผิดชอบสิ่งที่ตัวเองทำ!

เขาถามว่าเป็นอะไรกับมายแต่พระรามก็เฉไฉเปลี่ยนเรื่องเหมือนทุกครั้งจนสุดท้ายเขาต้องถามว่ามันได้กับมายรึยังคำตอบชัดเจนเลยว่ายังไม่ได้นอนแต่ก็เกือบแล้วเพียงแต่ว่ามีคนมาขัด เขาเดาว่าเป็นหมอกนะ! พระรามมันบอกเขาห้ามรักห้ามรู้สึกอะไรทั้งนั้นถ้าเจอเมื่อไรให้รีบบอกเพราะมีเรื่องจะเคลียร์

พระรามมันคงจะรักมายมั้ง แล้วเขาละ?

เขาก็รักมายเหมือนนะเว้ยแล้วจะให้จะเสียสละก็คงไม่ได้

ใช่! ความรักมันไม่ใช่การเสียสละ

เขาไม่จำเป็นต้องทำตามคำขอพี่ชายที่เกิดก่อนกันแค่หนึ่งนาทีหรอก เขาจะกีดกันมายไม่ให้เจอพระรามแล้วจะทำทุกทางเพื่อให้เธอหันมามองกันด้วยความรู้สึกจริงๆของเราทั้งคู่เเล้วเลิกมองเขาในแง่ร้ายสักที

เวลาล่วงเลยผ่านไปจนถึงเก้าโมงเราเดินทางถึงรีสอร์ทติดชายหาดส่วนตัว โชคดีที่ไม่ใช่ฤดูท่องเที่ยวเลยพอจะมีห้องว่างให้เข้าพักแล้วน่าจะเป็นพรหมลิขิตทำให้อยู่ห้องติดกันกับมาย

"จะไปไหนต่อรึเปล่ามายกว่าคนอื่นจะมาคงบ่ายอะ"

"อืม...เล่นน้ำไงถามได้"

"งั้นพี่เล่นด้วยคนนะครับ"

"ตามใจสิ มายไปเปลี่ยนชุดก่อนนะแล้วเจอกันที่ทะเลเลย"

ท้องทะเลสีครามหาดทรายสีขาวคนไม่ค่อยเยอะมากเท่าไรถือเป็นการดีที่มาในช่วงนี้ มายอยู่ในชุดว่ายน้ำวันพีชสีขาวเว้าด้านหลังแต่ใส่เสื้อไหมพรมตัวใหญ่คลุมเอาไว้ก่อนถอดออกแล้วจะลงเล่นน้ำทะเล

เธอไม่ได้มาเที่ยวนานมากแล้วนะแล้วครั้งนี้สนุกมากด้วยเพราะว่ามากันหลายคนเย็นนี้ก็ปาร์ตี้ที่บาร์ใกล้ๆฉลองวันเกิดครบยี่สิบห้าปีของเธอหลังจากนั้นพรุ่งนี้จะขึ้นเรือไปเพื่อเซอร์ไพรส์เจ้าสาวคนใหม่

"ไม่รอพี่เลยนะ" ถอดเสื้อคลุมออกอวดผิดขาวแสบตาอวดสัดส่วนดึงดูดใครต่อใครมองจนรู้สึกหวงมากอีกแล้วนะ

"เอ้า! มาเล่นสิน้ำเย็นดีออก" เธอตะโกนเรียกก่อนจะว่ายน้ำไปเรื่อยๆแต่ก็ถูกคลื่นซัดขึ้นฝั่งตลอดรู้ตัวอีกทีตัวก็กระแทกอกใหญ่แล้ว

"ไม่ร้อนรึไงแดดเปรี้ยงขนาดนี้?" ดูแก้มแดงๆนี่สิน่าจะหอมสักทีสองทีจังวะ

"ก็มันสนุกนี่ พี่ลักละไม่ว่ายน้ำเล่นบ้างเหรอ?”

"พี่ว่ายน้ำจนแทบจะเป็นปลาได้แล้ว รู้ไหมพี่เป็นนักกีฬาว่ายน้ำนะครับ"

"โอ้โห้! เก่งอะแบบนี้สาวๆกรี๊ดกันเยอะแน่เลย"

"สาวคนอื่นไม่สำคัญเท่าคนตรงหน้าพี่หรอก"

"หยอดเก่งนะ" ต้องยอมรับว่านอกจากสุภาพแล้วยังปากหวานมากอีกต่างหากด้วย

"แล้วไม่ตกหลุมพรางพี่บ้างเหรอ?" มองมาก็นานแล้วนะพยายามหาเรื่องพูดคุยทุกวันให้ได้ต่อให้เธอจะไม่สนใจกันเลยก็ตาม ตลอดชีวิตเขาไม่เคยวิ่งไล่ตามใครขนาดนี้เลยสักครั้งแต่ไม่รู้ว่าทำไมมายถึงเป็นข้อยกเว้นทั้งหมดแบบนี้

"เล่นน้ำดีกว่า" คนอย่างเขาอยู่ใกล้น่ะอันตรายต่อใจที่สุด

มายถอยออกมาห่างๆแล้วว่ายน้ำเล่นพยายามไม่สนใจคนที่ว่ายน้ำตามกันมาติดๆ แววตาคู่นั้นที่จ้องมองกันแทบตลอดเวลาจนรู้สึกแปลกๆเหมือนกับว่ากำลังถูกไล่ต้อนให้ลงกับดักที่เขาทำไว้เพื่อรอเชือดเหยื่อแล้วจากไปเมื่อได้สิ่งที่ต้องการ

ไม่มีทางที่เธอจะตกเป็นของเล่นเขาเด็ดขาด!

หลังจากเล่นน้ำจนแทบจะหมดแรงพระลักษณ์เดินไปซื้อน้ำมะพร้าวเย็นให้คนตัวเล็กที่ผิวไหม้เล็กน้อยดื่มแก้กระหาย เธอไม่ได้ใส่เสื้อคลุมทับเพราะจะลงไปเล่นน้ำอีกรอบแต่เขาไม่สามารถทนได้ไหวจริงๆหวงแบบไม่มีเหตุผลขึ้นมาดื้อๆ

ผิวขาวเหลืองเนียนละเอียดมีจุดขี้แมลงวันเล็กๆที่แผ่นหลังและไฝเม็ดเล็กที่เนินอกขนาดน่ารัก ผมสีบลอนด์สว่างมากจนแทบจะแสบตาเวลามองให้ใบหน้าไร้เครื่องสำอางดูเด็กมากยิ่งขึ้นกว่าเดิมแต่ที่ดึงดูดให้มองจริงๆคือริมฝีปากเล็กเป็นกระจับสีแดงแบบคนสุขภาพดี ทุกอย่างในตัวเธอมีความน่ารักปนเซ็กซี่แล้วเต็มไปด้วยเสน่ห์ดึงดูดในแบบที่เจ้าตัวไม่เคยรู้สึกด้วยซ้ำ

ให้ตายเถอะ! ทำไมรู้สึกว่าหลงมายมากขึ้นทุกวันนะ

"มองอะไร?" เห็นมองกันสักพักแล้วนะ

"ใส่เสื้อซะ ชุดมายโชว์ผิวเกินไปแล้ว" หวงมากครับ เหตุผลแค่นี้พอไหมที่เธอจะรับฟังกัน

"พี่ลักเป็นอะไรอีก?" เธอหยิบเสื้อมาคลุมตัวแล้วดื่มน้ำที่เขาซื้อมาให้ต่อ

"ก็…" เขายังพูดไม่จบมายก็หันมาพูดต่อเล่นเอาจุกเลย

"พี่เป็นอะไรกับมายก่อน? อย่ามาพูดเหมือนหวงทั้งที่เราไม่ได้เป็นอะไรกันนะ" หลายครั้งแล้วที่เขาพูดประมาณนี้แต่เธอกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกันสักนิด พี่ลักก็เป็นเพื่อนพี่หมอกเท่านั้นไม่มีความเกี่ยวข้องกันกับเธอเลย

"แต่เราจูบกันแล้วนะมาย!"

"จูบ?"

"ใช่! หรือว่าลืมแล้วว่าเมื่อคืนเราจูบกันที่คลับพนักงานคนอื่นก็เห็น!"

"ตลกละ! แค่จูบไม่ได้แปลว่ามายจะคบกับพี่นะอย่าคิดเยอะมากเกินไปสิ"

"มาย!!"

"พี่นอนกับคนอื่นหวงแบบนี้รึเปล่าคะ?"

คำพูดของเธอเล่นเอาเขาทำตัวแทบไม่ถูกจุกไปหมดแล้วมายยังมาทำหน้าใสซื่อแล้วเดินหนีไปเหมือนกันว่าเธอไม่ได้ทำร้ายกันด้วยคำพูดงั้นเเหละ!

เขาขับรถไปคลับแทบทุกวันเพื่อเจอเธอเพื่อจะได้คุยต่อให้จะถูกเมินก็ตามแล้วตั้งแต่วันแรกที่ได้เจอกันเขาไม่เคยไปมีเซ็กซ์กับใครเลยนะเหมือนกับว่าอารมณ์มันหมดไปเพราะต้องการเธอคนเดียวมาเติมเต็มชีวิตแสนน่าเบื่อหน่าย

นี่เขายังชัดเจนไม่พอใช่ไหม?

มายเดินเล่นคนเดียวไปเรื่อยๆจนเห็นชิงช้าที่ผูกใต้ต้นมะพร้าวใหญ่มีป้ายเตือนใกล้ๆเพราะมีโขดหินเยอะและคลื่นแถวนี้ค่อนข้างแรงคนก็แทบไม่มีเลยด้วยบรรยากาศก็สงบดี เธอเดินไปนั่งเล่นโดยที่ไม่ได้สังเกตว่ามีคนอื่นอยู่สองคนหลบอยู่โขดหินใหญ่ใกล้ๆกำลังจ้องมองตาเป็นมัน

"สวยวะ!"

"อีหนูของเสี่ยแถวนี้รึเปล่าวะ กูไม่อยากมีปัญหาทีหลัง"

"กูว่าเป็นลูกค้าที่รีสอร์ทมากกว่า ดูแต่งตัวดิยั่วฉิบหายต้องจัดให้แล้วมั้ง"

"เอาดิวะ แถวนี้คนแทบไม่มีจับแม่งไปตรงโน้นก็จบละ!"

ชายสองคนเดินเข้าไปหาช้าๆจากด้านหลังพยายามทำทุกอย่างให้เงียบที่สุดก่อนปิดปากอีกคนต่อยท้องแล้วอุ้มพาดบ่ารีบวิ่งไปจุดที่คุยไว้แต่ว่า…

"เห้ย!! มาย!!" พระลักษณ์ตะคอกเสียงดังวิ่งเข้าไปกระโดดถีบได้คนแรกจนมันล้มก่อนจะจับผมชายอีกคนดึงมันจนล้มลงพื้น

"มึงตายแน่ไอ้เหี้ย!!" มันลุกขึ้นมาแล้ววิ่งหนีไปเขาจำหน้ามันได้แล้วจะไม่จบแค่นี้แน่นอน

มายนอนอยู่ที่พื้นยังไม่สลบแต่น่าจะไม่มีแรงมากกว่า เขารีบไปอุ้มเธอแล้วเดินออกไปจากตรงนี้ก่อนที่พวกมันจะย้อนกลับมาจนเขาจะสติหลุดเผยด้านมืดให้เธอเห็นจนกลัวกันแล้วไม่เปิดใจ

ความจริงแล้วเขาร้ายมากกว่าที่ทุกคนคิดไว้เยอะ!

มาถึงห้องพักมายเริ่มรู้สึกดีขึ้นกว่าเดิมแต่นิ่งเงียบไม่พูดคุยอะไรสักคำแล้วเข้าห้องน้ำไม่นานก็ออกมาในชุดสีขาวตัวใหญ่กับกางเกงขาสั้นของเขาก่อนจะมานั่งมองหน้าแล้วจับมือเขาพร้อมกับยิ้มให้เล็กน้อย

"ขอบคุณนะพี่ลัก" ครั้งนี้เธอประมาทเอง

"ต่อไปก็ระวังหน่อยอย่าไปที่เปลี่ยวอีก พี่เป็นห่วงมากนะ" เขาไม่อยากจะดุอะไรเธอเลยเพราะเรื่องที่เกิดขึ้นคงจะสอนได้บ้าง

"เจ็บท้องอะ! ถ้าพี่หมอกเห็นพวกนั้นตายแน่!" ตายแบบไม่ต้องสงสัยเลยเพราะพี่ชายเธอไม่ใช่ธรรมดาเหมือนที่ใครคิดหรอก พี่หมอกน่ะร้ายมากแต่ไม่ร้ายใส่ทุกคนแบบไม่มีเหตุผลนะ

"มันอาจจะไม่ตายเพราะไอ้หมอกแต่อาจจะเป็นเพราะพี่แทนก็ได้นะมาย พี่ไม่ยอมให้มันลอยนวลแน่" ไม่เกินสามวันเขาจะได้ตัวมันมาสั่งสอนแน่เอาให้สำนึกเลยว่าคนที่มันคิดชั่วคือใครแล้วถ้ามันทำอีกจะต้องเจออะไรบ้างต่อจากนี้

ด้านมืดนี้มายคงรู้แต่จะไม่มีวันได้เห็น!

"พี่ลัก…"

"ไม่ต้องห้ามพี่นะมาย!"

"มายไม่ได้ห้ามซะหน่อยแค่ระวังตัวด้วย" พวกนั้นคือคนในพื้นที่อาจจะมีพรรคพวกก็ได้ใครจะไปรู้แล้วเราเป็นนักท่องเที่ยวยังไม่ค่อยรู้อะไรมาก เธอก็ไม่ใช่คนดีพอจะไม่เอาเรื่องคนที่มันคิดจะทำระยำแล้วต่อยท้องตั้งสองครั้งติดจนจุกไม่มีแรง

"ร้ายเหมือนกันนะเราเนี่ย สรุปจะไม่แจ้งความแต่ให้พี่กระทืบมันได้เลยใช่ไหม?"

"อื้ม ไม่มีหลักฐานตำรวจที่ไหนจะเชื่อแล้วกว่าจะจับตัวได้มายคงกลับก่อนแล้วละเผลอๆอาจจะปล่อยให้เรื่องเงียบแทนมากกว่าด้วยซ้ำ"

"งั้น พี่จะสั่งสอนมันหนักๆเอาให้สาสมกับที่มันทำกับมายเลย" เธอมีความร้ายอยู่ในตัวนะเนี่ยแต่เขาชอบเพราะดูมีเสน่ห์ดูอันตรายแล้วยังมีอีกหลายอย่างให้ค้นหาอีกด้วย

"พี่ขอดูหน่อยได้ไหม?" รอยที่ท้องเธอน่ะเขาอยากจะทายาให้แล้วอยากจะดูอาการเพิ่มเผื่อว่าเป็นหนักจะพาไปหมอดีกว่าอยู่ที่นี่

"อื้ม" เธอพยักหน้าอนุญาตแล้วจับชายเสื้อยกขึ้นมากพอจะให้เขาเห็นรอยแดงช้ำปนม่วงที่หน้าท้อง

มือใหญ่หยิบยามาทาช้าๆอย่างแผ่วเบาพยายามที่สุดที่จะไม่ทำให้เธอเจ็บแต่นัยตาคมกลับจ้องมองใบหน้าสวยแทบไม่กะพริบตา ลมหายใจคงที่ค่อยๆแปรเปลี่ยนทีละน้อยในขณะที่ใบหน้าโน้นเข้าใกล้ช้าๆปากบดเบียดดูดเม้มขบเบาๆลิ้นอุ่นไล่เลียก่อนสอดในปากอุ่น

"...อื้ม" แค่จูบเท่านั้นร่างกายก็ร้อนรุ่มจนเผลอครางในลำคอเบาๆลมหายใจหอบเล็กน้อยมือที่ทายาค่อยๆลูบหน้าท้องแบนเรียบขึ้นช้าๆบางอย่างในร่างกายตื่นตัวเพียงแค่ได้จูบคงเพราะต้องการเธอตั้งแต่วันแรกที่ได้เจอแล้วต้องเก็บกดความรู้สึกที่มากล้นเอาไว้

"อื้ม...พี่ลัก…" เธอครางออกมาเบาๆก่อนจะผละใบหน้าออกมาเพื่อตั้งสติไม่ปล่อยให้อารมณ์เข้ามาควบคุมมากเกินไปแต่สัมผัสจากมือหยาบกระด้างกลับทำให้รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกแล้วจูบที่ผ่านมาก็อ่อนโยนปนโหยหามากซะจนรู้สึกว่าใจสั่นสะท้านไปหมดแล้ว

"รู้สึกเหมือนกันแบบพี่รึเปล่าเด็กดี" แววตาที่มองกันในตอนนี้ดึงดูดให้หลงใหลจนไม่รู้ว่าจะหักห้ามใจได้มากขนาดไหน เธอไม่ตอบอะไรแต่กลับเข้ามาจูบเขาแทน

ฝามือเล็กอุ่นนุ่มที่สัมผัสกำลังทำให้เขารู้สึกเหมือนจะเป็นบ้าตายแน่ถ้าทุกอย่างต้องหยุดเพียงเท่านี้ มือเล็กสอดเข้ามาในเสื้อลูบหน้าอกกันในขณะที่อีกข้างอยู่ที่ขอบกางเกงไม่ยอมล้วงเข้าไปสักที

เธอกำลังทำให้เขาเป็นบ้า!