“ว้าย!”
ตุ้บ!
ต้นน้ำหัวเราะคิกๆ เมื่อเห็นสมใจรีบจัดจนเดินสะดุดตอไม้ล้มหน้าทิ่มลงบนถนนฝุ่นเขรอะ เขาเห็นว่าแกล้งมาสักพักแล้ว ไม่เห็นค่อยสนุกเลย จึงปั่นจักรยานไปจอดข้างๆ แล้วยื่นมือให้สมใจจับ
“ลุกไหวมั้ยป้า”
ป้าแม่มึงสิ!
สมใจถลึงตาใส่ต้นน้ำ ก่อนจะลุกขึ้นเองโดยไม่จับมือชายหนุ่ม เธอปัดๆ ฝุ่นออกจากเสื้อ ถึงจะยังกลัวอยู่ แต่ไอ้เด็กนี่ก็กวนโมโหจนสมใจอดปากไม่ไหวแล้ว เธอยกมือขึ้นเท้าสะเอวฉอดใส่เสียงแข็ง
“ยิ้มอะไรนักหนา จะไปไหนก็ไปไป๊ อย่ามายุ่งกับกู หน้ากูไม่เหมือนแม่มึงหรอก”
“โห” ต้นน้ำยังหัวเราะเสียงใส “ไม่เหมือนหรอกป้า ไม่อยากให้เหมือนด้วย โอ๊ย แค่คิดว่าต้องมีแม่แบบนี้ก็ขนลุกแล้วมั้ยอะ”
“อะ ไอ้เด็กเวร!”
เมื่อสมใจแปลงร่างเป็นนางยักษ์ ต้นน้ำจึงปั่นจักรยานต่อพร้อมกับหัวเราะเสียงขรม ก่อนจะตะโกนกลับมาโดยไม่มอง
“กลับไปดูผัวเถอะป้า ป่านนี้ถลุงเงินที่ป้าซ่อนไว้ตรงหัวเตียงหมดแล้วม้าง!”
“ฮะ”
สม
