ชายหนุ่มกำลังจะบอกว่าไม่มีใครทำอะไรมันหรอกน่า มันร้ายออกขนาดนี้! แต่พอดีว่าหัสดินเพิ่งออกจากการตรวจสอบห้องนอน แล้วเดินลงมาถึงตรงนี้ที่ใกล้กับบันไดทางลงพอดี เขาเลยเดินมาดู
“ทำอะไรกัน ยังไม่เข้าห้องไปอีก”
ชายหนุ่มถามไม้ ก่อนจะสบตากับบัวหวานที่หันมาพอดี ดวงตาคู่คมมองสบกับนัยน์ตาแสนหวาน ก่อนที่ทั้งคู่จะเบือนหน้าหนีกัน หัสดินกระแอมเบาๆ ส่วนบัวหวานแก้มแดงแจ๋ลามลงไปถึงเนินอก
ไม้มองคนนั้นที มองคนนี้ที แล้วยิ้มกริ่มๆ
โอ๊ะ... มีพิรุธ
“ยิ้มxหี้ยอะไร!” หัสดินหันไปโวยใส่ไม้แก้เขิน “แล้วตกลงทำอะไรกันอยู่ นี่มันแมวจิลเวลไม่ใช่เหรอ ทำไมไม่เอาไปคืน มึงขังแมวเขาไว้ทำไมวะไอ้ไม้! ไอ้ห่า! รังแกแม้กระทั่งสัตว์”
บัวหวานได้ยินหัสดินพูดว่านี่แมวของจิลเวลเหมือนที่ไม้บอกเธอเลย ก็ได้แต่แอบกลอกตามองบนด้วยความเซ็งใจกับพวกผู้ชายใจหยาบ แมวมันลายไม่เหมือนกันขนาดนี้ แค่พันธุ์เดียวกันสีคล้ายกันเนี่ย โธ่!
ส่วนไม้ยกนิ้
