คำพูดของไม้ ทำให้บัวหวานแก้มแดงเหมือนผลตำลึงสุก... เธอยืนอึ้งอยู่พักใหญ่เลย กว่าจะค่อยๆ เก็บของสำคัญของหัสดินไว้ในกระเป๋ากระโปรงอีกครั้งอย่างระมัดระวังมากขึ้น
ระหว่างที่บัวหวานเผลอ ผู้ชายคนหนึ่งที่สวมเสื้อลายตาราง หนวดเครารุงรัง ก็เดินออกมาจากโซนจัดสถานที่ และหญิงสาวเห็นโดยไม่ได้ตั้งใจว่าผู้ชายคนนั้นส่งเศษกระดาษบางอย่างให้ไม้ ก่อนที่ไม้จะเก็บเศษกระดาษนั่นใส่กระเป๋ากางเกงด้วยสีหน้าเฉยเมย
“...”
บัวหวานเงยหน้าขึ้นมองไม้ เขาก้มลงมายิ้มให้
“วันนี้ไปเดินเล่นที่อื่นกันดีกว่ามั้ยครับ พี่ไม้ว่าตรงนี้มันคนเยอะไปหน่อย เขาจัดสถานที่สำหรับงานเลี้ยงกันอยู่”
บัวหวานมองตามชายหนวดเฟิ้ม ก่อนจะหันมาถามไม้ตรงๆ
“คนนั้นใครเหรอคะพี่ไม้”
ไม้ยืนล้วงกระเป๋ามองตาม ก่อนจะหันกลับมาเลิกคิ้วสงสัย แต่ก็ตอบธรรมดา
“ไอ้เมฆน่ะ มันเป็นคนสวนของที่นี่แหละ”
“...”
บัวหวานไตร่ตรองดีแล้วว่าต่อให้ถามอะไรมากไปกว่านี้ ไม้ก็ไ
