ไม้ถูกมีดฟันตรงหางคิ้วยาวไปถึงขมับ แก้มซีกนั้นของเขาเต็มไปด้วยเลือด แม้ว่าชายหนุ่มจะไม่แสดงออกมาว่าเจ็บ แต่แหวนเพชรก็จำได้เสมอว่าแผลเป็นตรงนี้ของเขาเกิดขึ้นเพราะช่วยเธอ
แต่วันนั้นแหวนเพชรไม่เห็นค่าความดีของไม้
ดวงตาของเธอมองหัสดินด้วยความเทิดทูนแทบขาดใจ จนเกือบจะเป็นความรักใคร่บูชา...
นับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา วันแล้ววันเล่าที่เด็กสาววัยละอ่อนคาดหวังให้หัสดินหันมามองเธอในฐานะ ‘หญิงสาว’ แต่ก็เป็นวันแล้ววันเล่าที่ว่างเปล่า หัสดินไม่หันมามองเธอเลย...
จวบจนอายุสิบเก้า แหวนเพชรมั่นใจว่าเธอเป็นสาวเต็มกาย และเธอใช้ความมั่นใจนั้นนุ่งน้อยห่มน้อย ดอดเดินขึ้นไปในคฤหาสน์ เธอรู้ว่าห้องนอนของหัสดินอยู่ตรงไหน
แต่เธอก็เห็นเขาเดินอยู่ชั้นสองพอดี ด้วยสีหน้าอิดโรยเหมือนคนไม่ได้นอน
แหม... สงสัยจะเป็นเนื้อคู่
ช่างเป็นคืนแห่งพรหมลิขิตของอีแหวนแท้ๆ เลย!
แหวนเพชรกระหยิ่มยิ้มย่อง ใจหมายจะทำเป็นเดินไปชนเขา
