พอคิดถึงเรื่องหนี มือใหญ่ก็เอื้อมมาจับมือเธอไว้ กุมหลวมๆ บนตักของหญิงสาว ความรู้สึกอบอุ่นปลอดภัยแผ่ซ่านไปทั่วทั้งสรรพางค์กาย ทั้งที่เขาก็ยังมองถนนอยู่โดยไม่ถอนสายตา
บัวหวานมองหัสดินด้วยหัวใจที่ไหวคลอน ก่อนจะหันหน้ามองถนนอีกครั้ง
มือนุ่มค่อยๆ กระชับบีบตอบมือหนา ดวงตาของเธอเอ่อคลอไปด้วยหยดน้ำแห่งความสับสน ไม่แน่ใจ และไม่รู้เลยว่าการหนีจะสำเร็จหรือไม่ แล้วถ้าหนีสำเร็จ เธอจะดีใจหรือเสียใจ...
หญิงสาวหันมองหน้าเขาอีกครั้ง ความโหยหากรีดแทงหัวใจดวงน้อยจนแทบจะทนไม่ไหว
อย่ารักเขานะ!
ห้ามรู้สึกกับเขานะ!!
บัวหวานยังคงสั่งการตัวเองอย่างขึงขัง ทว่า...เสียงห้ามข้างในใจของเธอตอนนี้ มันช่างแผ่วเบาจนน่ากลัวเสียเหลือเกิน
“กล้องสอดเนมเหรอคะ”
เรื่องสำคัญที่หัสดินบอกกับบัวหวานหลังจากส่งคืนแมวให้เจ้าของเรียบร้อย และได้รับการตอบแทนเป็นไอศกรีมรวมถึงน้ำปั่นน่าอร่อยฟรี ชายหนุ่มเลยใช้ที่นี่คุยกับบัวหวานซะเลย
