ตอนที่ 5
1289 คำ
ความปราถนาเข้าครอบงำเราทั้งคู่ให้หลงใหลในกามาสุดร้อนแรง เย้ายวนและแปลกใหม่ เธอเรียกร้องไม่หยุดให้กระแทกกระทั้นเข้าหา น้ำเสียงหวานใสครางให้กำลังใจเสียจนทนอ่อนโยนต่อไปไม่ไหว จังหวะรักของเราโหมกระหนำสาดซัดไม่ต่างจากคลื่นแรง จนเวลาผ่านไปราวชั่วโมงกว่าความสุขก็สอดแทรกเข้ามาพร้อมกับหยาดน้ำอุ่นไหลทะลักออกมา
“รักพี่ไหม?”
“รักค่ะ”
“ก็ดี รักพี่ให้มากๆจะได้ไม่กล้าทิ้งพี่ไปไหน”
“แล้วถ้าพี่ทิ้งหนูล่ะ?”
“ไม่มีวันนั้นหรอกหนูเค้ก” เขากระชับอ้อมกอดแน่นขึ้นแล้วจูบหน้าปากที่มีเหงื่อซึม เธอทำให้เขารู้สึกถึงความแตกต่างจากผู้หญิงคนอื่นที่เคยผ่านมาแล้วอยากจะหยุดที่ตรงนี้ ถึงแม้ว่าเขาจะเหลวไหลไปบ้างแต่ไม่มีทางเลิกกับเธอหรอก
เขารู้ว่าตอนนี้รักใครและจริงจังกับใคร
“ฝันดีค่ะพี่เจราล”
เธอตื่นมาอีกทีก็เที่ยงแล้ว แต่ว่าพี่เจราลยังหลับอยู่เลย เธอค่อยๆลุกไปอาบน้ำแล้วแต่งตัวให้เรียบร้อยด้วยชุดง่ายๆ จากนั้นก็โทรสั่งอาหารดีกว่า เวลาพี่เจราลตื่นมาจะได้กินให้มีแรงเพราะเมื่อคืนนี้เขาใช้พลังงานไปหนักมากจริงๆ
หันไปอีกทีพี่เจราลก็เดินออกมายั่วแล้ว
“มอร์นิ่งค่ะ” ซิกแพคเบาๆบวกกับผิวขาวเหลืองแถมมีรอยสักนั่นอีก นี่สินะเสน่ห์ที่ทำเธอหลงรักเพลย์บอยอย่างเขา
“หลับสบายไหม?”
“หลับสนิทเลยค่ะ”
“สั่งอะไรมากลิ่นหอมเชียว”
เธอยังไม่ได้ตอบอะไรเลยเขาก็เดินเข้ามาใกล้แล้วโอบกอด ปลายจมูกโด่งคลอเคลียในขณะที่เธอกำลังแกะอาหารเที่ยงของเรา ก่อนจะเอ่ยปากห้ามมือที่กอดก็เคลื่อนย้ายตำแหน่งลงไปสอดเข้ากางเกงอย่างรวดเร็ว ก้านนิ้วยาวถูไถเหมือนต้องการแกล้งกัน แล้วริมฝีปากหยักก็คลอเคลียลำคอจนขนลุกซู่
พี่ถามว่ามีอะไรกินบ้าง?”
“อื้อ…มีกุ้งอบวุ้นเส้น ปูผัดผงกะหรี่ค่ะ” เธอแกะกับข้าวใส่จานเสร็จแล้ว แต่พี่เจราลยังไม่เอามือออกไปเลย
“อื้อ...พี่เจราลกินข้าวก่อนนะ” ตัวเธอเริ่มตัวสั่นนิดๆแล้วนะ แต่ไม่ใช่เพราะกลัวอะไรหรอก สาเหตุมันก็เพราะนิ้วยาวสอดเข้าไปในร่องร้อนแล้วถูไถจนเสียวซ่านแทบทนไม่ไหว
“มีแต่ปูกุ้ง แล้วหอยล่ะไม่มีเหรอ?” น้ำเสียงแหบพร่ากระซิบถามเบาๆแล้วจูบที่ลำคอเล็ก
“พี่เจราลกินข้าวก่อน”
“เลิกแกล้งแล้วก็ได้ แต่ว่าคืนนี้ไปคลับด้วยกันนะ”
“ค่ะ” เธอพอจะรู้ว่าเขาไปคลับเกรย์วูฟบ่อยมาก ไปบ่อยชนิดที่ว่าเด็กในร้านจำได้ดีเลย แล้วอีกอย่างเพื่อนสนิทเป็นเจ้าของด้วยเลยไม่ใช่เรื่องแปลกหรอก
“แล้วอย่าอ่อยใครนะคัฟเค้ก”
“อ่อย?”
“ใช่ ไม่อย่างนั้นเจอดีแน่ เมื่อคืนที่เอากันน่ะมันแค่เด็กๆของจริงมีอีกเยอะกว่านี้”
เขาก็นั่งกินข้าวเที่ยงกับคัฟเค้กจนหมด แล้วคิดเรื่องของเราไปด้วยพลางๆ เขาว่าจะเอาของบางส่วนมาไว้ที่นี่ด้วยเพราะต่อไปน่าจะได้มาบ่อยเกือบทุกคืนเลยมั้ง เพราะถ้าจะให้คัฟเค้กย้ายไปอยู่ด้วยมันก็จะไกลจากมหาวิทยาลัยเกินไป
“พรุ่งนี้ตอนบ่ายบินไปมิลานนะ”
“ไปอีกแล้วเหรอหนูคัฟเค้ก?” เดือนที่แล้วเรายังไม่ได้คบกันแต่ก็ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด จะว่าให้เป็นผู้หญิงที่พิเศษกว่าทุกคนก็ได้ เธอก็ไปอิตาลีหนึ่งอาทิตย์แล้วก็กลับมาพร้อมกับของฝาก แล้ววันพรุ่งนี้ก็จะไปอีกเลยไม่ชอบใจ
“งั้นไม่ได้ค่ะ เดี๋ยวไปตอนปิดเทอมทีเดียวเลย”
“ก็ดี กินข้าวต่อเถอะ”
เธอยกเลิกการไปเที่ยวมิลานที่ประเทศอิตาลี่ด้วยความเสียดายนิดๆนะ แต่ถ้าได้อยู่กับพี่เจราลแล้วเธอก็ยอม เธอรักเขานี่ ไม่ว่าเขาจะขออะไรก็ยอมให้หมดนั่นแหละ ยกเว้นขอมีอีกคนอันนี้ยอมไม่ได้ แม้ว่าปัจจุบันเขาจะไม่มีเธอคนเดียวก็ตาม
คลับคืนนี้คนเยอะมากคงเพราะเป็นวันสุดสัปดาห์ด้วยมั้ง เธอต้องมานั่งมุมเดิมโต๊ะเดิมที่มองเห็นได้เกือบทั้งหมด มันก็สนุกดีนะ แต่เธอก็อยากลุกเต้นบ้างไม่ใช่มานั่งยกเหล้าอย่างเดียว
พวกเขากินแล้วก็คุยเรื่องงานซึ่งมันน่าเบื่อมาก
อยากไปเต้นเหมือนเมื่อก่อนจัง
“ทำไมพี่ไทก้าไม่พาแอมมาด้วยคะหนูจะได้มีเพื่อนคุย” เธอถามแฟนเพื่อนที่มาเป็นคนสุดท้ายทุกครั้ง แล้วก็ไม่เคยเห็นว่าเขาจะพาแอมมาด้วยเลยสักครั้ง
“อย่าเลยคัฟเค้ก”
“ระวังแอลมาเอาตัวกลับอิตาลี่นะ” เธอแค่แซวเล่นๆเท่านั้นแหละ ถ้าเป็นตอนนี้ยังไงแอลไม่พากลับหรอก
“ไอ้ห่าแอลพี่โคตรจะรำคาญมันเลย แม่งติดแอมเกินไป!”
ข้อนี้คือเรื่องจริงเลยแก้ตัวให้ไม่ได้
แต่พี่ชายหวงน้องสาวคนเดียวมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกนี่
เธอไม่ได้พูดอะไรต่อพี่ไทก้าก็หันไปคุยกับเพื่อนคนอื่นแทนแล้ว คงจะเซ็งจริงแหละเห็นยกเหล้าอย่างกับน้ำเปล่าไม่กลัวเมาเลยสักนิด เขาคงจะคอแข็งน่าดูเลยถึงได้ไม่มีท่าทีมึนสักนิด
ในขณะที่แอบมองอาหารตาก็มีเสียงเรียกดังขึ้นมา
“คัฟเค้ก”
“ใครว่ะ?” เจราลมองไปตามเสียงแล้วจ้องหน้า
“เธอทิ้งฉันมาเพราะไอ้พวกนี้เหรอ แม่งร่านจังว่ะ!”
นี่คือแฟนเก่าฉันเอง แต่ว่าเราเลิกกันไปตั้งนานแล้วนะ ไม่รู้ว่าจะอะไรกับเธอนักหนาอีกถึงตามจองเวรไม่หยุด
“พูดควายๆอย่างงี้ได้ไงว่ะ?” ไทก้าถามเสียงดังแล้วมองญาติของเมียที่ทำท่าตกใจ แต่เขาไม่ชอบให้ใครมาหาเรื่องเลยทนไม่ไหวและพร้อมบวกเสมอ ส่วนไอ้เจราลมันก็คงพร้อมไม่ต่างกันหรอกถึงได้โอบกอดเมียแน่นและจ้องตาเขียวปั๊ด
“เป็นแค่ของเก่าอย่าเหาดังสิ!” เธอตอบกลับแล้วลุกขึ้นจะเดินไปหาพี่วิทย์เพื่อเคลียร์ให้จบทั้งมันไม่เคยจบ แต่พี่เจราลจับแขนเอาไว้ให้หยุด เธอแค่หันไปยิ้มให้แล้วแกะมือเขาออก
“ไอ้ตี๋นี่เหรอผัวใหม่เธอ มีปัญญาหาได้แค่นี้เองเหรอ?”
“ใช่! นี่หละผัวใหม่ของฉัน แต่รู้ไหมเขาหล่อกว่า รวยกว่าแถมใหญ่กว่าพี่ด้วยนะ โดยรวมแล้วก็ดีกว่าทุกอย่างเลยนี่”
“คัฟเค้ก!” เจราลเรียกสติแต่ว่าเด็กแสบไม่ยอม
“อย่ายุ่งน่าพี่เจราล! เดี๋ยวหนูเคลียร์เอง”
“ยังแรงไม่เปลี่ยนเลยนะ”
“ดีมาก็ดีกลับ เลวมาก็เลวกลับไง มันแฟร์ดีออกว่าไหม?” เธอเลิกกับวิทย์เพราะหมอนี่มันนอกใจไปแอบคงกับรุ่นพี่ที่เคารพ สุดท้ายก็ไปกันไม่รอดแล้วตามมาระรานเธอไม่หยุด ไม่ว่าเธอจะคบกับใครเขาก็ตามป่วนเหมือนเจ้ากรรมนายเวรไม่มีผิด
ผัวเก่าไม่มีผลอะไร ในเมื่อผัวใหม่ดีกว่าเยอะ
- ผู้เขียน
